Εγκλήματα Βλαντιμίρ Λένιν 2ο .

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ - ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1917 -1922

Σύνολο νεκρών

1) 2.000.000 κατά Wikipedia

2) 3.284.000 κατά R.J. Rummel

Στο παρακάτω κείμενο διαβάζουμε οτι όταν ο Λενιν και ο Τρότσκυ είχαν το πάνω χέρι στην διακυβέρνηση της Ρωσίας (καθώς είχαν καταλάβει τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη) διενεργήθηκαν εκλογές στις 25 Νοεμβρίου, στις οποίες τόσο οι Μπολσεβίκοι και οι Μενσεβίκοι απέσπασαν αθροιστικά το πενιχρό για τις βλέψεις τους 26,6 % των ψήφων.

Πως κατάφεραν όμως τελικά να επιβληθούν? (ΒΙΑ–ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ–ΕΜΦΥΛΙΟΣ)

Lenin and Trotsky now had the upper hand, but their triumph was incomplete. Their gerrymandered Provisional Government was supposed to reign only until new elections to the Constituent Assembly were held. Lenin's optimism led him to permit these national elections, which were relatively free and representative of the entire Russian population. While the Bolsheviks won in Petrograd and Moscow, and had particularly strong support from soldiers, the elections made it clear that at best the Bolsheviks had the support of only a minority of the population - even though they had been in charge of the central government for a month!

Constituent Assembly Election Results – Εκλογικά αποτελέσματα
Party	# of Votes (000's)	Percent of Vote
Socialist-Revolutionaries	17,943	40.4%
Bolsheviks - Μπολσεβίκοι	10,661	24.0%
Mensheviks - Μενσεβίκοι	1,144	2.6%
Left SRs	451	1.0%
Other Socialists	401	0.9%
Constitutional Democrats ("Kadets")	2,088	4.7%
Other Russian Liberal Parties	1,261	2.8%
Ukrainian SRs	3,433	7.7%
Georgian Mensheviks	662	1.5%
Mussavat (Azerbaijan)	616	1.4%
Dashnaktsutiun (Armenia)	560	1.3%
Alash Orda (Kazahkstan)	407	0.9%
Other National Minority Parties	407	0.9%
Unaccounted	4,543	10.2%

Ποια ήταν τα εγκλήματα που διέπραξε ο Λένιν ;

Σε αυτά περιλαμβάνονται θανάτοι λόγω άθλιων συνθηκών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (50.000 κρατούμενοι το 1920, υπολογίζεται οτι το 30% πέθανε εκεί μέσα), οι ανθρώπινες απώλειες απο την "φτιαχτή" πείνα-λοιμό του 1921 που ανέρχονται σε 3.000.000 - 5.000.000  νεκρούς. Επίσης ο Λένιν ευθύνεται και για εκτελέσεις 100.000 - 500.000 «αντιφρονούντων» !

Ποιες ήταν οι πιο σοβαρές παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων που έγιναν κάτω από τη διακυβέρνηση του Λένιν;

Ο Λένιν ήταν ο θεμελιωτής πατέρας της Σοβιετικής ένωσης και ο δικτάτορας της, κατά την διάρκεια του Ρωσικού εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε. Μια σειρά κτυπημάτων μετά τον Εμφύλιο πόλεμο και ο πρόωρος θάνατός του το 1924 του έδωσαν μόλις πέντε χρόνια να βασιλέψει. Η σύντομη διάρκεια της διακυβερνήσεως του οδήγησε πολλούς να υποθέσουν ότι η τότε καταπίεση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στη Σοβιετική Ένωση δεν ήταν ένα λάθος του Λένιν. Η καταπίεση εντάθηκε αφ' ότου ο Στάλιν διαδέχτηκε τον Λένιν σαν απόλυτος κυρίαρχος της ΕΣΣΔ. Αλλά ο Λένιν έκανε ότι θα έκανε και ο Στάλιν αργότερα, εκτός από την εκτέλεση των συντρόφων του κομμουνιστών. Όπως σημειώνει ο Richard Pipes αυτό "δεν είναι προφανές όπως θα μπορούσε να φανεί με την πρώτη ματιά. Για τους εξωτερικούς παρατηρητές, ο λαός που δεν ανήκε στην ομάδα αυτών που τον εξέλεξαν – και αυτοί ήσαν το 99,7 των συμπατριωτών του-  ο Λένιν δεν έδειξε κανένα ανθρώπινο συναίσθημα " (Η Ρωσία κάτω από το πολίτευμα του μπολσεβικισμού).

