Ερνέστο Τσέ Γκεβάρα . Ο Ρατσιστής φασίστας πού σκότωνε αντιφρονούντες καί ομοφυλόφιλους !

Ο Τσέ Γκεβάρα, ήταν γόνος εύπορης οικογένειας, γεννημένος στό Μπουένος Άιρες τό 1928.

 Φασίστας

   Υπήρξε κοντολογίς, ένας κήρυκας τού Κομμουνιστικού μίσους . Τέτοιου μίσους, πού θά ζήλευε καί ο ίδιος ο Στάλιν ! Σέ γενικές γραμμές, μισούσε τούς διαφορετικούς απ´ αυτόν ανθρώπους, δηλαδή τούς μή Κομμουνιστές . «Δεν μπορώ να είμαι φίλος με καποιον αν δεν συμμερίζεται τις ιδέες μου», ομολογεί αυτός που ονομάζει τον γιό του ''Βλαντιμίρ'' προς τιμήν του αρχι φασίστα Βλαντιμίρ Λένιν.

   Εκτός απ´ τούς μή Κομμουνιστές, μισούσε θανάσημα τούς θρησκευόμενους καί τούς ομοφυλόφιλους . Εκτέλεσε πάνω από 14.000 εκπροσώπους διαφόρων αιρέσεων, όπως παπικούς, ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά κ.λ.π., ενώ πολλοί απ´ αυτούς πού δέν εκτελούνταν, κατέληγαν σε  στρατόπεδα συγκέντρωσης ! Τό ίδιο έκανε καί στούς ομοφυλόφιλους . Όσους δέν σκότωνε, τούς έστελνε σε στρατόπεδα εργασίας όπου υπήρχε και η πινακίδα «Η δουλειά θα σας κάνει άντρες» ! Τό 1965, οι έγκλειστοι ομοφυλόφιλοι ξεπερνούσαν τούς 45.000 !

   Ιδού καί ορισμένες πασίγνωστες ρήσεις τού γιά τούς ομοφυλόφιλους : 
«Οι ομοφυλόφιλοι μου φέρνουν γέλιο! …Όχι γιατί είναι αστείοι, αλλά επειδή είναι γελοίοι».
«Ευτυχώς ο γιος μου παίζει με ψεύτικα πιστόλια, εάν έπαιζε με κούκλες…θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω το πραγματικό μου πιστόλι»! Τόσο πολύ μισούσε δηλαδή τούς ομοφυλόφιλους, πού ήταν αποφασισμένος νά σκοτώσει καί τόν ίδιο τού τόν υιό !

Αυτά βέβαια τα αποκρύπτουν οι Κομμουνιστές από τούς ομοφυλόφιλους,

 οι οποίοι φορούν έν αγνοία τούς, μπλουζάκια μέ τόν... δολοφόνο τούς !

Σταλινικός Κομμουνιστής

   Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας αντι-ρεβιζιονιστής μαρξιστής-λενινιστής και δυναμικός υποστηρικτής του Ιωσήφ Στάλιν. Και οι δύο ήταν αντίθετοι στις πρακτικές του Τρότσκι και του Χρουστσώφ. Ο Τσε μισούσε την πολιτική του Χρουστσώφ και ήταν χολωμένος με την υποστήριξη που ο Φιντέλ Κάστρο έδειχνε στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό .
  Το Νοέμβρη του 1960, κατά την επίσκεψή του στην Σοβιετική Ένωση, επέμενε στην κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Στάλιν, παρά τις παραινέσεις του κουβανού πρέσβη στη Μόσχα ώστε να μην το πράξει. Αυτό συνέβη περισσότερα από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της δικτατορίας τού Νικίτα Χρουστσώφ.

  Ο συνταξιδιώτης του Τσε, Αλμπέρτο Γκρανάδο, είχε πεί ότι «ο Γκεβάρα είχε ανακαλύψει τον Στάλιν» (σ.μ: προφανώς εννοεί την πολιτική που εφήρμοσε ο Στάλιν στα χρόνια της ηγεσίας του) στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (Anderson, σ.165-166 & σ.565).

