Αδύνατη η σωτηρία τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων . Ερμηνεία τού Β΄ κεφ. τής πρός Ρωμαίους επιστολής , μέ βάση τόν Άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο .

Ό Άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος - Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου .

   Αναίρεση τής νεοφανούς αιρέσεως, περί τής, μή αναγκαιότητος 

τής πίστεως στόν Κύριο ημών Ιησού Χριστό (!!!;) γιά τήν Σωτηρία τής ανθρωπότητος, μέ βάση τόν Άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο .  

   Τά τελευταία χρόνια , διάφοροι θεολόγοι , όπως ο π. Ιωάννης Κωστώφ , ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος , ο ηγούμενος της Ι. Μονής Οσίου Διονυσίου τού έν Ολύμπω π. Μάξιμος Κυρίτσης ,ο  ηγούμενος τής Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, π. Κύριλλος, ο κ. Χρήστος Ανδρούτσος, ο ιδρυτής της ''Ζωής'' Αρχιμ. Ευσέβιος Ματθόπουλος (στό βιβλίο τού ''ο προορισμός τού ανθρώπου ''), ο π. Δανιήλ Αεράκης, ο π. Εφραίμ δικαίος της Σκήτεως Αγίου Ανδρέα ( σέ διαφωνία μάς, έλεγε φωναχτά μπροστά στούς Μοναχούς τού στό Άγιον Όρος πώς υπάρχει τόπος καί γιά τούς αβαπτίστους στόν Παράδεισο !)κ.α. , διδάσκουν κοντολογίς, πώς οί μέν εκτός τής Εκκλησίας  αιρετικοί, θα κριθούν μέ τό Ευαγγέλιο καί όσοι απ΄ αυτούς έχουν, δήθεν, καλά έργα θά πάνε στόν Παράδεισο (!!!), οι δέ αλλόθρησκοι , θά κριθούν μέ τόν νόμο τής συνειδήσεως καί όχι μέ τό Ευαγγέλιο Τού Χριστού , οπότε καί αυτοί , δήθεν, μπορούν νά πάνε στόν Παράδεισο ! Συνεπώς, κατά τήν νεο οικουμενιστική  διδασκαλία τούς, υπάρχει σωτηρία καί εκτός τής Ορθοδόξου Εκκλησίας Τού Χριστού !

   Κάνουν μάλιστα καί μία διάκριση στούς γνωρίσαντες καί στούς μή γνωρίσαντες τήν ύπαρξη Τού Χριστού ή τής Ορθοδοξίας, αφού κατ΄ αυτούς, δέν εκηρύχθη, δήθεν, τό Ευαγγέλιο είς όλον τόν κόσμο !!! Η αίρεση αυτή , είναι μέρος τού Πανθρησκειακού Οικουμενισμού , ώς πρός τό σωτηριολογικό θέμα ( όχι ώς πρός τά δόγματα τών θρησκειών , τά οποία οι ανωτέρω θεολόγοι ομολογούν πώς είναι ψευδή ). Τό δέ περίεργο είναι, πώς δέν πρόκειται περί οπαδών τής “ θεωρίας τών κλάδων ”( Οικουμενισμός ) ! Ίσως μάλιστα σ΄ αυτό νά οφείλεται, έν μέρει καί τό γεγονός , πώς τήν αίρεση αυτή τήν έχουν πιστέψει πολλοί απλοί Χριστιανοί ! ( Άς μήν χαίρονται οι παλαιοημερολογίτες, διότι καί ο Κυπριανός Χριστοδουλίδης , άν καί σέ δημοσίευμά τού φαίνεται έξ αρχής πώς διαφωνεί , στό τέλος τονίζει πολλάκις πώς δήθεν δέν γνωρίζουμε τό πώς θά κριθούν οι αλλόθρησκοι, δηλαδή πώς μπορεί καί νά σωθούν !).

   Τό συνηθέστερο « επιχείρημά » τών θεολόγων αυτών, είναι τό γνωστό σέ πολλούς από εμάς, β΄ κεφ. τής πρός Ρωμαίους επιστολής τού Αγίου Αποστόλου Παύλου καί συγκεκριμένα οί στίχοι 9 – 15  , τούς οποίους αυθαιρέτως αυτοί ερμηνεύουν ώς, δήθεν, αναφορά στούς μετά Χριστόν Ιουδαίους καί Εθνικούς, προκειμένου νά στηρίξουν τήν πλάνη τούς ! 

    Μάς λέει ο Άγιος Απόστολος Παύλος στούς στίχους αυτούς : “ δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, ᾿Ιουδαίῳ τε πρῶτον καὶ ῞Ελληνι· οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρὰ Τῷ Θεῷ. ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται. οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ Τῷ Θεῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται. ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος .”( Ρωμ. Β΄ 9-15 )

    Χαρακτηριστικό , άν μή καί ύποπτο, στούς προαναφερθέντες θεολόγους, είναι τό ότι δέν παραπέμπει κανείς τούς σέ κάποιον Άγιο ή έστω αναγνωρισμένο λόγιο ερμηνευτή τής Αγίας Γραφής γιά νά στηρίξουν τά λεγόμενά τούς !!! Εμείς όμως, οί Ορθόδοξοι, γνωρίζουμε πολύ καλά πώς είναι εξαιρετικά επικίνδυνο τό να ερμηνεύουμε μόνοι μάς τίς Αγίες Γραφές . Εξάλλου, ζούμε στόν 21ο αιώνα τού Χριστιανισμού καί έχουμε πολλούς Αγίους καί εναρέτους , λόγιους ερμηνευτές νά μελετήσουμε . 

