Αττίλας 74 Ο βιασμός της Κύπρου Μιχάλη Κακογιάννη

 

Αττίλας 74 : Ο βιασμός της Κύπρου. Μια ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, σκηνοθέτη της ταινίας Αλέξης Ζορμπάς (Zorba the Greek). Γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου 1921 και πέθανε στις 25 Ιουλίου 2011.

Υπότιτλοι: Αγγλικά & Ελληνικά

Τον Ιούλιο του 1974, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κυπριακή Δημοκρατία, εκτοπίζοντας χιλιάδες ελληνοκύπριους σε στρατόπεδα και προκαλώντας τον θάνατο άλλων χιλιάδων. 

Αφού άκουσε τις καταστροφικές αναφορές από την πατρίδα του, ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Κακογιάννης έσπευσε από το Λονδίνο στην Κύπρο για να καταγράψει τα φρικτά γεγονότα στην ταινία. Υποστηριζόμενος μόνο από έναν καμεραμάν και έναν τεχνικό ήχου, ο Κακογιάννης ταξίδεψε στο πληγωμένο νησί, παίρνοντας συνέντευξη από πολιτικούς ηγέτες, καθώς και από αμέτρητους πρόσφυγες, θύματα της εισβολής. 

Το αποτέλεσμα που προκύπτει παρέχει μια ειλικρινή,  ματιά στις αδικίες που επιβάλλονταν στους αθώους ανθρώπους της Κύπρου, δίνοντας παράλληλα λεπτομερείς εξηγήσεις για τα γεγονότα που οδήγησαν προς αυτήν την πραγματική τραγωδία. Επικεντρώνεται στη συνωμοσία για την καταστροφή της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις συνέπειες της εισβολής, της τραγωδίας των προσφύγων και των αγνοουμένων. 

Η ταινία είναι στα Αγγλικά και στα Ελληνικά, με ανάλογους υπότιτλους. Η λέξη Αττίλας, για όσους δεν το γνωρίζουν, ήταν το κωδικό όνομα (κατάλληλα) που δόθηκε στην επιχείρηση για εισβολή στην Κύπρο από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.

Αρχική κυκλοφορία: 1975

Σκηνοθέτης: Μιχάλης Κακογιάννης

Σενάριο: Μιχάλης Κακογιάννης

Παραγωγός: Μιχάλης Κακογιάννης

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: Αγγλικά & Ελληνικά

Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης

Κινηματογράφηση: Σάκης Μανιάτης

Επιμέλεια ταινίας: Μιχάλης Κακογιάννης & Vivien Sammut-Smith

Ήχος: Ανδρέας Αχλάδης

Ηθοποιοί: Μιχαήλ Κακογιάννης (Αφήγηση)

Rauf Denktas: Ο ίδιος (πλάνα αρχείου)

Η έκπτωση ενός Μητροπολίτου και η πτώση μιας Εκκλησίας [1]

 

 

Η έκπτωση ενός Μητροπολίτου και η πτώση μιας Εκκλησίας [1]

Γράφει ο Πρεσβύτερος π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος του Ι.Ν.Αγ. Νικολάου Πατρών

Η έκπτωση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Τυχικού από τον Θρόνο της Αποστολικής Μητροπόλεως Πάφου πλημμύρισε με θλίψη, οργή και αγανάκτηση τις ψυχές όχι μόνο του ποιμνίου του αλλά και πολλών πιστών σε όλες σχεδόν τις  τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες[2]:

Α.  Ευτελισμός επισκοπικής Αξίας – έκπτωση Εκκλησίας.

Δυστυχώς, με συνοχή καρδίας, γινόμαστε κοινωνοί των όσων συμβαίνουν σε μια Αποστολική Εκκλησία. Ασφαλώς, όταν σε μία Εκκλησία υπάρχει περιφρόνηση και απαξίωση του επισκοπικού λειτουργήματος υπάρχει σοβαρότατη κρίση στην Εκκλησία αυτή. Όταν, μάλιστα, ο υποβιβασμός και η απαξίωση συντελείται συνοδική αποφάσει τότε αναμφισβήτητα και με πόνο ψυχής διαπιστώνουμε πλέον έκπτωση.

ΑΝΕΛΕΗΤΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΕ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΟ 2009 !!!

 

ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ 

ΓΙΑ ΤΟΝ... ΠΑΠΑ !!!

Η κόντρα γιά τίς σχέσεις μέ τούς Παπικούς ήταν η αφορμή για την εκθρόνιση τού Σεβ. κ. Τυχικού .

 

Ποιά... ''συνετή'' καί ποιά... ''ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗ'' διακονία τού πάπα καί σέ ποιά... ''εκκλησία'' διακόνησε ο πάπας τών ανωμάλων ;

Αυτή η δήλωση από μόνη τής μπορεί νά γίνει αιτία καθαίρεσης .