   Παρά το γεγονός ότι ο Γκεβάρα βοήθησε στην ασφαλή απελευθέρωση ορισμένων τροτσκιστών από την φυλακή το 1965 (σ.μ: πιθανόν στην Κούβα, δεν αναφέρεται χώρα), ελευθερώθηκαν υπό τον όρο ότι θα σταματούσαν την πολιτική τους δράση. (Revolutionary History 2000, Τομ.7 Αρ., σ.193-195, σ.249).


  Ιδού καί ορισμένα από τά φιλοσταλινικά - αντιτροτσκιστικά τού αποφθέγγματά :

«Θεωρούμε τη δράση του τροτσκιστικού κόμματος ως αντεπαναστατική» ( 1961 ).

   Το 1955 όντας στο Μεξικό, ο Τσε έστειλε γράμμα στην θεία του υπογράφοντας ως... “Στάλιν ΙΙ”:

  «Πιστεύω ότι η βασική ιδεολογία στην οποία ο Τρότσκι βασίστηκε ήταν λανθασμένη, τα κρυφά κίνητρα της δράσης του (ήταν) λανθασμένα και τα τελευταία του χρόνια υπήρξαν σκοτεινά. Οι τροτσκιστές δεν έχουν συνεισφέρει τίποτα απολύτως στο επαναστατικό κίνημα – εκεί που έδρασαν περισσότερο ήταν στο Περού αλλά στο τέλος απέτυχαν επειδή χρησιμοποιούν κακές μεθόδους». (Παράρτημα, όπως αναφέρεται στο κείμενο “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara” από το Revolutionary Democracy Journal).

«Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την “επικράτεια” της United Fruit Co., πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών». (Γράμμα στην θεία του Βεατρίκη, όπου περιγράφει εμπειρίες του απ’ τη διαμονή στην Γουατεμάλα το 1953. Απ’ το βιβλίο Che Guevara: A Revolutionary Life(1997) του Jon Lee Anderson).

«Ο Τρότσκι, μαζί με τον Χρουστσώφ, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ρεβιζιονιστών”» (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ, 4 Δεκέμβρη 1965)

«Ο Τρότσκι έκανε θεμελιώδη λάθη…Οι τροτσκιστές απέτυχαν παντελώς διότι χρησιμοποίησαν κακές μεθόδους».(Άπαντα Κριτική για την Πολιτική Οικονομία, 1964).

   «Στα επονομαζόμενα “λάθη του Στάλιν” βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μιας επαναστατικής και μιας ρεβιζιονιστικής αντίληψης. Πρέπει να μελετήσεις τον Στάλιν στο ιστορικό πλαίσιο που κινήθηκε, όχι να τον δεις (αποκλειστικά) ως ένα είδος αγριανθρώπου, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά όρια. Ασπάστικα τον κομμουνισμό εξαιτίας του πατερούλη Στάλιν και κανείς δεν πρέπει να ‘ρθει να μου πει ότι δεν πρέπει να διαβάζω Στάλιν. Τον διάβαζα όταν ήταν κάτι πολύ κακό να διαβάζεις γι’ αυτόν. Αυτό ήταν σε μια άλλη εποχή. Και επειδή δεν είμαι πολύ εφυιής, αλλά και ξεροκέφαλος, συνεχίζω να τον διαβάζω. Ιδιαίτερα σε αυτήν τη νέα περίοδο που είναι ακόμη χειρότερο να διαβάζεις (για τον Στάλιν). Τότε, όπως και τώρα, βρίσκω μια σειρά πραγμάτων που είναι πολύ καλά». (Γράμμα του Τσε προς τον René Ramos Latour, στις 14 Δεκέμβρη 1957, κορυφαίου μέλους του Κινήματος της 26ης Ιούλη που πέθανε στην μάχη).

