Η
«θρησκευτική συνείδηση» αφαιρέθηκε από όσα ορίζει ο νέος οργανισμός ως
αποστολή του υπουργείου. Είναι κρίμα η Ελλάδα να επιτίθεται με ασεβή
τρόπο εναντίον της πίστης και να μεθοδεύει τη δίωξη ενάντια στον Χριστό,
με την πίστη του Οποίου διατήρησε και διέσωσε την εθνική ταυτότητά της !
Από τον
ΗΡΑΚΛΗ ΡΕΡΑΚΗ*
ΗΡΑΚΛΗ ΡΕΡΑΚΗ*
Ο ορθόδοξος θεολογικός λόγος δεν αποτελεί μια ιδεολογική ή
θρησκευτική πρόταση αλλά μια σωτηριολογικού περιεχομένου λειτουργούσα
πρόσκληση σε μια εμπειρία ζωής, με κεντρικό σημείο της το πρωτοφανές
στην ιστορία της ανθρωπότητας γεγονός ότι ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος,
για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ο όποιος
θρησκευτικός, φιλοσοφικός, ηθικός ή ανθρωπιστικός λόγος ορθόδοξος λόγος,
όταν από αυτόν απουσιάζει ο Χριστός, ο Λόγος της Θείας Αποκαλύψεως.
Ενα από τα πιο διαδεδομένα, θρησκευτικού χαρακτήρα, παίγνια της
εποχής της μετανεωτερικότητας είναι να παίζει κάποιος με την οντολογία
των ανθρώπων, με ό,τι πιο σημαντικό έχει ή είναι ο άνθρωπος ως «ψυχή
ζώσα». Αν το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της εποχής είναι η
εκθεμελίωση της αλήθειας και εφόσον για τους ορθοδόξους ο Χριστός είναι η
μόνη αλήθεια, τότε αυτό που τελικά βρίσκεται στον στόχο της αποδόμησης,
περισσότερο από όλα τα άλλα, είναι ο Χριστός. Ο Χριστός όμως, πέρα από
την τεράστια οντολογική σημασία που έχει για τον ίδιο τον άνθρωπο ως
«ψυχή ζώσα», έχει απείρου μεγέθους αξία για τον διαχρονικό ελληνικό
πολιτισμό, αφού έχει συνδεθεί, ως τρόπος και φιλοσοφία ζωής, με τη
διαμέσου των αιώνων ζώσα πολιτισμική εξέλιξη της χώρας μας αλλά και με
την ίδια την οντολογική λειτουργία της.
Ας αναλογιστούμε μόνον ότι επί εκατοντάδες χρόνια η ταυτότητα αυτού
του λαού δεν προσδιοριζόταν ως ελληνική αλλά ως χριστιανική. Τότε οι από
εδώ δεν ονομάζονταν Ελληνες αλλά χριστιανοί και οι από εκεί
μουσουλμάνοι. Η Εκκλησία, με τον Χριστό ως μοναδική αλήθεια και πίστη
ζωής, με τις αρετές που ενέπνεε στον λαό και με την ευθύνη την οποία
είχε για την καθοδήγηση και την ενδυνάμωσή του, κράτησε ζωντανές και
ανόθευτες την ελληνική συνείδηση, την ελληνική ταυτότητα, την ελληνική
κληρονομιά για περίπου τετρακόσια χρόνια, ποτίζοντας τις συνειδήσεις των
βασανιζόμενων πιστών με το όραμα της ανάστασης, της επ-ανάστασης και
της ελευθερίας του Γένους, συνδέοντάς το, παράλληλα, με την ελπίδα και
την πίστη της Αναστάσεως του Χριστού.
Σήμερα όμως η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με ποικίλες και ύπουλες μεθοδεύσεις επιδιώκει να εξορίσει από το δημόσιο σχολείο τον Χριστό και να εξαλείψει την εκκλησιαστική πίστη. Με τον πιο αντιπαιδαγωγικό τρόπο, η ηγεσία του υπουργείου, καταχρώμενη την εξουσία που έχει λάβει από τον λαό, υλοποιεί το ανίερο σχέδιο απομάκρυνσης των νέων μας από την πνευματική μητέρα τους, την Εκκλησία, και αποκοπής από τις ρίζες της ιστορικής και της μαρτυρικής παραδόσεώς τους, δίνοντας και δείχνοντας στα παιδιά μας το αρνητικό παράδειγμα της αγνωμοσύνης έναντι όσων φορέων, προσώπων, ηρώων και μαρτύρων θυσιάστηκαν διαχρονικά για το Γένος μας.