    Γι΄ αυτόν λοιπόν τόν λόγο, καλό είναι νά δούμε κάτ΄ αρχάς , πώς ερμηνεύει τούς , παρεξηγημένους αυτούς , στίχους ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος , ο οποίος κατά τήν παράδοση τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μάς, είναι ο μόνος πού ερμήνευσε τίς επιστολές τού Αγίου Αποστόλου Παύλου καθ΄ υπαγόρευσην τού ιδίου τού Αποστόλου : “ Ποίον Ιουδαίον ενταύθα φυσίν, ή περί ποίων Ελλήνων διαλέγεται ; Τών πρό τής τού Χριστού παρουσίας. Ούπω γάρ είς τούς τής χάριτος έφθασε χρόνους ό λόγος, αλλ΄ έτι τοίς ανωτέροις χρόνοις ενδιατρίβει...”( P.G. 60 σελ. 426 γ΄ ).

Ό Άγιος Απόστολος Παύλος αποκαλύπτει τήν ερμηνεία 
τών επιστολών τού στόν Άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο !

   Κατά τόν Άγιο Ιωάννη τὀν Χρυσόστομο λοιπόν, ό Απόστολος τών εθνών καί ιδρυτής τής Εκκλησίας μάς, εννοεί τούς πρό Χριστού Ιουδαίους καί Εθνικούς καί όχι τούς μετά ! Ποιός λοιπόν έχει δίκιο ; Οί προαναφερθέντες θεολόγοι, ή ό Χρυσορήμων ; Ασφαλώς ό Άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, ή μάλλον ειπείν, ο αποκαλύψας αυτώ τήν ερμηνεία τής πρός Ρωμαίους επιστολής τού, Απόστολος Παύλος .

Η ερμηνεία τού Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους επιστολή, 

β΄ κεφ. στ. 9 - 16 ( πατρολογία τού Migne, P. G. τόμ. 60 σελ. 425 ).

 

     Τό φαινόμενο τών διαστρεφόντων τά λόγια τού Αγίου Αποστόλου Παύλου δέν είναι καινούριο . Λέγει περί αυτού ο Άγιος Απόστολος Πέτρος : “ ...ὁ ἀγαπητός ἡμῶν ἀδελφός Παῦλος κατά τήν αὐτῷ δοθεῖσαν σοφίαν ἔγραψεν ὑμῖν, ὡς καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἐπιστολαῖς λαλῶν ἐν αὐταῖς περί τούτων, ἐν οἷς ἐστι δυσνόητά τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καί ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν ὡς καί τάς λοιπάς γραφάς πρός τήν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν. ”( Πέτ. Β΄. Γ΄ 15-17. ).

Αναίρεσις επιχειρημάτων τής αιρέσεως

  

   Είδαμε λοιπόν, πώς τό ΜΟΝΑΔΙΚΟ χωρίο πού χρησιμοποιούν οι υπέρμαχοι τής αιρέσεως, είναι παρερμηνευμένο ! Τώρα θά αναιρέσουμε, μέ τή βοήθεια τού Θεού καί τά υπόλοιπα ψευτοεπιχειρήματα πού χρησιμοποιούνται γιά νά στηριχθεί η αίρεση αυτή .

  α) Μία από τίς πρώτες προσπάθειες πού κάνουν οι πλανεμένοι γιά νά πείσουν έναν Ορθόδοξο νά εγκαταλείψει τήν ομολογία τού, είναι τό νά τόν στιγματίσουν ώς φανατικό ( ότι κάνουν καί οι Οικουμενιστές δηλαδή )! Τού λένε λοιπόν : « τοῦτον ἰδὼν ὁ Πέτρος λέγει τῷ ᾿Ιησοῦ· Κύριε, οὗτος δὲ τί; λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σὺ ἀκολούθει μοι. »( Ιωάννη ΚΑ´ 21-23 ). Νά, τού λένε ! Ο Χριστός είπε στόν Απόστολο Πέτρο νά μήν ασχολείται μέ τήν σωτηρία τών άλλων ! Τί θέλεις εσύ καί ασχολείσαι μέ τούς άλλους ;
   Τί κάνουν στήν ουσία όμως μέ τό τόλμημα αυτό οι άνθρωποι αυτοί  ; Εξομοιώνουν τόν Απόστολο Ιωάννη μέ τούς αιρετικούς καί αλλοθρήσκους ! Φοβερό ! Άλλο είναι τό νά ασχολείται κάποιος μέ τό άν θά σωθεί κάποιος Ορθόδοξος Χριστιανός καί μάλιστα « είς έκ τών δώδεκα » καί άλλο μέ τό άν θά σωθεί κάποιος αιρετικός ! Επιπλέον, εισάγουν στήν Εκκλησία μία απαράδεκτη διάκριση ! Η Ορθόδοξη Εκκλησία, ενδιαφέρεται γιά τήν σωτηρία ολοκλήρου τού ανθρωπίνου γένους καί όχι ενός μέρους μόνο ! Συνεπώς τό ερώτημα, είναι τό πώς σώζεται κάθε άνθρωπος καί η Ορθόδοξη απάντηση, είναι μία : Εντός τής Εκκλησίας είναι δυνατή η σωτηρία, ενώ εκτός Εκκλησίας αδύνατη .

