Οι
Ζηλωτές έχουν υποπέσει σε πλήθος αντιφάσεων, από τις οποίες είναι
αδύνατο να ελευθερωθούν, εφόσον εμμένουν στις θέσεις τους.
Συγκεκριμένως:
α. Όταν θέλουν να δικαιολογήσουν το σχίσμα
τους για το ημερολόγιο (1924) η κάποιο από τα εσωτερικά τους σχίσματα
(περιπτώσεις δηλαδή κατά τις οποίες δεν υπάρχει αίρεση), επικαλούνται τα
στουδιτικά σχίσματα (τα οποία εδικαιολογούσαν σχίσμα και για παραβάσεις
κανόνων) ή τον λα΄ αποστολικό κανόνα (ο οποίος επιτρέπει σχίσμα για
λόγους «ευσεβείας και δικαιοσύνης»), με το να παρερμηνεύουν την λέξη
«δικαιοσύνη».
β. Όταν όμως θέλουν να δικαιολογήσουν το
σχίσμα τους για τον Οικουμενισμό ή να αποτρέψουν κάποιο από τα εσωτερικά
τους σχίσματα, τότε επικαλούνται τον ιε΄ κανόνα της ΑΒ συνόδου (ο
οποίος επιτρέπει το σχίσμα μόνο για λόγους αιρέσεως).
Βεβαίως η
επίκληση τόσο των στουδιτικών σχισμάτων και του λα΄ Αποστολικού, όσο και
του ιε΄ τής ΑΒ δημιουργεί τεράστια αντίφαση. Και τούτο διότι ο ιε΄
τής ΑΒ εθεσμοθετήθη (ως προείπαμε) μόνο και μόνο για να αποτρέψη τα
στουδιτικά σχίσματα και συγχρόνως να ερμηνεύση τον λα΄ Αποστολικό
κανόνα.
Οι ανωτέρω αντιφάσεις προκαλούν τον
τεμαχισμό των
Ζηλωτών: Συνήθεις δικαιολογίες των Ζηλωτών για τις εννέα Εκκλησίες « ΓΟΧ
» και τους πολλούς ανεξαρτήτους είναι η κακή διοίκηση και τα
ανθρώπινα πάθη. Η άποψη αυτή δεν μας ευρίσκει συμφώνους. Τα σχίσματά
τους είναι απόρροια της καθ' ολοκληρίαν πεπλανημένης και διεστραμμένης
εκκλησιολογίας τους. Ο τεμαχισμός θα διαιωνίζεται εφόσον επικαλούνται
τα στουδιτικά σχίσματα και τον λα΄ Αποστολικό κανόνα (περί «ευσεβείας
και δικαιοσύνης).
Σχίσματα για την πλήρωση μητροπόλεων,[82] για
χειροτονίες,[83] για καταστατικά, [84] για την έκδοση εγκυκλίου κατά των
νέων ταυτοτήτων! [85] για την εικονογραφία [86] και άλλες μηδαμινές
αιτίες (μέχρι παράταξη "Εξαγωνιτών" υπάρχει!). Τα άνευ λόγου εσωτερικά
σχίσματά τους αποδεικνύουν και το αβάσιμο του σχίσματός τους από την
Εκκλησία. Η άνεση, με την οποία χαρακτηρίζουν τους λοιπούς Ζηλωτές ως
αιρετικούς, φανερώνει ότι έχουν χάσει προ πολλού την αίσθηση των εννοιών
της αιρέσεως και του εκκλησιαστικού σχίσματος. Ο απλός λαός έχει
περιέλθει σε σύγχυση, διότι διαρκώς ευρίσκεται σε διαφορετική παράταξη
χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Η προεδρική καθέδρα των "Ενισταμένων"
εδημιουργήθη με τρία σχίσματα, τα οποία επέφεραν και ισάριθμες
καθαιρέσεις. Θυμίζουν τα σχίσματα των εγκαταλειμμένων από την θεία Χάρη
Μονοφυσιτών, Προτεσταντών και Παλαιοπίστων.
Κάθε ομάδα πιστεύει
ότι είναι η μόνη Εκκλησία του Χριστού, με αποτέλεσμα να γίνωνται και
μεταξύ τους αναμυρώσεις· κατά πληροφορία δε ετελέσθη ακόμη και
αναχειροτονία αρχιεπισκόπου! Οι επίσκοποί τους στην Ελλάδα υπερβαίνουν
τους 50 για μόνο 60-70.000 λαό. Η "ανδρεϊκή" ομάδα είχε προ ετών στην
Ελλάδα 10 επισκόπους και 18 ιερείς. Οι μισές ομάδες είναι χειροτονημένες
από ένα η από ανυπάρκτους αρχιερείς.
Το 1955 η μία εκ των δύο
τότε παρατάξεων έμεινε άνευ επισκόπων. Κατ' ανάγκη κατέφυγε στους άνευ
χάριτος (κατά την δική τους θεωρία, εφόσον εκοινωνούσαν με τους
νεοημερολογίτες) Ρώσους της Διασποράς.[87] Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!
Δυστυχώς δεν ημπόρεσαν να καταλάβουν ότι επρόκειτο για εγκατάλειψη Θεού,
που απεκάλυπτε το ζηλωτικό αδιέξοδο.
Οι Ζηλωτές, παρά την
πολεμική τους κατά του Οικουμενισμού, παρουσιάζονται να τον εφαρμόζουν
πλήρως. Και τούτο, διότι οι "αιρετικοί" νεοημερολογίτες γίνονται δεκτοί
σε θεία κοινωνία και άλλα μυστήρια. Το μέσο για την παραπλάνηση και την
προσέλκυση οπαδών είναι οι παραποιήσεις της Ιστορίας, οι οποίες θα
πρέπει εν καιρώ να αποκαλυφθούν σε μία λεπτομερή και συστηματική
αναίρεση της ζηλωτικής εκκλησιολογίας.
Δι' όλα αυτά θεωρούμε, ότι
όποιος προσχωρεί στο σχίσμα των Ζηλωτών, για να πολεμήση τον
συγκρητιστικό Οικουμενισμό, διαπράττει σοβαρό σφάλμα ενώπιον του Θεού,
του εαυτού του και ιδίως των υγιώς αγωνιζομένων κατά του συγκρητιστικού
Οικουμενισμού, που έχουν ανάγκη ενισχύσεως.
Απόσπασμα έκ τού Βιβλίου τού π. Βασιλείου Παπαδάκη : Η Αντιπατερική στάση τού ζηλωτικού παλαιοημερολογιτισμού .