   «Στην Κούβα δεν υπάρχει τίποτα δημοσιευμένο, εάν εξαιρέσουμε τα σοβιετικά τούβλα*, τα οποία φέρουν τη δυσκολία ότι δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς – το κόμμα σκέφτεται για σένα και συ πρέπει να το αφομοιώσεις. Θα ήταν αναγκαίο να δημοσιευθούν η πλήρης εργογραφία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν (υπογραμμισμένο από τον Τσε στο αυθεντικό έγγραφο της επιστολής) και άλλων σπουδαίων μαρξιστών. Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους μεγάλους ρεβιζιονιστές (εάν θέλεις μπορείς να προσθέσεις τον Χρουστσώφ) και επίσης τον φίλο σου τον Τρότσκι ο οποίος υπήρξε και προφανώς έγραψε κάτι». (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος, πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. Contracorriente, Αβάνα, Σεπτέμβρης 1997).

*”τα σοβιετικά τούβλα” ήταν θεωρητικά εγχειρίδια που πήγαιναν στην Κούβα απο την Σοβ.Ένωση την εποχή Χρουτσώφ και που οπως φαίνεται δεν συμπαθούσε καθόλου ο Τσε.

Ρατσιστής

Ο Τσέ Γκεβάρα, ήταν καί ρατσιστής ! Ιδού κάποιες από τίς ρατσιστικές τού ρήσεις :

«Το πρώτο άτομο που χτυπήσαμε ήταν ο δήμαρχος, κάποιος που ονομαζόταν Cohen. Είχαμε ακούσει πολλά γι’ αυτόν, ήταν Εβραίος και ως Εβραίος ενδιαφερόταν μόνο για τα χρήματα, οπότε ήταν ένας καλός στόχος!»

«Οι Μεξικάνοι είναι μια μπάντα αναλφάβητων Ινδιάνων».

 «Οι μαύροι, αυτά τα υπέροχα παραδείγματα της αφρικανικής φυλής που έχουν διατηρήσει τη φυλετική καθαρότητα τους χάρη στην ελάχιστη σχέση που έχουν με το πλύσιμο, βλέπουν στο έδαφός τους να εισβάλει ένα νέο είδος σκλάβων: Ο Πορτογάλος».

«Εμείς πάμε να κάνουμε για τους μαύρους ακριβώς ό, τι έκαναν οι μαύροι για την επανάσταση. Το οποίο είναι: Τίποτα».

«Ο Νέγρος είναι νωχελικός και τεμπέλης και ξοδεύει τα χρήματά του σε επιπολαιότητες, ενώ ο Ευρωπαίος έχει μέλλον, είναι οργανωμένος και έξυπνος».

Ο Τσέ Γκεβάρα μέ τόν ρατσιστή Κιμ Ιλ Σούνγκ

Λογοκριτής 

 Κατά την διακυβέρνησή του είχε απαγορέψει συγκεκριμένα είδη μουσικής (π.χ. Beetles), και συγκεκριμένα είδη βιβλίων.
Το 1959 ο ίδιος ο Che έκαψε δημοσίως 3.000 βιβλία τα οποία ανήκαν στην αντικομουνιστική ένωση (μυστική οργάνωση που στα βιβλία είχε στοιχεία από έρευνες για 250.000 κομμουνιστές και στελέχη της KGB).

Ο Γκεβάρα μαθαίνει να μισεί τις ΗΠΑ. «Ανήκω, χάρη στη διαμόρφωση της ιδεολογίας μου, σε εκείνους που πιστεύουν ότι η λύση των προβλημάτων αυτού του κόσμου βρίσκεται πίσω από αυτό που κάποιοι αποκαλούν σιδηρούν παραπέτασμα», γράφει το 1957 σε έναν φίλο (επιστολή στον Ρενέ Ράμος Λατούρ, παρατίθεται από τη Ζανίν Βερντρες-Λερού).