Ο Λένιν συνεχώς επαναλάμβανε ότι οι φόνοι σε ευρεία κλίμακα ήταν απαραίτητοι για να φέρει την ουτοπία του και δεν απομακρυνότανε από αυτή την πραγματοποίηση. Οι λόγοι του και τα γραπτά του ξεχειλίζουν από ένα κάλεσμα για αίμα: "Πόλεμος χωρίς έλεος απέναντι στους κουλάκους! Θάνατος σε αυτούς" "Θα ρωτήσουμε τον άνθρωπο: πού τοποθετείσαι στο θέμα της επανάστασης; Είσαι μαζί της ή εναντίον της; Αν είναι εναντίον της θα τον στήσουμε κι εμείς ενάντια στον τοίχο για εκτέλεση" Όπως ο Pipes συμπεραίνει "Ο Λένιν μισούσε αυτούς που θεωρούσε 'μπουρζουαζία' με ένα καταστροφικό πάθος που ισοδυναμούσε πλήρως με το μίσος του Χίτλερ για τους Εβραίους. Κανένα είδος φυσικής εξαφάνισης δεν τον ικανοποιούσε. " Επί πλέον "Η έννοια 'μπουρζουαζία' για τους μπολσεβίκους εφαρμοζότανε χαλαρά για δυο ομάδες: Αυτούς που λόγω πλεονεκτήματος του περιβάλλοντος τους ή λόγω της θέσης τους στην οικονομία λειτουργούσαν σαν 'εξερευνητές' δηλαδή περίπου ένα εκατομμύριο άτομα, βιομηχάνους ή αγρότες με μια επί πλέον έκταση γης και αυτούς που παρ' όλη την οικονομική ή κοινωνική τους θέση ήταν αντίθετοι στη πολιτική των μπολσεβίκων. (Η Ρωσία κάτω από το πολίτευμα του μπολσεβικισμού). Ο Λένιν χρησιμοποιούσε και τις τρεις τεχνικές των μαζικών θανάτων που οι διάδοχοι του και οι μιμητές του αργότερα τελειοποίησαν.

Θάνατοι οφειλόμενοι σε εξαιρετικά σκληρή δουλειά στα στρατόπεδα εργασίας σκλάβων

Η μυστική αστυνομία του Λένιν, η Τσέκα, έγινε πρωτοπόρος της ανάπτυξης της εργασίας των μοντέρνων στρατοπέδων σκλάβων (ή στρατοπέδων συγκέντρωσης). Οι τρόφιμοι θεωρούντο σαν κρατικοί σκλάβοι και χρησιμοποιούντο για τις πιο απαιτητικές εργασίες – όπως το σκάψιμο καναλιών στην αρκτική ζώνη- ενώ είχαν λυπηρά χαμηλή αξία. Όπως εξηγεί ο Pipes: "Τα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως ιδρύθηκαν το 1919, θεωρήθηκαν σαν ένα μέρος απόθεσης όλων των ανεπιθύμητων, είτε αυτοί είχαν καταδικαστεί από δικαστήρια, είτε από διοικητικά όργανα. Μέρος απόθεσης σε αυτά ήσαν όχι μόνο για μεμονωμένα άτομα, αλλά επίσης και για "κατηγορίες ατόμων" δηλαδή, ολόκληρες τάξεις. Ο Ντρεζίνσκυ σε κάποιο σημείο πρότεινε πως έπρεπε να δημιουργηθούν ειδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης για τη "μπουρζουαζία". Ζώντας σε αναγκαστική απομόνωση οι τρόφιμοι δημιουργούσαν μια δεξαμενή εργασίας σκλάβων την οποία τα ιδρύματα της Σοβιετικής διοίκησης και οικονομίας μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χωρίς κόστος". (Η Ρώσικη Επανάσταση).

Ο αριθμός των ατόμων αυτών των στρατοπέδων, σύμφωνα με τον Pipes ήταν περίπου μεταξύ 50.000 κρατουμένων το 1920 και 70.000 το 1923. Πολλοί από αυτούς δεν μπόρεσαν να επιζήσουν από τις απάνθρωπες συνθήκες.

Οι τρόφιμοι έπρεπε να είναι μπουρζουάδες ή χωρικοί ή μέλη άλλων σοσιαλιστικών παρατάξεων, όπως οι Μενσεβίκοι της Σοσιαλιστικής επανάστασης, ή μέλη εθνοτήτων που ήταν εχθρικοί προς τους μπολσεβίκους, όπως οι Κοζάκοι του Ντον. Το ποσοστό θανάτου στα στρατόπεδα αυτά έφθανε το 10 – 30%. Αν και τα άτομα που θανατωνόντουσαν ήταν μόνο ένα μικρό ποσοστό αυτών που θανατώθηκαν κάτω από το καθεστώς του Λένιν, έβαλαν τα θεμέλια για την αυτοκρατορία των σκλάβων υπό τον Στάλιν.