« Εί τίς τής χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά ή έν εαυτή τόν βίον απορρήξαντα , διεκδικεί ( = δικαιώνει ) ανάθεμα »,

 πού σημαίνει όποιος δικαιώνει κάποιον πού είναι σέ αίρεση ή πέθανε στήν αίρεση, ανάθεμα σ´ αυτόν τόν ίδιο  ( πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου  )

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ .

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ...

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΜΑΣΤΕ...

Όσον αφορά τέλος, αυτό πού λέει ο θεολόγος στό βίντεο, πώς δλδ είναι στήν εξουσία τού Αρχιεπισκόπου νά κάνει ότι θέλει σέ κάθε Μητρόπολη, αυτό είναι παπικό πρωτείο καί όχι Αρχιεπισκοπικό αξίωμα .

Στήν συνέχεια θά δούμε ορισμένα από τά αποφθέγματα τών Αγίων πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μάς , γιά τούς αιρετικούς :

  Οί Αγίες Οικουμενικές Σύνοδοι απoφάνθηκαν :

  « αναθενατισθήναι πάσαν αίρεσιν » ( Α΄ κανών Β΄ Οικουμενικής Συνόδου ). « Όλοις τοίς αιρετικοίς ανάθεμα »  (ανάθεμα σημαίνει , χωρισμός από Τόν Θεό, πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου ). « Εί τίς τής χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά ή έν εαυτή τόν βίον απορρήξαντα , διεκδικεί ( = δικαιώνει ) ανάθεμα », πού σημαίνει όποιος δικαιώνει κάποιον πού είναι σέ αίρεση ή πέθανε στήν αίρεση, ανάθεμα σ´ αυτόν τόν ίδιο !  Καί « ο μή λέγων τοίς αιρετικοίς ανάθεμα , ανάθεμα έστω » ( πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου Μ13 400 ). Δηλαδή , όποιος δέν λέει ανάθεμα στούς αιρετικούς , ανάθεμα σ΄ αυτόν τόν ίδιο ! Πρόσχωμεν αδερφοί ! Όσο καί άν επιθυμούμε τήν σωτηρία τών ανθρώπων, δέν πρέπει νά ξεχνάμε τό ότι , κατά τόν Άγιο Ιωάννη τόν Σιναΐτη , ο αιρετικός Ωριγένης , νόσησε '' ψεύτικη φιλανθρωπία Τού Θεού '' καί αναθεματίστηκε ! 

Οί Άγιοι πατέρες τής Εκκλησίας μάς διεκήρυξαν : 

 Η αίρεσις , « ακοινώνητος εστί τής Εκκλησίας καί τών Ουρανών αλλοτρία » ( Μ. Αθανασίου ΒΕΠΕΣ 33, 178 ), « τό έσχατον πτώμα εστί τής ψυχής » ( Αγίου Γρηγορίου Νύσσης , Ρύ , 44 , 504 ), « Θεομίσητος εστίν η αίρεσις » (  Μ. Αθανασίου ΒΕΠΕΣ 31, 241 ). Οι αιρετικοί, κατά τον Μ. Αθανασιο, είναι λύκοι και πρόδρομοι του Αντιχρίστου ( Πίστις των αγίων Πατέρων των εν Νικαία, P.G.28, 1641 c. ), ενώ, κατά τον Μ. Βασίλειο, χειρότεροι και από τον Ιούδα ( Επιστολή σμ΄, P.G.32, 897 a. ). Οι Άγιοι προτρέπουν τους αιρετικούς να εγκαταλείψουν την αίρεση και να προσέλθουν στην καθολική Εκκλησία, διαφορετικά δεν ωφελούνται από τα « καλά τους έργα » ( Αγίου Αναστασίου Αντιοχείας, Οδηγός, κεφ. α΄ , P.G.89, 48 c. ), ούτε μπορούν να κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού ( Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, P.G.96, 508 c. ). « Εκτός τής Εκκλησίας δὲν υπάρχει σωτηρία » ( Άγιος Κυπριανός ). Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων παρατηρεί σχετικά: « Ὁ τῆς θεοσεβείας τρόπος ἐκ δύο τούτων συνέστηκε, δογμάτων εὐσεβῶν καὶ πράξεων ἀγαθῶν. Καὶ οὔτε τὰ δόγματα χωρὶς ἔργων ἀγαθῶν εὐπρόδεκτα τῷ Θεῶ, οὔτε τὰ μὴ μετ' εὐσεβῶν δογμάτων ἔργα τελούμενα, προσδέχεται ὁ Θεός»( Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, 4,2. PG 33,456 ). «Βίος διεφθαρμένος πονηρὰ τίκτει δόγματα»( Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου, Εις Α΄Κορινθίους 40,3, PG 61,351 ) συμπληρώνει ο  άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Γι' αὐτό, «οὐδὲν γὰρ ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων. Ὥσπερ οὒν οὐδὲ τουναντίον, δογμάτων ὑγιῶν, ἐὰν βίος ἢ διεφθαρμένος»(Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου, Εις Ιωάννην, 66,3, PG 59,369). Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος , λέγει : «Ει τις σχίζοντι από της αληθείας ακολουθεί , Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσει . Και εί τις ουκ αφίσταται του ψευδολόγου κήρυκος , ούτος εις γένναν κατακριθήσεται . Ει τις αλλοτρία γνώμη περιπατεί , ούτος ουκ εστί Χριστού» ( Φιλαδ. ΙΙΙ ).   Ο Όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης , στό θαυμάσιο σύγγραμμά τού - τήν Κλίμακα, η οποία έχει οριστεί από τήν Εκκλησία νά διαβάζεται εντός τών Καθολικών τών Ιερών Μονών κατά τήν περίοδο τής Μ. Τεσσαρακοστής, αναφέρει : « Ώς ξένους καί εχθρούς Τού Θεού, θά εννοήσουμε όσους είναι αβάπτιστοι ή δέν έχουν ορθή πίστη » ( περί αποταγής β΄).     

