Όσιος Δανιήλ Κατουνακιώτης .'' Αδύνατη η σωτηρία τών αλλοθρήσκων καί αιρετικών ''.

Αναίρεσις τής Οικουμενιστικής αιρέσεως , '' περί τής σωτηρίας τών αιρετικών '' .

  

 Ο Όσιος Δανιήλ Κατουνακιώτης

(8 Σεπτεμβρίου)

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

  Η Αίρεση είναι χωρισμός από τον Θεό. Άλλο είναι αμαρτωλός και άλλο αιρετικός. Ο αμαρτωλός μένει στους κόλπους της Αγίας Εκκλησίας, στο έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού, ενώ ο αιρετικός γίνεται αποστάτης, εχθρός του Θεού και χάνει τη θεία χάρη.
Ο εχθρός μας διάβολος, επειδή δεν μπορεί να προτρέψει τους Ορθοδόξους στην έμπρακτη αμαρτία, σοφίζεται τις δεξιές πλάνες και αιρέσεις μέσω του κρυφού εγωισμού και τους κάνει υποχείριους με απρόβλεπτες συνέπειες.
Στις αιρέσεις ταλαιπωρούνται οι πιστοί και το φοβερότερο, εάν πεθάνουν ενώ βρίσκονται σε αυτές, μένουν μακριά από τον Νυμφώνα Χριστό.

  Στην Εκκλησιαστική Ιστορία βλέπουμε ότι, μόλις καταργήθηκε η ειδωλολατρία με τη διάδοση του Χριστιανισμού, ο εφευρέτης των κακών, ο δολοπλόκος σατανάς έσπειρε σε ορισμένους εγωιστές , βλάσφημες θεωρίες εναντίον του Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδας. Γι' αυτό οι θείοι Πατέρες, που συνήλθαν με τη χάρη του Θεού στις Αγίες Συνόδους, καταδίκασαν και εξόρισαν αυτούς από την Εκκλησία του Χριστού.
Δε σταμάτησε όμως και πάλι ο εχθρός μας διάβολος να ταλαιπωρεί την Αγία μας Εκκλησία με τις ποικίλες αιρέσεις. Ιδίως στα τέλη του προηγούμενου αιώνα μέχρι και σήμερα έσπειρε διάφορες αιρέσεις για να αποπλανήσει τους πιστούς.

  Κατ' αυτήν περίπου την περίοδο, δηλαδή κατά τα έτη 1844-1929, έζησε και ο αείμνηστός μας παππούς, ο Γέροντας Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, γόνος της περίφημης και αλησμόνητης Σμύρνης, από την Ευαγγελική Σχολή απ' όπου και αποφοίτησε.
Μετά τις σπουδές του, σε νεαρή ηλικία η θεία Πρόνοια τον οδήγησε στο Άγιο Όρος, τον Άθωνα. Γεμάτος από θεϊκό έρωτα, πέρασε ακόρεστα από όλα τα στάδια της μοναχικής ζωής και με την αδιάκριτη υπακοή, την ολοκληρωτική αυταπάρνηση και τη μελέτη των Αγίων Πατέρων έφτασε στο υπερφυσικό και πήρε το χάρισμα της διακρίσεως.

  Ως πιστό τέκνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας χαιρόταν και ευχαριστιόταν για κάθε πρόοδο σε Αυτήν, λυπόταν όμως και θλιβόταν για κάθε καινοτομία και αίρεση.

  Ο Πανάγαθος Κύριος τον προίκισε με το θείο δώρο της ορθής γραφίδας. Υποκινούμενος, λοιπόν, από ένθεο ζήλο για την Αγία μας Εκκλησία, και κινούμενος από πολλούς Άγιους Αρχιερείς και πιστούς Χριστιανούς, συνέγραψε κατά καιρούς διάφορες πραγματείες και επιστολές, με τις οποίες συνιστούσε και παρότρυνε τους πιστούς να μένουν σταθεροί και ακλόνητοι στα δόγματα και τις παραδόσεις της Ορθόδοξής μας Εκκλησίας.
Τα εν λόγω συγγράμματά του δημοσιεύτηκαν τότε, άλλα σε μικρά φυλλάδια, άλλα σε χριστιανικά περιοδικά, ενώ τα περισσότερα στάλθηκαν ως επιστολές και παρέμειναν αδημοσίευτα, γιατί δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να δημοσιευτούν. Έπειτα, για πενήντα χρόνια και παραπάνω, παρέμειναν στη σιωπή λόγω των εμπόλεμων καταστάσεων και των ποικίλων εμποδίων.
Όπως όμως είναι γνωστό, από τις αρχές του 1981, με τη Θεία πρόνοια οδηγηθήκαμε στην έκδοση τεσσάρων τόμων από τα εν λόγω πνευματικά συγγράμματα. Γεμάτοι από πνευματική ικανοποίηση για το μεγάλο ενδιαφέρον πολλών αγίων Αρχιερέων, ιερέων και πιστών, δημοσιεύουμε ήδη τον πέμπτο κατά σειρά τόμο με τον τίτλο «Εξ Ερήμου Διατυπώσεις». Ο εν λόγω τόμος συμπεριλαμβάνει μελέτες και επιστολές κατά των σύγχρονων ποικίλων αιρέσεων, όπως επίσης και κατά του σύγχρονου οικουμενισμού και των εκκλησιαστικών μεταρρυθμίσεων. Επίσης, στις πραγματείες και τις επιστολές αυτές αναπτύσσονται πολλά εκκλησιαστικά, ηθικά και κοινωνικά θέματα.

