Για να «κλέψουν» τους τίτλους από τις αγωνίστριες γυναίκες αθλήτριες
Από το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά»
Ήταν αναμενόμενο μετά την αναγνώριση της «ταυτότητας φύλου» κάποιοι να θέλουν να αγωνισθούν με άλλο από το βιολογικό τους φύλο. Συνήθως είναι βιολογικοί άνδρες που εισβάλλουν στο γυναικείο αθλητισμό. Ωστόσο είναι δίκαιος αυτός ο αγώνας τους; Βοηθά τον αθλητισμό; Ποιοι θίγονται άμεσα και γιατί; Και επιπλέον πώς ερμηνεύεται ότι το φαινόμενο αφορά σχεδόν πάντα βιολογικούς άντρες που θέλουν να αγωνιστούν ως γυναίκες και όχι το αντίθετο;
Οι βιολογικοί άντρες επιχειρούν να αγωνίζονται ως γυναίκες ή μη δυαδικοί στα γυναικεία αθλήματα, εκμεταλλευόμενοι τα προφανή πλεονεκτήματα της ανδρικής τους φύσης, κλέβοντας ουσιαστικά τη νίκη, για την οποία εξαιρετικές αθλήτριες κάνουν αγώνα και θυσίες μια ζωή. Η χρήση των βιολογικών τους ικανοτήτων είναι προφανώς ο λόγος που δεν βλέπουμε τρανς «άντρες» (δηλ. βιολογικές γυναίκες) να επιδιώκουν το ίδιο, καθώς δεν έχουν πολλές ελπίδες ανάδειξης στον ανδρικό χώρο.
Ο αθλητισμός είναι μια γιορτή, η βράβευση είναι η καταξίωση ενός δύσκολου αλλά έντιμου αγώνα. Δεν έχει αξία χωρίς το θεμιτό ανταγωνισμό, χωρίς ασφάλεια και δικαιοσύνη. Για να διασφαλιστούν αυτά εφαρμόζονται κανονισμοί, προϋποθέσεις και κατηγορίες για τα άτομα με αναπηρία, για τα παιδιά, εφήβους, για άνδρες και για γυναίκες ώστε ο συναγωνισμός να γίνεται σε δίκαιη βάση. Η επιδίωξη να γίνονται αγώνες χωρίς αποκλεισμούς, για ορισμένες περιπτώσεις υποκρύπτει δόλο και υστεροβουλία και δημιουργεί αρνητικές προϋποθέσεις και συνέπειες για τις γυναίκες και τα κορίτσια.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) άλλαξε τους κανόνες της τον Νοέμβριο του 2021 για να επιτρέψει στα μεμονωμένα αθλήματα να καθορίσουν εάν οι τρανς αθλητές μπορούν ή όχι να αγωνιστούν.(1) Συνιστά μάλιστα να λαμβάνεται υπόψιν εάν το άτομο έχει περάσει την εφηβεία με το βιολογικό του φύλο, καθώς αυτό αφήνει ανεξίτηλα σωματικά χαρακτηριστικά, αλλά και να ελέγχονται κατά περίπτωση τα επίπεδα τεστοστερόνης. (2)
Για κάποιους η συμμετοχή των τρανς «αθλητριών» στον γυναικείο αθλητισμό εξακολουθεί να είναι ζήτημα προς διαπραγμάτευση.(2)
Όσοι αντιτίθενται στη συμμετοχή τους στις γυναικείες κατηγορίες υποστηρίζουν ότι οι τρανς «γυναίκες» που έχουν περάσει από την ανδρική εφηβεία έχουν ένα άδικο φυσικό πλεονέκτημα έναντι των μη τρανς γυναικών, λόγω της επίδρασης της τεστοστερόνης στο σώμα τους ακόμη και μετά τη μετάβαση. Η υψηλότερη τεστοστερόνη των ανδρών σημαίνει ότι γενικά ψηλώνουν και δυναμώνουν περισσότερο από τις γυναίκες, συνεπώς οι τρανς γυναίκες διατηρούν πλεονέκτημα ακόμη και μετά την ιατρική μετάβαση.
Οι τρανς ομάδες υποστηρίζουν ότι η λήψη γυναικείων ορμονών τους εξισώνει τον αγωνιστικό χώρο. Υποστηρίζουν επίσης ότι δεν έχουν αθλητικό πλεονέκτημα και ότι οι απαγορεύσεις εισάγουν διακρίσεις και πιθανότατα θα περιορίσουν τη συμμετοχή των τρανς αθλητών σε όλα τα επίπεδα.