Η προδοσία τού ΚΚΕ καί τού ΑΚΕΛ κατά τής ΕΟΚΑ !

Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.) ήταν η οργάνωση των Ελληνοκυπρίων που έδρασε κατά την χρονική περίοδο 1955-1959 για την ανεξαρτησία της Κύπρου από την Βρετανική κυριαρχία και την ένωση της με την Ελλάδα. Στρατιωτικός αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. ήταν ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας, ένας Κύπριος στρατιωτικός που κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου δημιούργησε την αντιστασιακή Οργάνωση Χ και συμμετείχε και στον συμμοριτοπόλεμο. Έγινε ευρέως γνωστός με το ψευδώνυμο «Διγενής», από τον Βυζαντινό θρύλο του Διγενή Ακρίτα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, μέ τόν Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή

  Πολιτικός αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος μετά την απελευθέρωση διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Ε.Ο.Κ.Α. υποστηρίχθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση με όπλα και χρήματα και ραδιοφωνικούς σταθμούς που εξέπεμπαν από την Αθήνα, εκτός από το ΚΚΕ. Το επίσημο ΚΚΕ, καταδίδει στους Άγγλους ότι ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο Διγενής, είναι ο Στρατηγός Γρίβας.

Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για τα 50 χρόνια από την βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο

 Πρός

τό Εὐσεβές Πλήρωμα

τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος

Ἐ­φέ­τος, ὡς γνω­στόν, συμ­πλη­ρώ­νον­ται πε­νήν­τα χρό­νια ἀ­πό τῆς, πα­ρά πᾶ­σαν ἔν­νοι­αν δι­καί­ου, τουρκικῆς εἰ­σβο­λῆς στήν ἀ­πο­στο­λο­δι­ά­βα­τη, ἁ­γι­ο­τό­κο καί μαρ­τυ­ρι­κή νῆ­σο τῆς Κύ­πρου. Ὡς ἐκ τού­του, ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ἀ­πε­φά­σι­σε νά συμ­με­τά­σχει στήν θλι­βε­ρή αὐ­τή ἐ­πέ­τει­ο μέ τήν ἀ­πο­στο­λή τῆς με­τά χεῖ­ρας Συνο­δι­κῆς Ἐγ­κυ­κλί­ου, ἡ ὁ­ποί­α θά ἀ­να­γνω­σθεῖ ἀ­νά τήν ἑλληνι­κή ἐ­πι­κρά­τεια, καί, ἀ­κο­λού­θως, μέ τήν δι­ορ­γά­νω­ση δι­α­φό­ρων ἄλ­λων ἐκ­δη­λώ­σε­ων, ὅ­πως Ἐπιστη­μο­νι­κοῦ Συ­νε­δρί­ου γιά τήν χρι­στι­α­νι­κή πα­ρά­δο­ση τῆς Κύ­πρου καί τήν ἀ­νεί­πω­τη κα­τα­στρο­φή Να­ῶν, Μο­νῶν καί μνη­μεί­ων χρι­στι­α­νι­κῆς λα­τρεί­ας, πού προκλήθηκε ἀ­πό τό μέ­νος τῶν εἰ­σβο­λέ­ων.

Ι. Αρχιεπισκοπή Κύπρου - Συναυλία για τα 50 χρόνια από τήν Τουρκική εισβολή στήν Κύπρο .