Όπως βλέπουμε, η εποχή μας είναι εποχή χαλάρωσης των ιδανικών της ορθόδοξης πίστης, ή μάλλον κατάργησης των ηθικών επιταγών. Γι' αυτό και οι γνήσιοι πιστοί χρειάζονται σχετική ενίσχυση. Ο εν λόγω πέμπτος τόμος «Εξ Ερήμου Διατυπώσεις» θα στερεώσει ακόμα περισσότερο τους πιστούς στην ορθόδοξη πίστη και τις Πατερικές παραδόσεις και θα απαλλάξει πολλούς αδελφούς, οι οποίοι τυχαία και αβασάνιστα υπέπεσαν στις φοβερές πλάνες και αιρέσεις και στο σύγχρονο θηρίο του οικουμενισμού. Πιστεύουμε ότι ο καθένας, μελετώντας σε βάθος τα κείμενα του πέμπτου τόμου του αείμνηστού μας παππού Γέροντα Δανιήλ, θα μείνει σταθερός και ακλόνητος στην Ορθόδοξη Αγία μας Εκκλησία και μαζί με τα άλλα καλά έργα που θα κάνει, θα κερδίσει την ουράνια Μακαριότητα.

Ιερομόναχος Μόδεστος Δανιηλίδης
Γέροντας της Μοναστικής Αδελφότητας των Δανιηλαίων
Κατουνάκια, 1^η Φεβρουαρίου 1985

***

Πραγματεία Περί σωτηρίας των Αιρετικών

Προς τον Οσιολογιότατο μεταξύ των Μοναχών κ. Ευδόκιμο
Χαίρε, υγίαινε

  Σας γράφω ως συνέπεια της δικής σας θερμής παράκλησης σχετικά με την ερώτηση, εάν αυτοί που είναι αιρετικοί, επειδή αιρετικοί ήταν οι πρόγονοί τους, και οι κακόδοξοι κάνουν έργα θεοφιλή και θεάρεστα και από άγνοια είναι κακόδοξοι, θα τύχουν του ελέους του Χριστού κατά τη Δευτέρα Παρουσία ή όχι; Επίσης, και εάν κάποιοι Ιεραπόστολοι από αυτούς, κηρύττοντας το όνομα του Χριστού συγχρόνως υμνούν το δόγμα τους και  γίνονται αποδεκτοί από τους ασεβείς και ειδωλολάτρες, θα βρεθούν δεξιά του Χριστού;

  Σε απάντηση, ακόμα κι αν η ερώτησή σας είναι πολύ τολμηρή, εν τούτοις όμως, επειδή αυτή η πρόταση δεν προέρχεται μόνο από εσάς, αλλά και από πολλούς νεωτεριστές, γι' αυτό, προς ικανοποίηση της δικής σας απορίας και προς υπονόμευση της αμαρτημένης δεξιάς αποπλάνησης από τα λεγόμενα των νεωτεριστών, ας καταθέσουμε τα παρακάτω:

Αδύνατη η σωτηρία τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων . Ερμηνεία τού Β΄ κεφ. τής πρός Ρωμαίους επιστολής , μέ βάση τόν Άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο .

Ό Άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος - Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου .

   

Αναίρεση τής νεοφανούς αιρέσεως, περί τής, μή αναγκαιότητος 

τής πίστεως στόν Κύριο ημών Ιησού Χριστό (!!!;) γιά τήν Σωτηρία τής ανθρωπότητος, μέ βάση τόν Άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο .  