   β) Λένε πώς οι αιρετικοί καί αλλόθρησκοι, θά γνωρίσουν τόν Χριστό καί θά σωθούν απ´ Αυτόν μετά... θάνατον !  Έγραψε περί αυτού ο,  τελικώς αμετανόητος, Νικόλαος Σωτηρόπουλος :  « Τώρα βεβαίως δὲν γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των εἶνε ὁ Χριστός. ᾿Αλλὰ μόλις ἀπέρχονται στὴν αἰωνιότητα, τότε γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των καὶ Θεὸς εἶνε ᾿Εκεῖνος, ὁ ᾿Εσταυρωμένος... »( ολόκληρο τό αιρετικό τού άρθρο εδώ)! Οικουμενιστικό πνεύμα - τραλαλί τραλαλό ! 
   Σέ αντίθεση μέ τήν νέα... Εκκλησιολογία τού Ν. Σωτηρόπουλου καί τών ομοφρόνων τού, η Ορθόδοξη πίστη περί τής μετανοίας καί ενώσεως μέ τόν Χριστό, είναι η εξής : « Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός, ὁ μεθ’ ἡμῶν ὤν καί εἰς τούς αἰῶνας παρατεινόμενος ».(Άγιος Αυγουστίνος) . Γι´ αυτό : 

« Οποιος δέν έχει τήν Εκκλησία μητέρα, δέν έχει τόν Θεό Πατέρα » .( Άγιος Κυπριανός ).

   γ) Οι νεο Οικουμενιστές μάς λένε πώς υπάρχουν πάρα πολλοί αλλόθρησκοι πού κάνουν καλά έργα καί μάλιστα ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος ( ήταν μπροστάρης, τί να κάνουμε ;) λέει πώς : « Ασφαλῶς, ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος, ὁ ἀλλόθρησκος, τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ ἐμφύτου νόμου, τῆς συνειδήσεως, ἡ ἀπεριτμησία του θὰ θεωρηθῇ ὡς περιτομή. Μὲ ἄλλες λέξεις, ὁ μὴ ᾿Ιουδαῖος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, θὰ θεωρηθῇ ὡς ᾿Ιουδαῖος. Καὶ ὁ μὴ χριστιανός, νὰ προσθέσωμε ἐμεῖς, θὰ θεωρηθῇ ὡς χριστιανός. Καὶ ὄχι μόνο θὰ σωθῇ ὁ ἐθνικός, ποὺ τηρεῖ τὸ φυσικὸ νόμο, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσῃ τὸν παραβάτη τοῦ γραπτοῦ νόμου ᾿Ιουδαῖο, καὶ τὸν παραβάτη, προσθέτουμε, τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου χριστιανό. » !  Δείτε τώρα διαφορά του Σωτηρόπουλου από τούς πατέρες, τούς οποίους, σημειωταίον, επιμελώς ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ νά αναφέρει :

 Ο Όσιος Ισαάκ λέγει πώς :  « Τό να θέλει κανείς τό καλό, ανοίκει στήν δική τού επιθυμία . Τό νά τό πράξει όμως, ανοίκει αποκλειστικά στην βοήθεια τού Θεού ».

Καί ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης : « Αὐτὸς ποὺ ἔχει ὀρθὴ πίστι καὶ ὅμως διαπράττει ἁμαρτίες, ὁμοιάζει μὲ πρόσωπο ποὺ δὲν ἔχει ὀφθαλμούς. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει πίστι, καὶ ὅμως πράττει ἴσως μερικὰ καλά, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἀντλεῖ νερὸ καὶ τὸ χύνει σ᾿ ἕνα τρυπημένο πιθάρι.»(λόγος περί Διακρίσεως ,μερος τρίτο 42-43),  « Είναι ακατόρθωτο νά προέλθει από τό χιόνι φλόγα . Περισσότερο όμως ακατόρθωτο είναι νά ευρεθεί ταπείνωση στούς ετεροδόξους , διότι τό κατόρθωμα αυτό ανοίκει μόνο στούς πιστούς καί Ορθοδόξους καί μάλιστα σέ όσους έξ΄ αυτών έχουν καθαρθεί από τά πάθη »( 31ος λόγος περί ταπεινώσεως), « Ἡ αἴσθησις ποὺ διαθέτει ἡ ψυχὴ εἶναι ἕνα ἰδίωμά της. Ἡ δὲ ἁμαρτία εἶναι ὁ κόλαφος αὐτῆς τῆς αἰσθήσεως.  Ἡ συναίσθησις εἶναι αὐτὴ ποὺ ἐπιφέρει τὴν κατάπαυσι ἢ τὴν μείωσι τοῦ κακοῦ, καὶ εἶναι τέκνο τῆς συνειδήσεως.  Ἡ δὲ συνείδησις εἶναι ὁ λόγος καὶ ὁ ἔλεγχος τοῦ φύλακός μας Ἀγγέλου, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐδόθηκε στὸ βάπτισμα.  Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο βλέπομε ὅτι οἱ ἀβάπτιστοι δὲν αἰσθάνονται ἔντονες τύψεις γιὰ τὶς κακές τους πράξεις, ἀλλὰ πολὺ ἐλαφρές.»(λόγος περί Διακρίσεως ,μερος τρίτο 55).