Θάνατοι λόγω πείνας που δημιουργήθηκε από ανθρώπινα αίτια.

  

Ο πιο μεγάλος αριθμός των μη φυσικών θανάτων με υπαιτιότητα του Λένιν και των ακολούθων του ήταν ο θάνατος από πείνα. Ο Λένιν και το καθεστώς του προσπάθησε να απεικονίσει την πείνα σαν απλά μια κακή τύχη, αλλά η αλήθεια είναι μάλλον διαφορετική. Για να ταΐσει το στρατό του και να κρατήσει τις πόλεις να παράγουν εφόδια, ο Λένιν ήθελε τρόφιμα. Τα πήρε "με επίταξη" από τους αγρότες – ζητώντας την παράδοση μεγάλων ποσοτήτων τροφίμων, χωρίς αντάλλαγμα. Αυτό οδήγησε τους αγρότες να μειώσουν δραματικά τη παραγωγή τους

   Σε αντίποινα ο Λένιν διέταξε την αρπαγή των τροφίμων που οι χωρικοί είχαν κρατήσει για δική τους διατροφή, ορισμένες φορές διατάζοντας την κατάσχεση και των σπόρων του σταριού που θα χρησιμοποιούντο για την επόμενη σπορά. Η Τσέκα και ο στρατός του άρχισε να σκοτώνει ομήρους και τελείωσε με ένα κύμα από ένα δεύτερο εμφύλιο πόλεμο φτιάχνοντας λίστες θανάτου των χωρικών.

   Τα τελειωτικά αποτελέσματα αυτού του πολέμου εναντίον των αγροτών, ήταν καταστροφικά. Επίσημες Σοβιετικές αναφορές παραδέχονται πως τουλάχιστον 30 εκατομμύρια σοβιετικοί πολίτες ήταν σε κίνδυνο να πεθάνουν από παίνα. Οι δυνάμεις των λευκών είχαν λίγο ως καθόλου συμμετοχή σε αυτό. Όπως σημειώνει ο Pipes, ο εμφύλιος πόλεμος ουσιαστικά τελείωσε στην αρχή του 1920, αλλά ο Λένιν συνέχισε τους διωγμούς των χωρικών για ακόμα ένα χρόνο. Επί πλέον οι περιοχές κάτω από τον έλεγχο των Λευκών είχαν καταφέρει τελικά ένα πλεόνασμα τροφής. Η φοβερή πείνα του 1921 ήταν λοιπόν λιγότερο άσκημη από του 1920, διότι μετά την ανακατάληψη της Ουκρανίας και άλλων περιοχών των Λευκών, οι Κόκκινοι μετάφεραν τα πλεονάσματα τροφίμων στην Αγία Πετρούπολη, στη Μόσχα και σε άλλες πόλεις με λιγότερη πείνα, αλλά μεγαλύτερη πολιτική βαρύτητα.

   Συντηρητικές εκτιμήσεις των θανάτων από αυτή τη πείνα φθάνουν περίπου στα 3 εκατομμύρια. Περισσότερο προωθημένες φθάνουν μέχρι τα 10 εκατομμύρια, - που θα ήταν πιθανόν ακόμα μεγαλύτερες αν δεν έφθανε βοήθεια από το εξωτερικό. - Οι διεθνείς διασυνδέσεις του Λένιν βοήθησαν σε εξωτερική βοήθεια και ο ίδιος είχε την καλή σκέψη να επιτρέψει σε αυτές να δράσουν. Για συσχετισμό, η τελευταία σοβαρή πείνα στη Ρωσία χτύπησε το 1891-92 και στοίχισε περίπου 400.000 ζωές.

   Η πείνα τελείωσε μόλις ο Λένιν χαλάρωσε τη λαιμαριά στους χωρικούς, αλλά δεν έδειξε κανένα σημάδι μετάνοιας για τις πολιτικές που εφάρμοσε. Άλλοι μπολσεβίκοι είχαν ταραχτεί από τα γεγονότα αυτά, αλλά ο διάδοχος του Λένιν, ο Ιωσήφ Στάλιν, έμαθε μόνο ότι η πείνα είναι ένας τρόπος να μπορεί να αυξάνει τη πίεση του στους χωρικούς, μέχρι αυτοί τελικά να υποκύπτουν.