   Τά τελευταία χρόνια , διάφοροι θεολόγοι , όπως ο π. Ιωάννης Κωστώφ , ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος , ο ηγούμενος της Ι. Μονής Οσίου Διονυσίου τού έν Ολύμπω π. Μάξιμος Κυρίτσης ,ο  ηγούμενος τής Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου π. Κύριλλος, ο κ. Χρήστος Ανδρούτσος, ο ιδρυτής της ''Ζωής'' Αρχιμ. Ευσέβιος Ματθόπουλος (στό βιβλίο τού ''ο προορισμός τού ανθρώπου ''), ο π. Δανιήλ Αεράκης, ο π. Εφραίμ δικαίος της Σκήτεως Αγίου Ανδρέα ( σέ διαφωνία μάς, έλεγε φωναχτά μπροστά στούς Μοναχούς τού στό Άγιον Όρος πώς υπάρχει τόπος καί γιά τούς αβαπτίστους στόν Παράδεισο !)κ.α. , διδάσκουν κοντολογίς, πώς οί μέν εκτός τής Εκκλησίας  αιρετικοί, θα κριθούν μέ τό Ευαγγέλιο καί όσοι απ΄ αυτούς έχουν, δήθεν, καλά έργα θά πάνε στόν Παράδεισο (!!!), οι δέ αλλόθρησκοι , θά κριθούν μέ τόν νόμο τής συνειδήσεως καί όχι μέ τό Ευαγγέλιο Τού Χριστού , οπότε καί αυτοί , δήθεν, μπορούν νά πάνε στόν Παράδεισο ! Συνεπώς, κατά τήν νεο οικουμενιστική  διδασκαλία τούς, υπάρχει σωτηρία καί εκτός τής Ορθοδόξου Εκκλησίας Τού Χριστού !

   Κάνουν μάλιστα καί μία διάκριση στούς γνωρίσαντες καί στούς μή γνωρίσαντες τήν ύπαρξη Τού Χριστού ή τής Ορθοδοξίας, αφού κατ΄ αυτούς, δέν εκηρύχθη, δήθεν, τό Ευαγγέλιο είς όλον τόν κόσμο !!! Η αίρεση αυτή , είναι μέρος τού Πανθρησκειακού Οικουμενισμού , ώς πρός τό σωτηριολογικό θέμα ( όχι ώς πρός τά δόγματα τών θρησκειών , τά οποία οι ανωτέρω θεολόγοι ομολογούν πώς είναι ψευδή ). Τό δέ περίεργο είναι, πώς δέν πρόκειται περί οπαδών τής “ θεωρίας τών κλάδων ”( Οικουμενισμός ) ! Ίσως μάλιστα σ΄ αυτό νά οφείλεται, έν μέρει καί τό γεγονός , πώς τήν αίρεση αυτή τήν έχουν πιστέψει πολλοί απλοί Χριστιανοί ! ( Άς μήν χαίρονται οι παλαιοημερολογίτες, διότι καί ο Κυπριανός Χριστοδουλίδης , άν καί σέ δημοσίευμά τού φαίνεται έξ αρχής πώς διαφωνεί , στό τέλος τονίζει πολλάκις πώς δήθεν δέν γνωρίζουμε τό πώς θά κριθούν οι αλλόθρησκοι, δηλαδή πώς μπορεί καί νά σωθούν !).

   Τό συνηθέστερο « επιχείρημά » τών θεολόγων αυτών, είναι τό γνωστό σέ πολλούς από εμάς, β΄ κεφ. τής πρός Ρωμαίους επιστολής τού Αγίου Αποστόλου Παύλου καί συγκεκριμένα οί στίχοι 9 – 15  , τούς οποίους αυθαιρέτως αυτοί ερμηνεύουν ώς, δήθεν, αναφορά στούς μετά Χριστόν Ιουδαίους καί Εθνικούς, προκειμένου νά στηρίξουν τήν πλάνη τούς ! 

    Μάς λέει ο Άγιος Απόστολος Παύλος στούς στίχους αυτούς : “ δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, ᾿Ιουδαίῳ τε πρῶτον καὶ ῞Ελληνι· οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρὰ Τῷ Θεῷ. ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται. οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ Τῷ Θεῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται. ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος .”( Ρωμ. Β΄ 9-15 )

    Χαρακτηριστικό , άν μή καί ύποπτο, στούς προαναφερθέντες θεολόγους, είναι τό ότι δέν παραπέμπει κανείς τούς σέ κάποιον Άγιο ή έστω αναγνωρισμένο λόγιο ερμηνευτή τής Αγίας Γραφής γιά νά στηρίξουν τά λεγόμενά τούς !!! Εμείς όμως, οί Ορθόδοξοι, γνωρίζουμε πολύ καλά πώς είναι εξαιρετικά επικίνδυνο τό να ερμηνεύουμε μόνοι μάς τίς Αγίες Γραφές . Εξάλλου, ζούμε στόν 21ο αιώνα τού Χριστιανισμού καί έχουμε πολλούς Αγίους καί εναρέτους , λόγιους ερμηνευτές νά μελετήσουμε . 

    Γι΄ αυτόν λοιπόν τόν λόγο, καλό είναι νά δούμε κάτ΄ αρχάς , πώς ερμηνεύει τούς , παρεξηγημένους αυτούς , στίχους ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος , ο οποίος κατά τήν παράδοση τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μάς, είναι ο μόνος πού ερμήνευσε τίς επιστολές τού Αγίου Αποστόλου Παύλου καθ΄ υπαγόρευσην τού ιδίου τού Αποστόλου : “ Ποίον Ιουδαίον ενταύθα φυσίν, ή περί ποίων Ελλήνων διαλέγεται ; Τών πρό τής τού Χριστού παρουσίας. Ούπω γάρ είς τούς τής χάριτος έφθασε χρόνους ό λόγος, αλλ΄ έτι τοίς ανωτέροις χρόνοις ενδιατρίβει...”( P.G. 60 σελ. 426 γ΄ ).