«Ἔφυγαν ὅλα τὰ πάθη ἀπὸ μερικοὺς ἀνθρώπους, ὄχι μόνο πιστούς, ἀλλὰ καὶ ἀπίστους, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα πάθος, (δηλαδὴ τὴν ὑπερηφάνεια). Ἀφέθηκε μόνο αὐτό, διότι μπορεῖ νὰ ἀναπληρώση ὅλα τὰ ἄλλα, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι τὸ πρωταρχικὸ κακὸ καὶ ἔχει τόση μεγάλη βλαπτικότητα, ὥστε καὶ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς νὰ ρίχνη κάτω Ἀγγέλους.»( 39ος λόγος περί Διακρίσεως ).

Στήν συνέχεια θά δούμε ορισμένα από τά αποφθέγματα τών Αγίων πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μάς , γιά τό αδύνατο τής ψυχικής σωτηρίας τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων :

  Οί Αγίες Οικουμενικές Σύνοδοι απoφάνθηκαν :

  « αναθενατισθήναι πάσαν αίρεσιν » ( Α΄ κανών Β΄ Οικουμενικής Συνόδου ). « Όλοις τοίς αιρετικοίς ανάθεμα »  (ανάθεμα σημαίνει , χωρισμός από Τόν Θεό, πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου ). « Εί τίς τής χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά ή έν εαυτή τόν βίον απορρήξαντα , διεκδικεί ( = δικαιώνει ) ανάθεμα », πού σημαίνει όποιος δικαιώνει κάποιον πού είναι σέ αίρεση ή πέθανε στήν αίρεση, ανάθεμα σ´ αυτόν τόν ίδιο !  Καί « ο μή λέγων τοίς αιρετικοίς ανάθεμα , ανάθεμα έστω » ( πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου Μ13 400 ). Δηλαδή , όποιος δέν λέει ανάθεμα στούς αιρετικούς , ανάθεμα σ΄ αυτόν τόν ίδιο ! Πρόσχωμεν αδερφοί ! Όσο καί άν επιθυμούμε τήν σωτηρία τών ανθρώπων, δέν πρέπει νά ξεχνάμε τό ότι , κατά τόν Άγιο Ιωάννη τόν Σιναΐτη , ο αιρετικός Ωριγένης , νόσησε '' ψεύτικη φιλανθρωπία Τού Θεού '' καί αναθεματίστηκε ! 

Οί Άγιοι πατέρες τής Εκκλησίας μάς διεκήρυξαν : 

 Η αίρεσις , « ακοινώνητος εστί τής Εκκλησίας καί τών Ουρανών αλλοτρία » ( Μ. Αθανασίου ΒΕΠΕΣ 33, 178 ), « τό έσχατον πτώμα εστί τής ψυχής » ( Αγίου Γρηγορίου Νύσσης , Ρύ , 44 , 504 ), « Θεομίσητος εστίν η αίρεσις » (  Μ. Αθανασίου ΒΕΠΕΣ 31, 241 ). Οι αιρετικοί, κατά τον Μ. Αθανασιο, είναι λύκοι και πρόδρομοι του Αντιχρίστου ( Πίστις των αγίων Πατέρων των εν Νικαία, P.G.28, 1641 c. ), ενώ, κατά τον Μ. Βασίλειο, χειρότεροι και από τον Ιούδα ( Επιστολή σμ΄, P.G.32, 897 a. ). Οι Άγιοι προτρέπουν τους αιρετικούς να εγκαταλείψουν την αίρεση και να προσέλθουν στην καθολική Εκκλησία, διαφορετικά δεν ωφελούνται από τα « καλά τους έργα » ( Αγίου Αναστασίου Αντιοχείας, Οδηγός, κεφ. α΄ , P.G.89, 48 c. ), ούτε μπορούν να κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού ( Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, P.G.96, 508 c. ). « Εκτός τής Εκκλησίας δὲν υπάρχει σωτηρία » ( Άγιος Κυπριανός ). Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων παρατηρεί σχετικά: « Ὁ τῆς θεοσεβείας τρόπος ἐκ δύο τούτων συνέστηκε, δογμάτων εὐσεβῶν καὶ πράξεων ἀγαθῶν. Καὶ οὔτε τὰ δόγματα χωρὶς ἔργων ἀγαθῶν εὐπρόδεκτα τῷ Θεῶ, οὔτε τὰ μὴ μετ' εὐσεβῶν δογμάτων ἔργα τελούμενα, προσδέχεται ὁ Θεός»( Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις, 4,2. PG 33,456 ). «Βίος διεφθαρμένος πονηρὰ τίκτει δόγματα»( Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου, Εις Α΄Κορινθίους 40,3, PG 61,351 ) συμπληρώνει ο  άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Γι' αὐτό, «οὐδὲν γὰρ ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων. Ὥσπερ οὒν οὐδὲ τουναντίον, δογμάτων ὑγιῶν, ἐὰν βίος ἢ διεφθαρμένος»(Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου, Εις Ιωάννην, 66,3, PG 59,369). Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος , λέγει : «Ει τις σχίζοντι από της αληθείας ακολουθεί , Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσει . Και εί τις ουκ αφίσταται του ψευδολόγου κήρυκος , ούτος εις γένναν κατακριθήσεται . Ει τις αλλοτρία γνώμη περιπατεί , ούτος ουκ εστί Χριστού» ( Φιλαδ. ΙΙΙ ).   Ο Όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης , στό θαυμάσιο σύγγραμμά τού - τήν Κλίμακα, η οποία έχει οριστεί από τήν Εκκλησία νά διαβάζεται εντός τών Καθολικών τών Ιερών Μονών κατά τήν περίοδο τής Μ. Τεσσαρακοστής, αναφέρει : « Ώς ξένους καί εχθρούς Τού Θεού, θά εννοήσουμε όσους είναι αβάπτιστοι ή δέν έχουν ορθή πίστη » ( περί αποταγής β΄).     Ο Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, λέγει περί τής σωτηρίας «γ΄... οὐδείς ἀναμάρτητος, εί μή εἶς ὁ Θεός, οὐδ΄ ἄν μία ἡμέρα ἡ ζωή αὐτού, δέν λέγεται διά ἐκείνους ὁπου ἁμαρτάνουν, διότι πῶς δύναται νά ἁμαρτήσῃ μιᾶς ἡμέρας βρέφος ; ἀλλά τοῦτο εἶναι τό μυστήριον, ὅτι δηλαδή ἡ ἀνθρωπίνη φύσις εἶναι ἁμαρτωλός ἀπό αὐτήν τήν σύλληψιν, διατί ὁ Θεός δέν ἔπλασε τόν ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν, ἀλλά καθαρόν καί ἅγιον. Ἀλλ΄ ἐπειδή ὁ πρωτόπλαστος Ἀδάμ ἔχασε τήν στολήν τῆς ἁγιωσύνης, ὄχι διά ἄλλην ἁμαρτίαν, παρά διά μόνην ὑπερηφάνιαν, καί ἔγινε φθαρτός, καί θνητός, διά τοῦτο καί ὄλοι οἱ ἄνθρωποι ὁποῦ κατάγονται ἀπό τό σπέρμα τοῦ Ἀδάμ μετέχουν ἀπό τήν προπατορικήν ἁμαρτίαν, καί ἀπό αὐτήν τήν σύλληψιν, καί γέννησιν, καί ὅποιος ἐγεννήθη καί δέν ἥμαρτεν, αμαρτωλός εἶναι διά τήν προπατορικήν ἁμαρτίαν .      

