Αναίρεσις τής Οικουμενιστικής αιρέσεως , '' περί τής σωτηρίας τών αιρετικών '' .
Ο Όσιος Δανιήλ Κατουνακιώτης
(8 Σεπτεμβρίου)
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Η Αίρεση
είναι χωρισμός από τον Θεό. Άλλο είναι αμαρτωλός και άλλο αιρετικός. Ο
αμαρτωλός μένει στους κόλπους της Αγίας Εκκλησίας, στο έλεος και την
ευσπλαχνία του Θεού, ενώ ο αιρετικός γίνεται αποστάτης, εχθρός του Θεού και χάνει τη θεία χάρη.
Ο εχθρός μας διάβολος, επειδή δεν μπορεί να προτρέψει τους Ορθοδόξους
στην έμπρακτη αμαρτία, σοφίζεται τις δεξιές πλάνες και αιρέσεις μέσω του
κρυφού εγωισμού και τους κάνει υποχείριους με απρόβλεπτες συνέπειες.
Στις αιρέσεις ταλαιπωρούνται οι πιστοί και το φοβερότερο, εάν πεθάνουν
ενώ βρίσκονται σε αυτές, μένουν μακριά από τον Νυμφώνα Χριστό.
Στην
Εκκλησιαστική Ιστορία βλέπουμε ότι, μόλις καταργήθηκε η ειδωλολατρία με
τη διάδοση του Χριστιανισμού, ο εφευρέτης των κακών, ο δολοπλόκος
σατανάς έσπειρε σε ορισμένους εγωιστές , βλάσφημες θεωρίες εναντίον του
Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδας. Γι' αυτό οι θείοι Πατέρες, που
συνήλθαν με τη χάρη του Θεού στις Αγίες Συνόδους, καταδίκασαν και
εξόρισαν αυτούς από την Εκκλησία του Χριστού.
Δε σταμάτησε όμως και πάλι ο εχθρός μας διάβολος να ταλαιπωρεί την Αγία
μας Εκκλησία με τις ποικίλες αιρέσεις. Ιδίως στα τέλη του προηγούμενου
αιώνα μέχρι και σήμερα έσπειρε διάφορες αιρέσεις για να αποπλανήσει τους
πιστούς.
Κατ'
αυτήν περίπου την περίοδο, δηλαδή κατά τα έτη 1844-1929, έζησε και ο
αείμνηστός μας παππούς, ο Γέροντας Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, γόνος της
περίφημης και αλησμόνητης Σμύρνης, από την Ευαγγελική Σχολή απ' όπου και
αποφοίτησε.
Μετά τις σπουδές του, σε νεαρή ηλικία η θεία Πρόνοια τον οδήγησε στο
Άγιο Όρος, τον Άθωνα. Γεμάτος από θεϊκό έρωτα, πέρασε ακόρεστα από όλα
τα στάδια της μοναχικής ζωής και με την αδιάκριτη υπακοή, την
ολοκληρωτική αυταπάρνηση και τη μελέτη των Αγίων Πατέρων έφτασε στο
υπερφυσικό και πήρε το χάρισμα της διακρίσεως.
Ως
πιστό τέκνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας χαιρόταν και ευχαριστιόταν για κάθε
πρόοδο σε Αυτήν, λυπόταν όμως και θλιβόταν για κάθε καινοτομία και
αίρεση.
Ο Πανάγαθος
Κύριος τον προίκισε με το θείο δώρο της ορθής γραφίδας. Υποκινούμενος,
λοιπόν, από ένθεο ζήλο για την Αγία μας Εκκλησία, και κινούμενος από
πολλούς Άγιους Αρχιερείς και πιστούς Χριστιανούς, συνέγραψε κατά καιρούς
διάφορες πραγματείες και επιστολές, με τις οποίες συνιστούσε και
παρότρυνε τους πιστούς να μένουν σταθεροί και ακλόνητοι στα δόγματα και
τις παραδόσεις της Ορθόδοξής μας Εκκλησίας.
Τα εν λόγω συγγράμματά του δημοσιεύτηκαν τότε, άλλα σε μικρά φυλλάδια,
άλλα σε χριστιανικά περιοδικά, ενώ τα περισσότερα στάλθηκαν ως επιστολές
και παρέμειναν αδημοσίευτα, γιατί δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να
δημοσιευτούν. Έπειτα, για πενήντα χρόνια και παραπάνω, παρέμειναν στη
σιωπή λόγω των εμπόλεμων καταστάσεων και των ποικίλων εμποδίων.