Ό Άγιος Απόστολος Παύλος αποκαλύπτει τήν ερμηνεία 
τών επιστολών τού στόν Άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο !

   Κατά τόν Άγιο Ιωάννη τὀν Χρυσόστομο λοιπόν, ό Απόστολος τών εθνών καί ιδρυτής τής Εκκλησίας μάς, εννοεί τούς πρό Χριστού Ιουδαίους καί Εθνικούς καί όχι τούς μετά ! Ποιός λοιπόν έχει δίκιο ; Οί προαναφερθέντες θεολόγοι, ή ό Χρυσορήμων ; Ασφαλώς ό Άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, ή μάλλον ειπείν, ο αποκαλύψας αυτώ τήν ερμηνεία τής πρός Ρωμαίους επιστολής τού, Απόστολος Παύλος .

Η ερμηνεία τού Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους επιστολή, 

β΄ κεφ. στ. 9 - 16 ( πατρολογία τού Migne, P. G. τόμ. 60 σελ. 425 ).

     Τό φαινόμενο τών διαστρεφόντων τά λόγια τού Αγίου Αποστόλου Παύλου δέν είναι καινούριο . Λέγει περί αυτού ο Άγιος Απόστολος Πέτρος : “ ...ὁ ἀγαπητός ἡμῶν ἀδελφός Παῦλος κατά τήν αὐτῷ δοθεῖσαν σοφίαν ἔγραψεν ὑμῖν, ὡς καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἐπιστολαῖς λαλῶν ἐν αὐταῖς περί τούτων, ἐν οἷς ἐστι δυσνόητά τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καί ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν ὡς καί τάς λοιπάς γραφάς πρός τήν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν. ”( Πέτ. Β΄. Γ΄ 15-17. ).

Αναίρεσις επιχειρημάτων τής αιρέσεως

  

   Είδαμε λοιπόν, πώς τό ΜΟΝΑΔΙΚΟ χωρίο πού χρησιμοποιούν οι υπέρμαχοι τής αιρέσεως, είναι παρερμηνευμένο ! Τώρα θά αναιρέσουμε, μέ τή βοήθεια τού Θεού καί τά υπόλοιπα ψευτοεπιχειρήματα πού χρησιμοποιούνται γιά νά στηριχθεί η αίρεση αυτή .

Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος ''Οι αιρετικοί καί αλλόθρησκοι δέν σώζονται''.

  

Η επιστολή αυτή, είναι ένας θησαυρός Ορθοδόξου πίστεως, εμπνευσμένος από τό Άγιο Πνεύμα, Τό οποίο μαζί μέ τόν Πατέρα καί τόν Υιό, κατοικούσε στόν Όσιο Θεοφάνη . Είναι πράγματι πολύ θλιβερό τό νά ακούς σήμερα αναλυτικούς - πύρινους λόγους περί διατηρήσεως τής Ορθοδόξου πίστεως από Ιερείς , Μοναχούς καί λαϊκούς καί μόλις τούς ρωτήσεις ''υπάρχει σωτηρία εκτός τής Εκκλησίας ;'' , '' ναί σού λένε ! Βεβαίως καί υπάρχει '' ! Μόλις δέ, υπερασπιστείς ταπεινά τήν Ορθόδοξη πίστη, σέ βγάζουν, ούτε λίγο, ούτε πολύ έναν υπερήφανο κριτή !!! Θεωρούν δηλαδή όλοι αυτοί τήν ομολογία τής πίστεως, ώς κατάκριση ! Τί σκότος ! Ο Όσιος Θεοφάνης όμως, δέν είναι ένας απ΄ αυτούς τούς διάσημους ψευτοθεολόγους τών ημερών μάς . Μέσα από τήν Ορθόδοξη ησυχαστική ζωή, δίδει μία ηχηρή ομολογία Ορθοδόξου πίστεως, μέ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ καί όχι μέ συναισθηματικές σοφιστείες . Τό θέμα τής απόλυτης αναγκαιότητος τής ενσωμάτωσης τού ανθρώπου στό Σώμα τού Χριστού , πού είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία , γιά τήν σωτηρία τού , αρχίζει νά τό αναλύει ο Όσιος Θεοφάνης από τήν Δ΄ ενότητα τής επιστολής καί έπειτα .

 
 καλή ανάγνωση

Αδύνατη η σωτηρία τών αλλοθρήσκων καί αιρετικών . Άγιος Ιγνάτιος Μπριατσιανίνωφ .