δ΄ Διά ταύτην τήν αἰτίαν ἦλθεν ἄλλη γέννησις, καί ἀνάπλασις ὁπου ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπον διά τοῦ θείου βαπτίσματος έν Πνεύματι Ἁγίῳ καί τρόπον τινά τόν ἑνώνει πάλιν μέ θείαν φύσιν, καθώς ἦτον ὅταν τόν ἔπλασαν τά χέρια τοῦ Θεοῦ, καί ἀναπλάττει ὅλας τάς ψυχικάς τοῦ δυνάμεις, καί τάς ξανακαινουργώνει, καί τάς φέρνει πάλιν εἰς τήν κατάστασιν ὁποῦ ἦσαν πρίν τῆς παραβάσεως τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ, καί τοιουτωτρόπως τόν ἐμβάζει είς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί μέ τό φῶς αὐτής τόν φωτίζει, καί τόν κατασκευάζει νά βλέπει τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, εἰς τήν ὁποίαν ἀβάπτιστος δέν δύναται νά έμβῆ, οὔτε νά τήν γνωρίσῃ.» ( Αγ. Συμεών νέου θεολόγου άπαντα, μέρος πρώτον , λζ΄ λόγος , σελ. 175 ).
   Επίσης, μπορείτε νά δείτε αναλυτικές μελέτες επί τού θέματος, τών εξής Αγίων πατέρων : Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος, Άγιος Δανιήλ Σισόγιεφ καί Άγιος Ιγνάτιος Μπριατσιανίνωφ .

  Καί τώρα , ορισμένα κατηγορηματικά χωρία τής Αγίας Γραφής γιά τό αδύνατο τής ψυχικής σωτηρίας τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων :

   Χωρίς Βάπτισμα εντός τής Μίας , Αγίας , Καθολικής καί Αποστολικής Εκκλησίας , ουδείς σώζεται :

  

   Λέγει ο Ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πρός τόν Νικόδημον : « Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι͵ ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν͵ οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ. λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Νικόδημος͵ Πῶς δύναται ἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὤν; μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γεννηθῆναι; Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι͵ ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος͵ οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.»( Ιω. Γ΄ 5 . ) καί « ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται͵ ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. »( Μάρ. ΙΣΤ΄ 16 ).      Ό Άγιος Απόστολος Πέτρος παρομοιάζει τό Άγιο Βάπτισμα τής Εκκλησίας Τού Χριστού μέ τήν κιβωτό τού Νώε , εκτός τής οποίας όλοι οι άνθρωποι αποθνήσκουν : « ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ᾿ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾿ ὕδατος. ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι᾿ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ » ( Πέτ. Α΄, Γ΄ 19-22 ).     Ώς Βάπτισμα , η Ορθόδοξη Εκκλησία μάς δέχεται :    1) Τό Μυστήριο τής Εκκλησίας ,    2) Τό Βάπτισμα τού Μαρτυρίου καί   3) Τό , κατ΄ οικονομίαν αεροβάπτισμα σέ αποθνήσκοντα νήπια .   Γι΄ αυτό καί στό 10ο άρθρο τού Αγίου Συμβόλου τής Ορθοδόξου πίστεώς μάς , Ομολογούμε , “ έν Βάπτισμα είς άφεσιν αμαρτιών ”.     Συνεπώς, κατά τήν Ορθόδοξη πίστη μάς, χωρίς Βάπτισμα εντός τής Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Τού Χριστού, ουδείς δύναται νά σωθεί .
 