Έρευνα σε επίλεκτες Βρετανίδες αθλήτριες, που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος, διαπίστωσε ότι περισσότερο από το 70% ένιωθε άβολα με τις τρανς αθλήτριες που αγωνίζονται σε γυναικείες κατηγορίες.
Ποια Ολυμπιακά αθλήματα έχουν απαγορεύσει τις τρανς γυναίκες; (2)
Καθώς η ΔΟΕ επέτρεψε στους αθλητικούς φορείς να ορίσουν τις δικές τους πολιτικές για τη συμμετοχή των τρανς αθλητών, πολλοί επίσημοι φορείς έχουν επικαιροποιήσει τις πολιτικές τους σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με τις τρανς «γυναίκες». Ο λόγος είναι πως οι υπεύθυνοι έπρεπε να προστατεύσουν τις γυναίκες αθλήτριες.
Τουλάχιστον 10 ολυμπιακά αθλήματα έχουν περιορίσει τη συμμετοχή τρανς αθλητών σε γυναικείες κατηγορίες.
Η Παγκόσμια Κωπηλασία έχει εκδώσει σχεδόν γενική απαγόρευση συμμετοχής τρανς γυναικών σε γυναικείες κατηγορίες, ενώ το Παγκόσμιο Συμβούλιο Πυγμαχίας δεν επιτρέπει σε καμία τρανς αθλήτρια να συμμετέχει.
Οι παγκόσμιοι φορείς για τον στίβο, την ποδηλασία, την κολύμβηση, το ράγκμπι και το κρίκετ έχουν απαγορεύσει στις τρανς γυναίκες να αγωνίζονται στις γυναικείες κατηγορίες εάν έχουν περάσει την εφηβεία ως άντρες, πριν ξεκινήσουν τη μετάβασή τους.
Τα όργανα διοίκησης για το τρίαθλο, το τένις και την τοξοβολία απαιτούν τα επίπεδα τεστοστερόνης να καταστέλλονται εντός ενός καθορισμένου ορίου.
Άλλοι αθλητικοί φορείς, όπως η Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπάντμιντον, έχουν πει ότι θα εξετάσουν τους τρανς αθλητές κατά περίπτωση, ενώ η FIFA, το παγκόσμιο κυβερνητικό όργανο ποδοσφαίρου, ανακοίνωσε το 2022 ότι θα αναθεωρήσει την πολιτική της.
Έχουν αγωνιστεί κατά το παρελθόν τρανς Ολυμπιονίκες;(2)
Ο/η αρσιβαρίστας Laurel Hubbard από τη Νέα Ζηλανδία έγινε η πρώτη ανοιχτά τρανς Ολυμπιονίκης στον κόσμο το 2021, λαμβάνοντας μέρος στους Αγώνες του Τόκιο.
Ο/η Καναδός ποδοσφαιριστής Quinn, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως άνδρας ή γυναίκα, έγινε το πρώτο μη-δυαδικό άτομο που κέρδισε μετάλλιο στους ίδιους αγώνες αφού η γυναικεία ομάδα πήρε το χρυσό. Ο/η μη δυαδικός skateboarder Alana Smith διαγωνίστηκε επίσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες στο γυναικείο αγώνα skateboarding δρόμου.
Ο/η Αμερικανός κολυμβητής Lia Thomas, που έγινε η πρώτη τρανς «αθλήτρια» που κέρδισε τον τίτλο της Εθνικής Οργάνωσης Στίβου Κολεγίων (National Collegiate Athletics Association, NCAA) το 2022, κίνησε νομική αγωγή κατά του World Aquatics αφού η ενημερωμένη πολιτική της την απέκλεισε από τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο/η Γάλλος σπρίντερ Halba Diouf, που προπονούνταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είπε στο Reuters ότι ένιωθε «περιθωριοποιημένη» αφού η World Athletics απαγόρευσε στις τρανς «γυναίκες» να αγωνίζονται το 2023.