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Αχρονολόγητη Επιστολή

   ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Αξιοδάκρυτον θέαμα αληθώς είναι οι Χριστιανοί οι οποίοι δεν κατανοούν την ουσίαν της χριστιανικής πίστεως. Ένα θέαμα πού μαρτυρείται σχεδόν παντού εις τάς ημέρας μας. Είναι σπάνιον να παρηγορήση κανείς τους οφθαλμούς του από Ένα αντίθετο φαινόμενο. Βλέποντας το πλήθος των λεγομένων «χριστιανών» σπανίως διακρίνει το βλέμμα σου κατ' όνομα και κατ' έργον αληθινόν χριστιανόν.
Παρουσιάζω τώρα την έρώτησί σας: «Διατί δεν δύνανται οι ειδωλολάτραι - αλλόθρησκοι και άπιστοι, Μουσουλμάνοι και οι λεγόμενοι αιρετικοί να σωθούν». Γράφετε ότι «ανάμεσα τους υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι. Εάν απεστέλαμεν εις την απώλεια τόσο καλούς ανθρώπους αυτό θα ήτο εναντίον εις το έλεος του Θεού... ναί πράγματι μιά τέτοια σκέψις είναι εναντία στην κοινήν αντίληψιν. Οι αιρετικοί εν τούτοις δεν είναι λιγότερο χριστιανοί. Λογίζοντας τον εαυτόν σας σεσωσμένο και τα μέλη μιας διαφορετικής πίστεως να είναι στην απώλεια είναι παραφροσύνη και άκρα υπεροψία».
θα προσπαθήσω να απαντήσω με ολίγα λόγια χωρίς να φθαρή η σαφήνεια της εξηγήσεως λόγω μακρυλογίας.
Χριστιανοί Μυθολογείτε γύρω από τήν σωτηρία αγνοούντες αυτήν και τον λόγο διά τον οποίον ο κόσμος έχει ανάγκην σωτηρίας και τελικά εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε τον Χριστόν ο οποίος είναι ο Μόνος διά του όποιου αποκτούμεν τήν σωτηρίαν. Ιδού λοιπόν ή αληθινή διδασκαλία επί του προκειμένου, η διδασκαλία της Αγίας και Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Η σωτηρία συνίσταται εις τήν επιστροφήν του ανθρώπου εις ένωσιν με τον Θεόν. Αυτή η ενωσις ήτο χαμένη από όλο το ανθρώπινον γένος διά μέσου της πρώτης πτώσεως των προπατόρων μας.
Έκτότε η κοινή «μοίρα» όλων των ανθρώπων είναι η απώλεια ευσεβών και ασεβών, δικαίων και αδίκων. Συνελήφθημεν εν ανομίαις και εγεννήθημεν εν αμαρτίαις συμφώνως με τον ψαλμωδόν και ο Πατριάρχης Ιακώβ όσον αφορά τον εαυτόν του και τον αγνό και σώφρονα υιόν του Ιωσήφ λέγει: «Καταβήσομαι προς τον Υιόν μου πενθών εις Άδου» (γεν λς' 33). Οί άνθρωποι μετά το πέρασμα τους επί της γης, κατέβαιναν εις τον Άδην όχι μόνον οί αμαρτωλοί αλλά ακόμη και οί δίκαιοι της περιόδου της Παλαιάς Διαθήκης.
Αυτή ήταν η δύναμις των καλών έργων της ανθρωπότήτος. Αυτή ήτο η αξία των αρετών της ξεπεσμένης μας φύσεως. Διά να επανέλθη η απωλεσθείσα ενωσις του ανθρώπου με τον Θεόν διά τήν σωτηρίαν του άνθρώπου ήτο αναγκαία η εξαγορά, η απολύτρωσις. Η λύτρωσις του ανθρωπίνου γένους δεν επετελέσθη από Άγγελον η Αρχάγγελον ή από κάποιο άλλο ανώτερο όν κτιστόν και επομένως περιωρισμένον. Η σωτηρία έπετελέσθη από τον ίδιο τον απεριόριστον Θεόν. Η τιμωρία του Άδου η μερίδα της ανθρωπότήτος κατηργήθηκε και αντικατεστάθη διά μέσου της του Χριστού καταδίκης. Η έλλειψις της ανθρωπίνης αξίας συνεπληρώθη με την δική του άπειρον αξίαν.
Ό,τι ήτο αδύνατον να κατορθώσει το ανθρώπινον γένος με όλα τα καλά έργα εν τούτοις όμως τόσο αδύναμα ώστε κατέβαινεν με αυτά εις τόν Αδην, κατωρθώθη δι ενός δυναμικού έργου. Διά της πίστεως εις τον Κύριον μας Ίησούν Χριστόν. Οί Ιουδαίοι ηρώτουν τον Κύριον, και ο Κύριος τους απαντούσε: «είπον ούν προς Αυτόν τι ποιώμεν ίνα έργαζώμεθα τα έργα του Θεού; απεκρίθη Ιησούς και είπεν αύτοίς• τούτο εστίν το έργον του Θεού, ίνα πιστεύσητε εις ον απέστειλε εκείνος. (Ίωάν. στ' 28-29).
Εν λοιπόν καλόν έργον είναι αναγκαίον διά την σωτηρίαν μας - ΠΙΣΤΙΣ -.
Η πίστις είναι έργον. με την πίστιν και μόνον αυτήν μπορούμε να κατορθώσωμε την ένωσι με τον Θεόν διά μέσου των μυστηρίων της εκκλησίας, τα οποία μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός. Δεν υπάρχουν θεμέλια πού να στηρίζουν την πίστιν σας. Σφάλλετε όταν λέτε ότι θα σωθούν οι καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους αλλόθρησκους και μουσουλμάνους, διότι αυτό σημαίνει ότι και αυτοί θα ενωθούν με τον αληθινόν Θεόν. Σπαταλάτε τον χρόνον σας συλλογιζόμενοι ότι μία ιδέα αντίθετη από την ιδικήν σας, είναι καινοτομία, ότι είναι κάποια εσφαλμένη διδασκαλία πού μόλις τώρα εισεχώρησε μέσα στην Εκκλησία.