 Περί αναγκαιότητος τής πίστεως γιά τήν σωτηρία καί περί ανεπάρκειας τού Μωσαϊκού νόμου :

      « εἰδότες [δὲ] ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾽Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, ὅτι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ. εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνιστάνω. ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον ἵνα θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ. οὐκ ἀθετῶ τὴν χάριν τοῦ θεοῦ· εἰ γὰρ διὰ νόμου δικαιοσύνη, ἄρα Χριστὸς δωρεὰν ἀπέθανεν.    Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανεν, οἷς κατ᾽ ὀφθαλμοὺς ᾽Ιησοῦς Χριστὸς προεγράφη ἐσταυρωμένος; τοῦτο μόνον θέλω μαθεῖν ἀφ᾽ ὑμῶν, ἐξ ἔργων νόμου τὸ πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως; οὕτως ἀνόητοί ἐστε; ἐναρξάμενοι πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε; τοσαῦτα ἐπάθετε εἰκῇ; εἴ γε καὶ εἰκῇ. ὁ οὖν ἐπιχορηγῶν ὑμῖν τὸ πνεῦμα καὶ ἐνεργῶν δυνάμεις ἐν ὑμῖν ἐξ ἔργων νόμου ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως; καθὼς ᾽Αβραὰμ ἐπίστευσεν τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. Γινώσκετε ἄρα ὅτι οἱ ἐκ πίστεως, οὗτοι υἱοί εἰσιν ᾽Αβραάμ. προϊδοῦσα δὲ ἡ γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰ ἔθνη ὁ θεὸς προευηγγελίσατο τῷ ᾽Αβραὰμ ὅτι ᾽Ενευλογηθήσονται ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη. ὥστε οἱ ἐκ πίστεως εὐλογοῦνται σὺν τῷ πιστῷ ᾽Αβραάμ. ὅσοι γὰρ ἐξ ἔργων νόμου εἰσὶν ὑπὸ κατάραν εἰσίν· γέγραπται γὰρ ὅτι ᾽Επικατάρατος πᾶς ὃς οὐκ ἐμμένει πᾶσιν τοῖς γεγραμμένοις ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τοῦ ποιῆσαι αὐτά. ὅτι δὲ ἐν νόμῳ οὐδεὶς δικαιοῦται παρὰ τῷ Θεῷ δῆλον, ὅτι ῾Ο δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται· ὁ δὲ νόμος οὐκ ἔστιν ἐκ πίστεως, ἀλλ᾽ ῾Ο ποιήσας αὐτὰ ζήσεται ἐν αὐτοῖς. Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα, ὅτι γέγραπται, ᾽Επικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου, ἵνα εἰς τὰ ἔθνη ἡ εὐλογία τοῦ ᾽Αβραὰμ γένηται ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ, ἵνα τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πνεύματος λάβωμεν διὰ τῆς πίστεως.᾽Αδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω· ὅμως ἀνθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται. τῷ δὲ ᾽Αβραὰμ ἐρρέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ. οὐ λέγει, Καὶ τοῖς σπέρμασιν, ὡς ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ᾽ ὡς ἐφ᾽ ἑνός, Καὶ τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστιν Χριστός. τοῦτο δὲ λέγω· διαθήκην προκεκυρωμένην ὑπὸ τοῦ θεοῦ ὁ μετὰ τετρακόσια καὶ τριάκοντα ἔτη γεγονὼς νόμος οὐκ ἀκυροῖ, εἰς τὸ καταργῆσαι τὴν ἐπαγγελίαν. εἰ γὰρ ἐκ νόμου ἡ κληρονομία, οὐκέτι ἐξ ἐπαγγελίας· τῷ δὲ ᾽Αβραὰμ δι᾽ ἐπαγγελίας κεχάρισται ὁ Θεός. Τί οὖν ὁ νόμος; τῶν παραβάσεων χάριν προσετέθη, ἄχρις οὗ ἔλθῃ τὸ σπέρμα ᾧ ἐπήγγελται, διαταγεὶς δι᾽ ἀγγέλων ἐν χειρὶ μεσίτου. ὁ δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν, ὁ δὲ Θεὸς εἷς ἐστιν.῾Ο οὖν νόμος κατὰ τῶν ἐπαγγελιῶν [τοῦ Θεοῦ]; μὴ γένοιτο· εἰ γὰρ ἐδόθη νόμος ὁ δυνάμενος ζῳοποιῆσαι, ὄντως ἐκ νόμου ἂν ἦν ἡ δικαιοσύνη. ἀλλὰ συνέκλεισεν ἡ γραφὴ τὰ πάντα ὑπὸ ἁμαρτίαν ἵνα ἡ ἐπαγγελία ἐκ πίστεως ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ δοθῇ τοῖς πιστεύουσιν. Πρὸ τοῦ δὲ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκλειόμενοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε· οὐκ ἔνι ᾽Ιουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾽Αβραὰμ σπέρμα ἐστέ, κατ᾽ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. »   ( Γαλ. Β΄ 14 -Δ΄ ).     Λέγει ο Άγιος Απόστολος Ιωάννης :« ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν͵ ἀλλ΄ ἡ ὀργὴ τοῦ θεοῦ μένει ἐπ΄ αὐτόν. »  ( Ιω. Γ΄ 36 ) καί « αὕτη ἐστίν ἡ μαρτυρία, ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός, καὶ αὕτη ἡ ζωὴ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν. ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν· ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει.  »   ( Ιω. Α΄ . Ε΄ 11 - 13. ).      Εδώ , παρομοιάζει τήν πίστη Στόν Χριστό μέ τό κοίταγμα τού χαλκίνου όφεως τού Μωυσέως , τόν οποίο μόνο όσοι κοιτούσαν σώζoνταν , ενώ όλοι οί υπόλοιποι πέθαιναν , “ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσεν τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ͵ οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου͵ ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων ἐν αὐτῷ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον͵ ὥστε τὸν υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν͵ ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ΄ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ θεὸς τὸν υἱὸν εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον͵ ἀλλ΄ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι΄ αὐτοῦ.  ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται· ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται͵ ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ θεοῦ. ” ( Ιω. Γ΄ 14- 19΄ ) .