Ποιος είναι ο λόγος που τα πρωταθλήματα είναι βασισμένα στη βιολογία και όχι στη ταυτότητα φύλου;
Ο λόγος που έχουμε αθλητικές κατηγορίες ανδρών/γυναικών είναι ότι αναγνωρίζουμε ότι οι άνδρες έχουν σημαντικό αθλητικό πλεονέκτημα έναντι των γυναικών.(3) Η επίδραση της τεστοστερόνης κάνει τα αρσενικά άτομα (κατά μέσο όρο) πιο δυνατά, υψηλότερα και βαρύτερα από τα θηλυκά. Έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα πνευμόνων και μυϊκή μάζα, μακρύτερα χέρια και μεγαλύτερο εύρος κίνησης. Μπορούν να τρέξουν πιο γρήγορα, να πηδήξουν περισσότερο, να ρίξουν μακρύτερα και να σηκώσουν περισσότερο. Οι διαφορές στην απόδοση των ελίτ ανδρών και γυναικών αθλητών είναι τόσο έντονες σε ένα ευρύ φάσμα αθλημάτων ώστε οι αθλήτριες απλά δεν μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα. Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς το χάσμα της απόδοσης καθώς χιλιάδες έφηβοι και ενήλικοι άντρες ξεπερνούν κάθε χρόνο ακόμη και τις καλύτερα εκπαιδευμένες βιολογικές γυναίκες.(4)
Αλλά δεν μόνο η αντικειμενικότητα της βιολογίας που παραβιάζεται με τη συμμετοχή των τρανς «γυναικών». Υπάρχουν και θέματα ασφάλειας και δικαιοσύνης που είναι ζωτικής σημασίας στον αθλητισμό. Οι αθλήτριες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο τραυματισμού σε οποιοδήποτε άθλημα περιλαμβάνει σωματική επαφή ή σωστότερα επιθετικό ανταγωνισμό καθώς η βιολογία δίνει ένα αξεπέραστο πλεονέκτημα δύναμης που δεν μπορεί να βελτιώσει καμία προπόνηση. Μεγάλες αθλήτριες είναι απελπισμένες και θυμωμένες από την εισβολή των βιολογικών ανδρών, ωστόσο φοβούνται να μιλήσουν από το φόβο των επιπτώσεων. Ενώ οι τρανς αθλητές προβάλλουν την αδικία του αποκλεισμού τους, οι γυναίκες αποκλείονται ακόμη περισσότερο από την τρανς συμμετοχή και οι επιπτώσεις από τη μειωμένη συμμετοχή των γυναικών και των κοριτσιών στον αθλητισμό πιθανότατα θα φανούν στα επόμενα χρόνια.(3)
Τα επιστημονικά δεδομένα και πώς οι αυθαίρετες μελέτες διεκδικούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις.
Υπάρχουν βέβαια και μελέτες που αποδεικνύουν τα ανωτέρω αυτονόητα. Αποδεικνύουν την σωματική υπεροχή (κατά μέσο) όρο των βιολογικών ανδρών και την πραγματικότητα ότι η λήψη οιστρογόνων και η μείωση του επιπέδου της τεστοστερόνης σε έναν άντρα δεν τον μετατρέπει σε βιολογική γυναίκα, ούτε αναιρεί τα βιολογικά πλεονεκτήματα που του προσφέρει η ανδρική του σωματική διάπλαση (5)
Παρόλα αυτά, η ΔΟΕ εξακολουθεί υπό την πίεση των τρανς και ακτιβιστικών ομάδων να «διερευνά επιστημονικά» το θέμα.(2) Στις 10 Απριλίου 2024, στη προσπάθεια να πέσει και άλλο φως στο θέμα, το British Journal of Sports Medicine δημοσίευσε μια ανάλυση με τίτλο «Δύναμη, ισχύς και αερόβια ικανότητα των τρανσέξουαλ αθλητών: μια συγχρονική μελέτη» που σκόπευε να συγκρίνει τη μυϊκή δύναμη, τη μυϊκή ισχύ και την αερόβια ικανότητα των τρανς αθλητριών σε σύγκριση με τις μή τρανς αθλήτριες (6). Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τη ΔΟΕ. Οι συγγραφείς, κατέληξαν πως «απαιτούνται επειγόντως διαχρονικές μελέτες για τους τρανς αθλητές και δεν πρέπει να γίνονται προληπτικά απαγορεύσεις και εξαιρέσεις οι οποίες δεν βασίζονται στην έρευνα στο άθλημα (ή γενικότερα στον αθλητισμό)».