Σωτηρία αβάπτιστων δέν υπάρχει !

 

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΙΛΙΑ

ΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Σχετικό θέμα : ''Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος ''Οι αιρετικοί καί αλλόθρησκοι δέν σώζονται''.''

Η σωτηρία αλλοθρήσκων καί αιρετικων είναι εντελώς αδύνατη . Άγιος Νεομάρτυς Δανιήλ Σισόγιεφ .

 

   «Μα γιατί είστε τόσο στενόμυαλοι φανατικοί; Γιατί πιστεύετε ότι δεν υπάρχει σωτηρία μακριά από την Ορθόδοξη Εκκλησία; Αφού όλοι πιστεύουν στον ίδιο Θεό – μουσουλμάνοι, χριστιανοί, ιουδαίοι και βουδιστές. Η διαφορά έγκειται μόνο στα διαφορετικά τελετουργικά. Γιατί θα πρέπει κανείς να επιμένει στην δική του μοναδικότητα; Πιστεύετε πραγματικά ότι ο δημιουργός δεν δέχεται κοντά του τους αλλόθρησκους; Κι όμως, δεν τον νοιάζει ποιός πιστεύει πού. Το βασικό είναι να είναι καλός άνθρωπος!» 

-Τέτοια λόγια έχουν ακούσει όλοι οι Χριστιανοί περισσότερες από εκατό φορές. Και συχνά προέρχονται από εκείνους, που απρόσεκτοι ιερείς για άγνωστους λόγους, τους επέτρεψαν να μετέχουν στη Θεία Κοινωνία. Και βέβαια, πώς μπορεί κανείς να το αρνηθεί ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός; Αφού ακόμα και ο απόστολος Παύλος έλεγε: «…οὐδεὶς Θεὸς ἕτερος εἰ μὴ εἷς.»(Προς Κορ. Α’ 8,4.) Ο Θεός είναι ο μόνος Κύριος των πάντων, Αυτός και μόνο είναι ο Θεός τόσο των ιουδαίων όσο και των εθνικών [ή Ιουδαίων ο Θεός μόνον; ουχί δε και εθνών; ναι και εθνών](Προς Ρωμ. 3,29). Η κοινή λογική λέει, ότι δεν γίνεται να υπάρχουν συγχρόνως δύο Θεοί πανταχού παρόντες – δεν θα υπήρχε χώρος και για τους δύο και ο ένας θα περιόριζε τον άλλο.  Αν όμως είναι προφανής αλήθεια η μοναδικότητα του Θεού, σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι γνωρίζουν περί αυτού του Θεού και Τον λατρεύουν όπως πρέπει. Η διατύπωση και μόνο, όμως, ότι «όλοι πιστεύουν σε έναν Θεό» δεν είναι σωστή, για το λόγο ότι υπάρχουν πολλοί αθεϊστές στον κόσμο – είτε κομμουνιστές, είτε βουδιστές είτε ακόμα και οπαδοί του Σαμανισμού. Όλοι αυτοί δεν πιστεύουν σε κανένα Θεό. Αν πρέπει όμως να μιλήσουμε για τους άλλους, τότε από την παραδοχή της πραγματικότητας της υπάρξεως του Θεού δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση, ότι οι άνθρωποι τον λατρεύουν.