Οι Αιρετικοί καί οι ειδωλολάτρες δέν σώζονται :

     

   “...φανερὰ δέ ἐστιν τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστιν πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρις, ζῆλος, θυμοί, ἐριθείαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, φθόνοι, μέθαι, κῶμοι, καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς προεῖπον ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.”( Πρός Γαλάτας Ε΄ 19 – 22 ) ,

« Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. Ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. Ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος.”( Αποκάλυψη Ιωάννου ΚΒ΄ 12 – 16 ) καί :  “ Τοις δε δειλοίς καί απίστοις καί εβδελυγμένοις καί φονεύσι καί πόρνοις καί φαρμακοίς καί ειδωλολάτραις καί πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί καί θείω, ο εστίν ό θάνατος ό δεύτερος”. ( Άποκ. ΚΑ΄5 ).

Ό κόσμος χωρίς Τόν Χριστόν είναι εχθρός Τού Θεού :

  « ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν. μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν· συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν. πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι΄ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ͵ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·»( Ρωμ. Ε΄ 6 - 10 ).

 Τό ευαγγέλιο εκηρύχθη είς όλη τήν Γή :

    « Πῶς οὖν ἐπικαλέσωνται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσωσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσωσιν χωρὶς κηρύσσοντος; πῶς δὲ κηρύξωσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσιν; καθὼς γέγραπται͵ Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων ἀγαθά. Ἀλλ΄ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἠσαΐας γὰρ λέγει͵ Κύριε͵ τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς͵ ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστοῦ. ἀλλὰ λέγω͵ μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε͵ Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν͵ καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.»(Ρωμ. Ι΄ 14 – 18).

 Ό Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς , στόν λόγο τού , είς τήν ΙΔ΄ Κυριακή τού ευαγγελιστού Ματθαίου, αποδεικνύει μέ τρανταχτά επιχειρήματα , πώς τό ευαγγέλιο εκηρύχθη από τούς Αγίους Αποστόλους είς όλα τά έθνη , σέ πολλά έξ αυτών διά ζώσης καί στά υπόλοιπα μέ τίς καθολικές τούς επιστολές :
 « Θά είπω πρώτα πρός τήν αγάπην σάς τά τελευταία λόγια τής αναγινωσκομένης σήμερα παραβολής Τού Κυρίου , ότι « πολλοὶ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. ».( Ματθ. κβ΄ 15 ) Διότι αυτό δεικνύει καί ο Κύριος μέ όλην τήν παραβολήν , ώστε νά προσπαθήσωμε εμείς νά μήν είμεθα απλώς από τούς κλητούς , αλλά από τούς εκλεκτούς . Επειδή όποιος δέν είναι από τούς εκλεκτούς , αλλά μόνον από τούς κλητούς , όχι μόνον εκπίπτει από τό Ανέσπερον Φώς , αλλά καί εξάγεται πρός τό σκότος τό εξώτερον καί αφού τού δεθούν τά χέρια , επειδή δέν εργάσθησαν τά έργα Τού Θεού καί τά πόδια , επειδή δέν έτρεξαν πρός Τόν Θεόν , παραδίδεται στόν κλαυθμόν καί τόν βρυγμόν τών οδόντων .

Θά απορούσε κανείς κατ΄ αρχήν πώς ο Κύριος είπε ότι οί κλητοί είναι πολλοί , όχι όμως όλοι οί άνθρωποι· διότι εάν δέν είχαν κληθεί όλοι , δέν θά ήταν δίκαιο νά εκπέσουν από τά επηγγελμένα αγαθά όσοι δέν προσεκλήθησαν , καί νά λάβουν τήν πείρα τών ηπειλημένων βασάνων· άν είχαν κληθεί δέν αποδοκιμάσθησαν δικαίως· δέν είναι όμως αλήθεια τό ότι δέν εκλήθησαν . Διότι καθώς Ο Κύριος ανελαμβάνετο στόν ουρανόν μετά τήν έκ νεκρών Ανάστασιν , είπε πρός τούς μαθητάς Τού : « Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. »( Μάρκ. ιστ΄ 15 ) καί « μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· »( Ματθ. Κη΄ 19 ). Καί ότι αυτό πού προσετάχθησαν οί μαθηταί , τό επραγματοποίησαν , είναι ικανός νά τό παραστήσει ο μέγας Παύλος· διότι λέγει : « μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε ( καί βέβαια διότι ) εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. ».( Ρωμ. Ι΄ 18 ), δηλαδή τών Αποστόλων . Ώστε  ό λ ο ι  εκλήθησαν , καί  δ ι κ α ί ω ς  θά τιμωρηθούν εκείνοι πού δέν προσήλθαν στήν  π ί σ τ η  . » ( Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τού Παλαμά ,