Αν και οι συγγραφείς και πολλά μέσα ενημέρωσης παρουσίασαν αυτή τη μελέτη ως απόδειξη ότι οι τρανς «γυναίκες» μπορούν να ανταγωνιστούν δίκαια τις γυναίκες, αυτό απλώς δεν ισχύει. Η μελέτη αναθεωρήθηκε από την καθηγήτρια της Mayo Clinic, Αθλητίατρο/Ορθοπεδικό, Ολυμπιακή κωπηλάτη και ακτιβίστρια υπέρ της διαφορετικότητας Dr. Mary I. O’Connor, MD, και τον καθηγητή της Επιστήμης της Άσκησης Dr. Greg Brown στο University of Nebraska στο Kearney.
Σχολιάζουν οι επιστήμονες (7): «Οι τρανς «γυναίκες» σε αυτή τη μελέτη ήταν το ίδιο ψηλές ή ελαφρώς ψηλότερες από τον μέσο άνδρα και ζύγιζαν το ίδιο ή ελαφρώς λιγότερο από τον μέσο άνδρα. Σε αυτή τη μελέτη οι τρανς «γυναίκες» ήταν 20 εκατοστά ψηλότερες, 23 κιλά βαρύτερες και είχαν 12 κιλά περισσότερη άλιπη μάζα σώματος σε σύγκριση με τις γυναίκες στην ομάδα σύγκρισης. Το ύψος, το βάρος και η μάζα σώματος χωρίς λίπος έχουν όλα τα δικά τους ξεχωριστά πλεονεκτήματα σε πολλά αθλήματα. Και ανεξάρτητα από το πόσο προπονούνται, κάνουν δίαιτα, ακόμη και χρησιμοποιούν αναβολικά στεροειδή, όπως η τεστοστερόνη, οι γυναίκες δεν μπορούν να αυξήσουν το ύψος του σώματός τους ή την άλιπη μάζα σώματος στα επίπεδα των εκπαιδευμένων ανδρών με τους οποίους συγκρίνονται, ακόμη και των ανδρών που καταστέλλουν την τεστοστερόνη τους.
Αν και οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι τόσο οι γυναίκες όσο και οι τρανς «γυναίκες» ήταν «αθλητές», ωστόσο δίνουν ανεπαρκείς πληροφορίες σχετικά με τη συχνότητα, τη διάρκεια, την ένταση ή το πρόγραμμα της αθλητικής δραστηριότητας των αθλητών συνολικά. Αυτό από μόνο του όφειλε να είναι ένα απαγορευτικό λάθος για αυτού του είδους την έρευνα και να έχει ως αποτέλεσμα η εργασία να απορριφθεί από τους κριτές και τον εκδότη.
Συγκρίνοντας τους πίνακες φυσικής κατάστασης, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι γυναίκες σε αυτή τη μελέτη ήταν πιο δυνατές από το 90% των γυναικών, είχαν χαμηλότερο ποσοστό σωματικού λίπους από το 80% των γυναικών και είχαν αερόβια ικανότητα συγκρίσιμη με τις ελίτ αθλήτριες αντοχής. Συνεπώς, οι γυναίκες που μελετήθηκαν κατατάχθηκαν σωστά ως αθλήτριες. Από την άλλη πλευρά, οι υποτιθέμενες τρανς «αθλήτριες» είχαν υψηλότερο ποσοστό σωματικού λίπους από το 60-70% των ανδρών και περισσότερο σωματικό λίπος από τις μή αθλήτριες τρανς «γυναίκες» που είχαν ερευνηθεί προηγουμένως. Οι τρανς «γυναίκες» είχαν χαμηλότερη δύναμη λαβής από το 80% των ανδρών και δύναμη λαβής χεριών συγκρίσιμη με τις μη αθλήτριες τρανς «γυναίκες» που είχαν μελετηθεί προηγουμένως. Οι τρανς «γυναίκες» είχαν όντως αερόβια ικανότητα που ήταν υψηλότερη από το 60% των ανδρών, και υψηλότερη από ό,τι είχαν οι μή αθλήτριες τρανς «γυναίκες» που είχαν μελετηθεί προηγουμένως. Επομένως, οι τρανς «γυναίκες», στην καλύτερη περίπτωση, ασχολούνταν με αερόβια άσκηση που προάγει την υγεία, αλλά σίγουρα δεν προπονούνταν αρκετά ώστε να θεωρηθούν εξίσου αθλητική ομάδα για σύγκριση με τις γυναίκες.
