Ο Τίμιος Σταυρός .

Φωτό : Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου 



 

“Ἐξ αἰῶνος γάρ καί ἀπό γενεῶν ἐν σταυρῶ καί θανάτῳ

 πατεῖται ἡ τρίβος Αὐτοῦ  (Ἰσαάκ Σῦρος)

Ἦχος πλ. α΄-Χαίροις ἀσκητικῶν

“Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τὸ τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα· δι᾿ οὗ ἐξηφάνισται, ἡ φθορὰ καὶ κατήργηται, καὶ κατεπόθη, τοῦ θανάτου ἡ δύναμις, καὶ ὑψώθημεν, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια. Ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμὴν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος”.                                                      

 

Χριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ.
Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση.

Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;

Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος. Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς.

Καί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου.

Σταυρώνεις τό «ἐγώ» σου, ὅταν ἀρνεῖσαι νά ἱκανοποιήσεις τίς κακές ἐπιθυμίες σου.

Κρεμᾶς τόν ἑαυτό σου στό σταυρό, ὅταν ἀφήνεις τόν Θεό νά κατευθύνει τή ζωή σου χωρίς τίς δικές σου λογικές παρεμβάσεις.

Πεθαίνεις σάν τόν Κύριό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά του χωρίς τά ἀτέλειωτα «γιατί».

Ὁ Κύριος ζήτησε καί ζητᾶ νά τόν ἀκολουθήσουν ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νά σηκώσουν τό σταυρό τους, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν, νά ἀρνηθοῦν τίς ἀπολαύσεις καί τήν τρυφή.

Ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ σταυροῦ, αὐτοῦ τοῦ σταυροῦ πού ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ καί σηκώνει μέ ὑπομονή, γιά χάρη τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου του! …

Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς Φιλιππησίους 13

Μακάριε, πραγματικά, καὶ ζωοποιὲ Σταυρὲ τοῦ Σωτῆρος, τὸν μὲν θάνατο κατενίκησες, τὸν δὲ διάβολο, πού κυριαρχοῦσε σ’ αὐτόν, ἐξαφάνισες.

Θεῖε Λόγε, καὶ πραγματικὴ σοφία τοῦ Πατέρα· Σὺ ἀποκάλυψες τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ παμπόνηρου ἐχθροῦ, καὶ ξεγύμνωσες τήν κρυμμένη κακία του, ὥστε καὶ μεῖς τώρα νὰ λέμε «ὅτι δὲν ἁγνοοῦμε τά σχέδιά του» (Β΄ Κορ. 2, 11).

Φιλάνθρωπε καὶ ἀγαθὲ Δέσποτα· Σὺ μᾶς ἀπηλευθέρωσες ἀπό τήν αἰχμαλωσία, ἐνῶ ἤμασταν ὑποδουλωμένοι στὴν ἁμαρτία· Σύ Κύριε, μέ τό δικό σου θάνατο, μᾶς ἐλευθέρωσες. Διότι γνωρίζουμε, ὅτι ἐλευθερωθήκαμε πλέον ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Πραγματικὲ εἰρηνοποιὲ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ· Σὺ μᾶς χάρισες πάλι τὴν υἱοθεσία, καὶ ἀφοῦ μᾶς συμφιλίωσες μὲ τὸν Πατέρα σου, κατάργησες τὴν ἔχθρα πού ὑπῆρχε μέσα στὴ σάρκα μας.

Πλούσιε Σωτὴρ καὶ πραγματικὲ Βασιλιᾶ· Σύ πού ἔγινες πτωχὸς γιά νὰ πλουτήσουμε ἐμεῖς μέ τή δική σου πτωχεία, μᾶς χάρισες τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Κτίστη καὶ Δημιουργὲ τῶν πάντων, Λόγε τοῦ Πατρός· Σὺ μᾶς κέρδισες καί μᾶς ἔκανες πάλι δικούς Σου, ἀφοῦ εἴμαστε δικά σου δημιουργήματα, «κτισθέντες γιά ἔργα ἀγαθά».

Φῶς ἀληθινὸν καὶ ἀπαύγασμα τοῦ Πατρός· Σὺ μᾶς κατεφώτισες ἐνῶ βρισκόμασταν στὸ σκοτάδι, καὶ μᾶς χειραγώγησες σάν τυφλούς ὁδηγώντας μας πάλι στὸ φῶς.

Μορφὴ καὶ εἰκόνα πραγματικὴ τοῦ Πατρός· Σὺ μᾶς ἔδωσες μορφή, ἐνῶ εἴχαμε ἀμαυρωθεῖ, καὶ μᾶς χάρισες πάλι τὸ κατ’ εἰκόνα.

Θεὲ Λόγε καὶ ἀληθινὴ ζωή· Σὺ μᾶς ζωοποίησες, ἐνῶ εἴχαμε πεθάνει, καὶ μᾶς ἀνακαίνισες ἀπό τή φθορά, ἐνδύοντάς μας τὴν ἀφθαρσία.

Ἀληθινὴ δύναμη, βραχίωνα καὶ δεξιὰ τοῦ Πατρός· Σὺ κατέλυσες τίς ὠδῖνες τοῦ θανάτου, καί, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, Σύ συνέτριψες χάλκινες θύρες, καὶ ἔσπασες τούς σιδηρένιους μοχλούς.

Σὺ καὶ τὸν δράκοντα, τὸν ὄφι, τὸ διάβολο καθήλωσες γύρω ἀπὸ τὸ τρόπαιο τοῦ Σταυροῦ μὲ ἄγκιστρο τὸν ἄνθρωπο.

Μέγας Ἀθανάσιος

Πηγή : Ι. Μ. Τ. Προδρόμου Καρέα