Το ακόλουθο παράδειγμα βοηθάει να το αντιληφθούμε αυτό: πολλοί γνωρίζουν τον πρόεδρο της Ρωσίας, αλλά συνεπάγεται αυτόματα ότι όλοι εκείνοι που τον ξέρουν, του είναι πιστοί και καταλαβαίνουν τις πράξεις του; Έτσι ακριβώς γνωρίζουν πολλά δισεκατομμύρια ανθρώπων για την ύπαρξη του Θεού. Αλλά μία μεγάλη πλειοψηφία τον αντιλαμβάνεται σαν μια πολύ μακρινή και ακατανόητη δύναμη. Για παράδειγμα στο Ισλάμ απαγορεύεται να πεις ότι ο Θεός είναι άνθρωπος (ή να ζωγραφίσεις τον Αλλάχ σαν πρόσωπο). Είναι περισσότερο κάτι που παρέχει το Νόμο, τιμωρεί και επιβραβεύει κατά τη θέλησή του.  Το ίδιο και το Άϊν Σοφ της ιουδαϊκής Καμπάλα: δεν αναγνωρίζεται και δεν αναγνωρίζει τίποτα . Είναι κάπως σαν την Θέμιδα των Ελλήνων, ή σαν έναν Θεό που φανερώθηκε από μόνος του στη Βίβλο. Είναι σαν το φως της πολύ απομακρυσμένης φωτιάς, που δεν μπορεί να ζεστάνει καμιά ψυχή.

Και αυτή η έννοια είναι στην πραγματικότητα πανανθρώπινη. Δεν είναι τυχαίο που η ''ομολογία πίστεως'' ενός μικροαστού είναι: «Λοιπόν, υπάρχει κάτι. Αλλά τι, αυτό δεν το ξέρω». Με αυτό το ''κάτι'' συνήθως συνδέεται η έννοια της δικαιοσύνης. Γι’ αυτό σε κάθε αδικία λέμε: «Αν υπήρχε Θεός, θα το επέτρεπε κάτι τέτοιο;». Μπορεί όμως να χαρακτηρίσει κανείς μια τέτοια ομολογία λογική; Φανταστείτε ότι σας προτείνει κάποιος να παντρευτείτε μια γυναίκα για την οποία δεν ξέρετε τίποτα. Και όταν ρωτήσετε «Ποια είναι;», να σας απαντήσουν: «Είναι δίκαιη και δεν την γνωρίζει κανείς». Μπορεί να θεωρηθεί αρκετή μια τέτοια απάντηση; 

Κι όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων ξέρει για τον Θεό πολύ λιγότερα απ’ ότι ένας εργοδότης για τον καινούριο εργαζόμενο που προσλαμβάνει. Και τότε σκέφτεται κανείς– για τους δικούς του λόγους ο καθένας– ότι αυτή η εμφανής άγνοια αρκεί για να σωθεί; Επιπλέον αυτή η άγνοια δεν έχει να κάνει καθόλου με το ότι οι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να μάθουν για το Θεό, αλλά αντίθετα με το ότι δεν το επιθυμούν.

Αυτό συμβαίνει ακριβώς όπως και στο Ευαγγέλιο προηγουμένως. Οι άνθρωποι προτιμούν, αντί να πάνε στο δείπνο του Θεού, να χασομερούν στους κήπους τους και να ασχολούνται με τα οικογενειακά ή τα κοινωνικά ζητήματα. Είναι πραγματικά τόσο αφελείς στην πίστη τους ώστε να  πιστεύουν ότι ο Θεός παίρνει μαζί Του αυτούς που δεν Τον αγάπησαν και Τον σεβόντουσαν ελάχιστα; «Σίγουρα δεν είναι  μικρότερη ιεροσυλία το να μη γνωρίζεις τον Πατέρα και Κύριο των πάντων, απ’ ότι να τον προσβάλλεις», έλεγε ο Μ. Μινούκιος Φήλιξ.

Μόνο στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό ο άνθρωπος πλησιάζει τόσο πολύ τη Θεϊκή ζωή, που βλέπει τη μυστηριώδη φλόγα της τριαδικής αγάπης. 
Αναρωτιέται όμως συχνά κανείς: «Μα δεν υπάρχουν τίμιοι άνθρωποι σε άλλες θρησκείες; Είναι αλήθεια ότι και αυτοί θα πεθάνουν;».

Σ’ αυτή την περίπτωση μας αρέσει να ξεχνάμε ότι η  λανθασμένη γνώση για τον Θεό είναι χειρότερη από την άγνοια. Διότι αυτός που αγνοεί μπορεί να συνειδητοποιήσει την δυσμένειά του και να βαπτισθεί στο μυστήριο του Θεού. Αυτός όμως που πιστεύει στο ψέμα του δεν θέλει να ψάξει, πιστεύει ότι τα έχει ήδη όλα.

Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος : '' Αδύνατη η σωτηρία χωρίς πίστη στόν Σωτήρα ''.

 Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος , στό 27΄ : 40΄΄ της ομιλίας περίπου, ορθοτομεί τόν λόγο της αληθείας καί εξηγεί πως ο Θεός μπορεί να ενεργήσει με θαυμαστό τρόπο για να σώσει αυτόν που έχει καλή προαίρεση, αφού όμως πρώτα, γίνει εκείνος δεκτικός της Ορθοδόξου πίστεως .
Χωρίς πίστη στόν Σωτήρα, είναι αδύνατη η σωτηρία .
Το ίδιο ομολογεί και ο καθηγητής της Καινής Διαθήκης κ. Γαλίτης, στο 10΄ : 00΄΄ περίπου .