Και για να συνεχίσουμε, οι τρανς «γυναίκες» στη μελέτη εξακολουθούσαν να έχουν 18% υψηλότερη δύναμη χειρολαβής, 15% μεγαλύτερη δύναμη άλματος και 14% υψηλότερη αερόβια ικανότητα από τις αθλήτριες γυναίκες. Με άλλα λόγια, οι τρανς «γυναίκες», παρά το γεγονός ότι ήταν λιγότερο αθλητικές, παρόλα αυτά ξεπέρασαν στην επίδοση τις αθλήτριες γυναίκες. Οι συγγραφείς προσπαθούν να συγκαλύψουν αυτά τα γεγονότα υπολογίζοντας τις αναλογίες δύναμης και ισχύος σε σχέση με το μέγεθος του σώματος και την άλιπη μάζα σώματος, αλλά αυτός ο τύπος στατιστικής εξαπάτησης δεν έχει εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο του αθλητισμού. Εάν στο μπάσκετ ένας guard των 1,60m 60 κιλών με υψηλότερη αναλογία δύναμης προς μάζα προσπαθήσει να πετύχει ένα layup απέναντι σε έναν forward 1,80m 84 κιλών, ο guard πιθανότατα δεν θα παρεκτοπίσει αρκετά τον επιθετικό για να πετύχει ένα εύκολο layup.
Οι γυναίκες είχαν κατακόρυφο άλμα που ήταν 4,5 εκ. υψηλότερο από τις τρανς γυναίκες. Αλλά και εδώ, ένα πλεονέκτημα 4,5 εκ. στο κάθετο άλμα είναι χωρίς αξία όταν οι γυναίκες ήταν κατά μέσο όρο 20 εκ. πιο κοντές από τις τρανς «γυναίκες». Ένα άτομο των 1,80m, με κάθετο άλμα 36 cm θα εξακολουθεί να μπορεί να αρπάξει το rebound στο μπάσκετ ή να μπλοκάρει τη βολή στο βόλεϊ, καλύτερα από ένα άτομο 1,60m που έχει μεγαλύτερο κάθετο άλμα στα 40cm.
Τέλος, οι τρανς «γυναίκες» είχαν 31% υψηλότερες μετρήσεις πνευμονικού όγκου και 20-23% υψηλότερες μετρήσεις στους δείκτες πνευμονικής λειτουργίας σε σχέση με τις γυναίκες. Αυτές είναι τυπικές διαφορές με βάση το φύλο που υποδεικνύουν ότι οι τρανς γυναίκες είχαν διατηρήσει τα ανδρικά πλεονεκτήματα στο μέγεθος και τη λειτουργία των πνευμόνων.
Είναι άδικο λοιπόν και καταστροφικό για το γυναικείο αθλητισμό να συμμετέχουν στα γυναικεία αθλήματα οι τρανς «γυναίκες». Ακόμη και μελέτες σχεδιασμένες για να τις υποστηρίξουν(6) καταδεικνύουν ότι οι ψηλότερες, βαρύτερες και πιο μυώδεις μή αθλητικές τρανς «γυναίκες», είναι πιο δυνατές και ισχυρότερες από τις αθλήτριες γυναίκες. Ας μη γελιόμαστε από τα στατιστικά τεχνάσματα των διαφόρων «επιστημόνων». Ένας υψηλότερος, πιο βαρύς, πιο δυνατός και πιο ισχυρός άνδρας αθλητής, έχει σαφές πλεονέκτημα αθλητικής απόδοσης σε σύγκριση με μια παρόμοιας ηλικίας, εκπαιδευμένη και ταλαντούχα αθλήτρια ακόμα και όταν ο άνδρας καταστέλλει την τεστοστερόνη του.(7) Ας κρατήσουμε τον αθλητισμό μακριά από τις επικίνδυνες ιδεολογίες και τα επιστημονικά σοφίσματα για να έχουμε τη χαρά της συμμετοχής, του τίμιου συναγωνισμού και της καθαρής νίκης.
(Πηγή πίνακα: https://www.savewomenssport.com/is-this-fair)
Παραπομπές:
3.https://www.savewomenssport.com/faq
4.https://boysvswomen.com/#/world-record
5.https://www.savewomenssport.com/the-facts