Εκτελέσεις

  

Κάτω από το νόμο του Λένιν – όπως επίσης και υπό τους διαδόχους του – οι εκτελέσεις έπαιζαν ένα σπουδαίο ρόλο, όπως οι νεκροί στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Ο πρωταρχικός σκοπός της μυστικής αστυνομίας του Λένιν, της Τσέκα, ήταν  να οργανώνει μαζικές εκτελέσεις των "ταξικών εχθρών" κάτι που έγινε γνωστό σαν ερυθρός τρόμος. Ο ακριβής αριθμός των εκτελεσθέντων υπολογίζεται μεταξύ 100.000 και 500.000, αλλά οι χαοτικές συνθήκες του πολέμου κάνουν τον ακριβή υπολογισμό πολύ δύσκολο. Μεγάλης κλίμακας εκτελέσεις ομήρων έγιναν μετά από μια προσπάθεια των επαναστατών σοσιαλιστών να πάρουν την εξουσία στο μέσο του 1918. (Οι εκατοντάδες όμηροι δολοφονήθηκαν σαν "αντίποινα", όχι μόνο δεν είχαν πάρει μέρος στο αποτυχόν πραξικόπημα, αλλά σχεδόν όλοι δεν είχαν καμία ανάμειξη με τους Σοσιαλιστές). Από τότε ο Ερυθρός Τρόμος χτυπούσε σε κάθε δυνατή κατεύθυνση: Εκτέλεση μπουρζουάδων και συμπαθών των Τσάρων, εκτελέσεις των δυνάμεων των Λευκών και πολιτών φιλικών σε αυτούς και τελικά εκτελέσεις των αντιθέτων στον Λένιν σοσιαλιστών.

ΤΣΕΚΑ - Η ΠΡΩΤΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΣΣΔ

(Η οποία κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου εξόντωσε 250.000 ανθρώπους)

Η Τσέκα δημιουργήθηκε αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών των κυβερνήσεων των Μπολσεβίκων. Ήταν ο άμεσος διάδοχος της "Επιτροπής αγώνα ενάντια στην αντεπανάσταση". Δημιουργήθηκε στις 21 Νοεμβρίου / 4 Δεκεμβρίου 1917 από την Milrevkom (Military Revolutionary Committee of the Petrograd Soviet = Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή των Σοβιέτ Πέτρογκραντ) με πρόταση του Ντζερζίνσκυ. Τα μέλη της ήσαν οι Μπολσεβίκοι Σκρίπνικ, Φλερόφσκυ, Μπλαγκονάροφ, Γκάλκιν και Τριφόνωφ.

   Η Βετσεκά δημιουργήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου / 20 Δεκεμβρίου 1917, με απόφαση του Σοβνάρκομ. Υπάκουε στον Σοβνάρκομ και οι εργασίες της ήσαν να "εξαφανίσει την αντεπανάσταση και τις δολιοφθορές (sabotage), να φέρει τους αντεπαναστάτες και δολιοφθορείς στα επαναστατικά δικαστήρια, και να εφαρμόσει τέτοιες μεθόδους καταστολής, όπως κατάσχεση, στέρηση δελτίων σίτισης, δημοσίευση καταλόγων των εχθρών του λαού κλπ". Τα αρχικά μέλη της Βετσεκά ήταν οι Πέτερς, Ξενοφόντοφ, Άβεριν, Ορτζονικίτζε, Πέτερσον, Εβσέεβ και Τριφόνοφ, αλλά την αμέσως επόμενη μέρα οι Άβεριν, Ορτζονικίτζε και Τριφόνοφ αντικατεστάθησαν από τους Φόμιν, Τσούκιν, Ίλιν και Τσερνόφ. Ένα εσωτερικό υπόμνημα που κυκλοφόρησε στις 15 Δεκεμβρίου / 28 Δεκεμβρίου 1917 έδινε σαν διεύθυνση των πρώτων αρχηγείων της Βετσεκά: "Πετρούπολη, Γκοροκχόβαγια 2 - 4^ος όροφος". Αρχικά τα μέλη της Βετσεκά ήταν αποκλειστικά Μπολσεβίκοι εν τούτοις τον Ιανουάριο του 1918, αριστεροί SRs ενώθηκαν στην οργάνωση.

   Η υπηρεσία γρήγορα άρχισε μαζικές συλλήψεις, φυλακίσεις και εκτελέσεις των "εχθρών του λαού". Ανάμεσα σε αυτούς η Τσέκα στόχευε σε "ταξικούς εχθρούς" όπως μπουρζουάδες, μέλη του κλήρου και πολιτικά αντίθετους στο νέο καθεστώς.

Η Τσέκα έπαιξε ρόλο καταπίεσης της επανάστασης της Κροστάνδης το 1921 και ενορχήστρωσε μια εκστρατεία καταπίεσης που έγινε γνωστή σαν "Ερυθρός Τρόμος". Εκτιμάται ότι περίπου 250.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν από την Τσέκα κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

   Το 1922 η Τσέκα μετασχηματίστηκε μέσα στη πολιτική διοίκηση του κράτους σε GPU τμήμα της NKVD της Ρωσικής SFSR. 

Δείτε καί : Εγκλήματα Βλαντιμίρ Λένιν 1ο.