Σκοπός τους είναι η αποχριστιανοποίηση ή απορθοδοξοποίηση, ο οντολογικός αποχρωματισμός και, τελικά, η εδραίωση του ιδεολογικού τους ποθούμενου, δηλαδή η καθιέρωση της ουδετερόθρησκης Παιδείας και της ουδετερόθρησκης συνείδησης και, συνεπώς, το πνευματικό τέλος του ελληνορθόδοξου πολιτισμού. Είναι, μάλιστα, πλέον φανερές οι μη ένθεες και ουδετερόθρησκες προθέσεις και οι σχεδιασμοί του υπουργείου Παιδείας έπειτα από την πρόσφατη δημοσίευση του νέου οργανισμού του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (Προεδρικό Διάταγμα αρ. 18/23-02-2018), με τον οποίο αντικαταστάθηκε ο προηγούμενος οργανισμός του ίδιου υπουργείου (Προεδρικό Διάταγμα αρ. 114/29-08-2014). Ο οργανισμός του 2014 (άρθρο 1) όριζε ότι αποστολή του υπουργείου Παιδείας είναι «η προαγωγή της Παιδείας με σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Ο νέος οργανισμός, του 2018 (άρθρο 1), ορίζει ότι «αποστολή του υπουργείου είναι η ανάπτυξη και η συνεχής αναβάθμιση της Παιδείας με σκοπό: α) την ηθική, την πνευματική και τη φυσική αγωγή των Ελλήνων, β) την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης...» Η «θρησκευτική συνείδηση» αφαιρέθηκε, για να αλλοιωθεί έτσι ο σκοπός της Παιδείας. Με το γεγονός αυτό αποκαλύφθηκαν στον ελληνικό λαό για ακόμα μία φορά οι αποδομητικές προθέσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας έναντι της χριστιανικής πίστεως και των ορθόδοξων χριστιανών, προπαντός όμως αποδείχθηκε ότι το υπουργείο δεν σέβεται, αλλά καταπατεί τα δικαιώματα των γονέων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών, και κυρίως ότι περιφρονεί την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Σήμερα όμως η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με ποικίλες και ύπουλες μεθοδεύσεις επιδιώκει να εξορίσει από το δημόσιο σχολείο τον Χριστό και να εξαλείψει την εκκλησιαστική πίστη. Με τον πιο αντιπαιδαγωγικό τρόπο, η ηγεσία του υπουργείου, καταχρώμενη την εξουσία που έχει λάβει από τον λαό, υλοποιεί το ανίερο σχέδιο απομάκρυνσης των νέων μας από την πνευματική μητέρα τους, την Εκκλησία, και αποκοπής από τις ρίζες της ιστορικής και της μαρτυρικής παραδόσεώς τους, δίνοντας και δείχνοντας στα παιδιά μας το αρνητικό παράδειγμα της αγνωμοσύνης έναντι όσων φορέων, προσώπων, ηρώων και μαρτύρων θυσιάστηκαν διαχρονικά για το Γένος μας.
Σκοπός τους είναι η αποχριστιανοποίηση ή απορθοδοξοποίηση, ο οντολογικός αποχρωματισμός και, τελικά, η εδραίωση του ιδεολογικού τους ποθούμενου, δηλαδή η καθιέρωση της ουδετερόθρησκης Παιδείας και της ουδετερόθρησκης συνείδησης και, συνεπώς, το πνευματικό τέλος του ελληνορθόδοξου πολιτισμού. Είναι, μάλιστα, πλέον φανερές οι μη ένθεες και ουδετερόθρησκες προθέσεις και οι σχεδιασμοί του υπουργείου Παιδείας έπειτα από την πρόσφατη δημοσίευση του νέου οργανισμού του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (Προεδρικό Διάταγμα αρ. 18/23-02-2018), με τον οποίο αντικαταστάθηκε ο προηγούμενος οργανισμός του ίδιου υπουργείου (Προεδρικό Διάταγμα αρ. 114/29-08-2014). Ο οργανισμός του 2014 (άρθρο 1) όριζε ότι αποστολή του υπουργείου Παιδείας είναι «η προαγωγή της Παιδείας με σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Ο νέος οργανισμός, του 2018 (άρθρο 1), ορίζει ότι «αποστολή του υπουργείου είναι η ανάπτυξη και η συνεχής αναβάθμιση της Παιδείας με σκοπό: α) την ηθική, την πνευματική και τη φυσική αγωγή των Ελλήνων, β) την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης...» Η «θρησκευτική συνείδηση» αφαιρέθηκε, για να αλλοιωθεί έτσι ο σκοπός της Παιδείας. Με το γεγονός αυτό αποκαλύφθηκαν στον ελληνικό λαό για ακόμα μία φορά οι αποδομητικές προθέσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας έναντι της χριστιανικής πίστεως και των ορθόδοξων χριστιανών, προπαντός όμως αποδείχθηκε ότι το υπουργείο δεν σέβεται, αλλά καταπατεί τα δικαιώματα των γονέων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών, και κυρίως ότι περιφρονεί την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο ελληνικός λαός ωστόσο δεν εμπαίζεται πλέον με μεθοδεύσεις,
σοφίσματα και αφηγήματα. Παρατηρεί έκπληκτος και καταγράφει τις
ιδεοληπτικές και προπαγανδιστικές επιθέσεις που υφίστανται τα παιδιά τα
οποία φοιτούν στα σχολεία από τους υπευθύνους του υπουργείου Παιδείας.