καλή ακρόαση

Άλλο σχετικό θέμα : '' Αδύνατη η σωτηρία τών αλλοθρήσκων καί αιρετικών . Αχρονολόγητη επιστολή Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ .''

Χωρίς Βάπτισμα δέν υπάρχει σωτηρία . Αγίου Νικολάου Καβάσιλα , '' Η έν Χριστώ Ζωή '' .

Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς , ἀποσπάσματα ἀπ᾿ τόν  Α´ Λόγο τού Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα .

Ανάγνωση : Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Μπόγρης . Ραδιοφωνικός σταθμός τής Πειραϊκής Εκκλησίας . 

   Μερικές προτάσεις απ΄ τούς Α΄καί Β΄Λόγους : 

  Στά ἱερά Μυστήρια εἰκονίζουμε τήν ταφή καί ἐξαγγέλλουμε τό θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Μέ αὐτά γεννιόμαστε, μορφοποιούμαστε καί συναπτόμαστε ὑπερφυῶς μέ τόν Σωτήρα. Αὐτά εἶναι ἐκεῖνα μέ τά ὁποῖα, ὅπως λέει ὁ Παῦλος, «ἐν αὐτῷ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμεν». Τό Βάπτισμα χορηγεῖ τήν ὕπαρξη καί τήν ὑπόσταση κατά Χριστόν, γιατί μᾶς παίρνει νεκροὺς καὶ διεφθαρμένους καί μᾶς εἰσάγει γιά πρώτη φορὰ στὴ ζωή. Ἡ χρίση μέ τό Μύρο τελειοποιεῖ αὐτόν πού γεννήθηκε, γιατί προσφέρει ἐνέργεια κατάλληλη γι᾿ αὐτή τή ζωή. Ἡ θεία Εὐχαριστία συντηρεῖ καί διατηρεῖ τή ζωή αὐτή καὶ τήν ὑγεία, γιατί ὁ Ἄρτος τῆς ζωῆς δίνει τή δυνατότητα νά διαφυλάξουμε ὅσα ἀποκτήσαμε καί νά παραμείνουμε ζωντανοί. Ζοῦμε λοιπόν μέ αὐτόν τόν Ἄρτο, κινούμαστε μὲ τό Μύρο, ἔχοντας λάβει τὴν ὕπαρξη ἀπὸ τὸ Βάπτισμα.

Τὸ Βάπτισμα εἶναι ἀρχὴ βίου καὶ βάση καὶ θεμέλιο ζωῆς. Ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς πού, μαζὶ μὲ ὅλα ὅσα ἀνέχθηκε γιὰ μᾶς, ἔπρεπε καὶ νὰ βαπτισθῆ, τὸ βάπτισμα δέχθηκε πρὶν ἀπὸ τὰ ἄλλα. Καὶ τὰ ὀνόματα τοῦ Βαπτίσματος τί ἄλλο δηλώνουν; Γέννηση, ἀναγέννηση, ἀνάπλαση καὶ σφραγίδα ὀνομάζεται, κι ἀκόμη βάπτισμα, ἔνδυμα, χρίσμα, χάρισμα, φώτισμα καὶ λουτρό. Ὅλα δηλώνουν ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ πράγμα· Ἀρχὴ τῆς ὑπάρξεως αὐτῶν ποὺ ὑφίστανται καὶ ζοῦν κατὰ Θεὸν εἶναι τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Ἡ γέννηση λοιπὸν εἶναι φανερὸ ὅτι σημαίνει αὐτὸ καὶ τίποτε ἄλλο. Καὶ ἡ ἀναγέννηση καὶ ἡ ἀνάπλαση ἐπισημαίνουν μόνο ἐκεῖνο· Αὐτοὶ ποὺ τώρα γεννιοῦνται καὶ πλάθονται εἶχαν γεννηθῆ προηγουμένως καὶ ἐπειδὴ ἔχασαν τὴ μορφή τους, ἐπανέρχονται τώρα μὲ δεύτερη γέννηση στὴν πρώτη μορφή.

Νὰ βαπτισθοῦμε σημαίνει νὰ γεννηθοῦμε κατὰ Χριστόν καὶ νὰ λάβουμε ὕπαρξη καὶ ὑπόσταση, ἐνῶ δέν ἤμασταν τίποτε.

Αὐτό εἶναι τό ἔργο τοῦ Βαπτίσματος. Ἐλευθερώνει ἀπό τίς ἁμαρτίες, συμφιλιώνει τόν Θεό μέ τόν ἄνθρωπο, κάνει τόν ἄνθρωπο υἱό τοῦ Θεοῦ, ἀνοίγει τά μάτια τῆς ψυχῆς, δίνει τήν αἴσθηση τοῦ θείου φωτός, μέ λίγα λόγια προετοιμάζει γιά τήν μέλλουσα ζωή.

 Άλλη σχετική μελέτη : '' Περι τής σωτηρίας τών αιρετικών και αλλοθρήσκων ''.