“ λόγος είς τήν παραβολήν τήν καλούσαν είς τούς γάμους τού υιού ”. Ε.Π.Ε. Τόμ. 10 σελ. 554 ).

Άς τό ακούσουν αυτό οί υποστηρικτές τής αιρέσεως τής εργοσωτηρίας, οί οποίοι υποστηρίζουν πώς, δήθεν, δέν εκηρύχθη τό ευαγγέλιο είς όλον τόν κόσμον !!!

 Άλλα χωρία τής Αγίας Γραφής :

   Περί αναγκαιότητος τής πίστεως γιά τήν σωτηρία καί περί ανεπάρκειας τού Μωσαϊκού νόμου :

Ρωμ. Α΄ 16-18, Γ΄ 9-Τέλους, Δ΄ 1-15, Ε΄ 1-3, ΙΑ΄ 6 . Τίτ. Γ΄ 4-8 . Φιλ. Γ΄ 8-10 . Ιω. Α΄. Γ΄ 23-24, Β΄ 28, Ε΄ 4-6, Ε΄ 12. Πέτ. Α΄. Α΄ 2-14. Γαλ. Ε΄ 1-8, Β΄ 14 -Δ΄. Ιω. Γ΄ 14-Δ΄.

      Περί καταδίκης έκ τής αμαρτίας καί κατά χάριν απολυτρώσεως :

 
Ιω.Α΄. Α΄ 7-Β΄ 1, Γ΄ 5, Δ΄ 9-11. Πέτ. Α΄. Β΄ 24. Ρωμ. Ε΄ 6-8, Ε΄ 18-19.

    Ό κόσμος χωρίς Τόν Χριστόν είναι εχθρός Τού Θεού :

 
Πέτ. Α΄. Β΄ 25.

Τό ευαγγέλιο εκηρύχθη είς όλη τήν Γή :

  

  Μάρ. ΙΣΤ΄ 15-16. Ματθ. 19-20.

      Δυστυχώς, η νεοφανής οικουμενιστική αιρέση, περί τής '' σωτηρίας τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων '', έχει λάβει ανησυχιτικές διαστάσεις. Ευτυχώς όμως, πολλοί θεολόγοι έχουν εντοπίσει τήν αίρεση αυτή καί άς ευχηθούμε πώς θά δώσει Ό Θεός, κάποιος από αυτούς νά επιμεληθεί τού θέματος πρός έκδοση σχετικού Ορθοδόξου βιβλίου .      Ο μακαριστός Π. Τρεμπέλας στήν Δογματική τού καί συγκεκριμένα στήν ερμηνεία τού , “ Εκτός τής Εκκλησίας δὲν υπάρχει σωτηρία ” τού Αγίου Κυπριανού , λέγει , έν ολίγοις πώς , « Αυτά πού λέει ο Χρήστος Ανδρούτσος περί τής '' δυνατότητος σωτηρίας εκτός τής Εκκλησίας '' είναι λάθος καί εγώ δέν τά δέχομαι ».      
   Προσωπικώς , έχω συμφωνήσει στό θέμα αυτό , μέ αγίους Καθηγουμένους πολλών Ιερών Μονών , εντός καί εκτός Αγίου Όρους όπως : π. Γεώργιος Καψάνης - Ηγούμ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου, π. Χριστόδουλος - Ηγούμ. Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, π. Πρόδρομος - Ηγούμ. Ι. Μ. Μ. Λαύρας , π. Γαβριήλ - Ηγούμ. Ι. Μ. Παντοκράτορος , π. Παρθένιος - Ηγούμ. Ι. Μ. Αγίου Παύλου , π. Μόδεστος - γέρων τού Ι. Ησυχαστηρίου τών Δανιηλαίων , άλλους πατέρες : Ιερομόναχος Βαρνάβας Γρηγοριάτης , π. Νικόδημος Μπαρούσης - Ηγούμ. Ι. Μ. Χρυσοποδαριτίσσης καί Θεολόγους εν τώ κόσμω : π. Σαράντης Σαράντος ( είπε πώς αυτή η πλάνη περιέχει Ωριγενισμό ), π. Θεόδωρος Ζήσης ( είπε πώς είναι , σαφώς αίρεση καί δέν τήν δεχόμαστε ) . Εφ΄ όσον λοιπόν , όλων αυτών τών σεβαστών πατέρων οί γνώμες , βρίσκονται ομόφωνες μεταξύ τούς αλλά καί μέ τήν συμφωνία τών Αγίων Πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας στό σοβαρό αυτό θέμα , άς τίς ενστερνισθούμε  .

   

Άλλο σχετικό θέμα : '' Περί τού αδύνατου τής ψυχικής σωτηρίας τών αιρετικών καί αλλοθρήσκων - Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ''.