Οι γονείς φαίνεται ότι αγρυπνούν και συνειδητοποιούν πως τα
πολυθρησκειακά προγράμματα και τα βιβλία που τους επιβάλλονται εκ μέρους
του υπουργείου από το σχολικό έτος 2016 είναι αντορθόδοξα και
αντιπαιδαγωγικά, και ότι, όσο διατηρούνται στα σχολεία, πραγματοποιείται
ένας φανερός πνευματικός βιασμός των μαθητικών συνειδήσεων, και μάλιστα
κατ' εξακολούθηση. Γι' αυτό άρχισαν να τα επιστρέφουν ως απαράδεκτα
στους αποστολείς τους. Εντούτοις, είναι κρίμα για μια χώρα όπως η
Ελλάδα, που έχει δεχθεί στην ιστορική διαδρομή της τόσο μεγάλες και
οντολογικές για την ύπαρξή της ευεργεσίες και θυσίες από την Ορθόδοξη
Εκκλησία, να επιτίθεται σήμερα με αυτόν τον ασεβή και απαράδεκτο τρόπο
εναντίον της Εκκλησίας και της χριστιανικής πίστεως, και να μεθοδεύει
αυτή την πολλαπλή δίωξη εναντίον του Ιησού Χριστού, με την πίστη του
Οποίου σε όλες τις εθνικές περιπέτειές της διατήρησε και διέσωσε την
εθνική της ταυτότητα, τη συνείδηση και την ιδιοπροσωπία.
Οι ιθύνοντες όμως εν αγνοία τους κάνουν ένα τραγικό λάθος. Νομίζουν ότι με τα αφηγήματα της ιδεολογίας τους θα πολεμήσουν και θα εξοντώσουν μια ανθρωπο-κατασκευασμένη θρησκεία ή ιδεολογία, αφού ως τέτοια θεωρούν και εκλαμβάνουν τη χριστιανική πίστη. Πολύ σύντομα θα μάθουν ότι ο Χριστός δεν ήλθε στον κόσμο ως ο αληθινός Θεός, για να ιδρύσει μια ανθρώπινη θρησκεία ή μια φαντασιακή ιδεολογία ή φιλοσοφία, αλλά για να αποκαλύψει και να χαρίσει στον πεπτωκότα άνθρωπο την καινούρια και τη θεία ζωή, τη ζωή και το Πνεύμα του Θεού, το Φως και την αλήθεια, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο Οποίος νίκησε όλα τα κακά, ακόμα και τον θάνατο. Και, επίσης, πολύ σύντομα θα διαπιστώσουν ότι ματαιοπονούν, διότι οι χριστιανοί τους οποίους διώκουν αντιστέκονται πνευματικά, αφού έχουν λάβει την παραγγελία που έδωσε σε Επιστολή του στους Θεσσαλονικείς, και δι' αυτών σε όλους τους πιστούς, ο Απόστολος Παύλος: «Το Πνεύμα μη σβέννυτε», δηλαδή τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που είναι φως και φωτιά, μην τα σβήνετε και μην τα αχρηστεύετε (Α΄ Θεσσ. 5, 19). Μάλιστα, η πνευματική αυτή αντίσταση είναι εκείνη που θα αποδείξει σε όλους τους επίδοξους αποδομητές τη διαχρονική ισχύ την οποία έχει ο Λόγος του Θεού, που, κατά τη δική του μαρτυρία, άκουσε ο Απόστολος Παύλος όταν ακόμη καταδίωκε τον Χριστό (Πράξ. 26, 14): «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν», δηλαδή «Σαούλ, τι με καταδιώκεις; Είναι σκληρό για σένα να κλοτσάς στα καρφιά».
*Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Πηγή : Δημοκρατία