 Δογματικός, ψυχρός και άτεγκτος, ο «Τσε» (αργεντινικο παρατσούκλι) αναλώνεται στην εξάπλωση των αντάρτικων σέ ολο τον κόσμο, συμφωνα με το σύνθημα του: «Να δημιουργήσουμε δύο, τρία... αναρίθμητα Βιετνάμ!» (Μάιος 1967). Χρίζεται διοικητής μιας ένοπλης μονάδας και γρήγορα ξεχωρίζει χάρη στη σκληρότητά του. Ένα αγόρι, αντάρτης της μονάδας του, που είχε κλέψει λίγη τροφή, εκτελείται επιτόπου, χωρίς καμιά δικαστική διαδικασία. Αυτός ο οπαδός του «αυταρχισμού μέχρις εσχάτων», σύμφωνα με τα λόγια του παλιού του συντρόφου στη Βολιβία Ρεζίς Ντεμπρέ (Lοuέs soient nos seigneurs,Gallamard, 1996. σ. 184), που θέλει να επιβάλει μια κομμουνιστική επανάσταση, έρχεται σε σύγκρουση με πολλούς Κουβανέζους διοικητές αντάρτικων μονάδων που είναι αυθεντικοί δημοκράτες.

   Με την επικράτηση της επανάστασης, ο Γκεβάρα αναλαμβάνει χρέη «εισαγγελέως» και αποφασίζει για τις προσφυγές χάριτος. Η φυλακή της Λα Καμπάνια όπου προΐσταται γίνεται θέατρο πολυάριθμων εκτελέσεων, προπάντων παλιών συντρόφων τού στα όπλα, που παρέμειναν δημοκράτες.

  

  Οταν διορίζεται υπουργός Βιομηχανίας και διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, βρίσκει την ευκαιρία να εφαρμόσει το πολιτικό του δόγμα επιβάλλοντας στην Κούβα το «σοβιετικό μοντέλο». Περιφρονώντας το χρήμα αλλά ζώντας στις ακριβές γειτονιές της Αβάνας, υπουργός Οικονομικών στερούμενος ωστόσο και των πιο στοιχειωδών γνώσεων περί οικονομίας, κατέληξε να καταστρέψει την Κεντρική Τράπεζα. Νιώθει πιο άνετα όταν καθιερώνει τις «Κυριακές εθελοντικής εργασίας», καρπό του θαυμασμού του για την ΕΣΣΔ καί την Κίνα - θα χαιρετίσει με ενθουσιασμό την πολιτιστική επανάσταση. Ο Ρεζίς Ντεμπρε (όπ.π., σ. 185) παρατηρεί: «Εκείνος ήταν κι όχι ο Φιντέλ που είχε την ιδέα για το πρώτο "στρατόπεδο αναμόρφωσης " (δηλαδή καταναγκαστικών έργων) στη χερσόνησο της Γκουανάνια...» Στη διαθήκη του, αυτός ο μαθητής της σχολής της Τρομοκρατίας υμνεί «το αποδοτικό μίσος που μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε μια αποτελεσματική, βίαιη, επιλεκτική και ψυχρή μηχανή που σκοτώνει» {Ρεζίς Ντεμπρέ, όπ.π., σ. 186).

   Το 1963, πηγαίνει στην Αλγερία, κατόπιν στο Νταρ-ες-ΣαΛάμ προτού βρεθεί στο Κονγκό . Όταν επέρχεται η ρήξη μέ τόν Φιντέλ Κάστρο, ο Γκεβάρα μεταβαίνει στη Βολιβία. Εκεί δεν βρίσκει καμιά υποστήριξη εκ μέρους των χωρικών, που ούτε ένας τους δεν προσχωρεί στο περιπλανώμενο αντάρτικο του. 

  Απομονωμένος και καταδιωκόμενος, ο Γκεβάρα συλλαμβάνεται στις 8 Οκτωβρίου 1967 και εκτελείται την επομένη.  Έλαβε δηλαδή ότι έδινε τόσα χρόνια στούς άλλους , το θάνατο !