Όπως όμως είναι γνωστό, από τις αρχές του 1981, με τη Θεία πρόνοια
οδηγηθήκαμε στην έκδοση τεσσάρων τόμων από τα εν λόγω πνευματικά
συγγράμματα. Γεμάτοι από πνευματική ικανοποίηση για το μεγάλο ενδιαφέρον
πολλών αγίων Αρχιερέων, ιερέων και πιστών, δημοσιεύουμε ήδη τον πέμπτο
κατά σειρά τόμο με τον τίτλο «Εξ Ερήμου Διατυπώσεις». Ο εν λόγω τόμος
συμπεριλαμβάνει μελέτες και επιστολές κατά των σύγχρονων ποικίλων
αιρέσεων, όπως επίσης και κατά του σύγχρονου οικουμενισμού και των
εκκλησιαστικών μεταρρυθμίσεων. Επίσης, στις πραγματείες και τις
επιστολές αυτές αναπτύσσονται πολλά εκκλησιαστικά, ηθικά και κοινωνικά
θέματα.
Όπως
βλέπουμε, η εποχή μας είναι εποχή χαλάρωσης των ιδανικών της ορθόδοξης
πίστης, ή μάλλον κατάργησης των ηθικών επιταγών. Γι' αυτό και οι γνήσιοι
πιστοί χρειάζονται σχετική ενίσχυση. Ο εν λόγω πέμπτος τόμος «Εξ Ερήμου
Διατυπώσεις» θα στερεώσει ακόμα περισσότερο τους πιστούς στην ορθόδοξη
πίστη και τις Πατερικές παραδόσεις και θα απαλλάξει πολλούς αδελφούς, οι
οποίοι τυχαία και αβασάνιστα υπέπεσαν στις φοβερές πλάνες και αιρέσεις
και στο σύγχρονο θηρίο του οικουμενισμού. Πιστεύουμε ότι ο καθένας,
μελετώντας σε βάθος τα κείμενα του πέμπτου τόμου του αείμνηστού μας
παππού Γέροντα Δανιήλ, θα μείνει σταθερός και ακλόνητος στην Ορθόδοξη
Αγία μας Εκκλησία και μαζί με τα άλλα καλά έργα που θα κάνει, θα
κερδίσει την ουράνια Μακαριότητα.
Ιερομόναχος Μόδεστος Δανιηλίδης
Γέροντας της Μοναστικής Αδελφότητας των Δανιηλαίων
Κατουνάκια, 1η Φεβρουαρίου 1985
***
Πραγματεία Περί σωτηρίας των Αιρετικών
Προς τον Οσιολογιότατο μεταξύ των Μοναχών κ. Ευδόκιμο
Χαίρε, υγίαινε
Σας γράφω ως συνέπεια της δικής σας θερμής παράκλησης σχετικά με την ερώτηση, εάν
αυτοί που είναι αιρετικοί, επειδή αιρετικοί ήταν οι πρόγονοί τους, και
οι κακόδοξοι κάνουν έργα θεοφιλή και θεάρεστα και από άγνοια είναι
κακόδοξοι, θα τύχουν του ελέους του Χριστού κατά τη Δευτέρα Παρουσία ή
όχι; Επίσης, και εάν κάποιοι Ιεραπόστολοι από αυτούς,
κηρύττοντας το όνομα του Χριστού συγχρόνως υμνούν το δόγμα τους και
γίνονται αποδεκτοί από τους ασεβείς και ειδωλολάτρες, θα βρεθούν δεξιά
του Χριστού;
Σε
απάντηση, ακόμα κι αν η ερώτησή σας είναι πολύ τολμηρή, εν τούτοις
όμως, επειδή αυτή η πρόταση δεν προέρχεται μόνο από εσάς, αλλά και από
πολλούς νεωτεριστές, γι' αυτό, προς ικανοποίηση της δικής σας απορίας
και προς υπονόμευση της αμαρτημένης δεξιάς αποπλάνησης από τα λεγόμενα
των νεωτεριστών, ας καταθέσουμε τα παρακάτω: