1. Η Ιστορική Εκκλησία του Χριστού Ορθόδοξος, Αδιαίρετος, Καθολική, όπως ανέφερον ήδη εις τo δημοσιευθέν Δελτίον Τύπου, αποτελεί εν σώμα με μόνην κεφαλήν τον Δομήτορα Αυτής Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις συνέστησε ταύτην δια της αποστολής του εκ του Πατρός εκπορευομένου Παναγίου Πνεύματος την ημέραν της Πεντηκοστής και διεκήρυξεν ότι πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής. Κατά ταύτα είναι μεν δυνατόν να δημιουργήση ελευθέρως ο άνθρωπος δραστηριότητας επαγγελματικής υφής ή και πνευματικής ενασχολήσεως αλλά δεν δύναται ουδείς να συστήση αυτογνωμόνως Εκκλησίαν Χριστού και σώμα Αυτού.
Δια τον λόγον αυτόν αναδιφώντες την μακραίωνα Εκκλησιαστικήν ιστορίαν διακριβώνομεν ότι οι Άγιοι θεοφόροι Πατέρες παλαίσαντες με τους ποικιλώνυμους εσωτερικούς εχθρούς της Εκκλησίας, τους αιρεσιάρχας Πατριάρχας ως οι Μακεδόνιος, Νεστόριος και Ιωάννης Βέκκος Κων/πόλεως, Διόσκορος Αλεξανδρείας, Σεβήρος Αντιοχείας, πρεσβυτέρους ως ο Αρειος και ο Ευτυχής, ουδέποτε διενοήθησαν επί παραδείγματι ο Μέγας Αθανάσιος ή ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός να συστήσουν ιδίας εκκλησίας με ιδίας συνόδους αλλά παρέμειναν εντός του σώματος της Εκκλησίας διακόπτοντες το μνημόσυνον και την κοινωνίαν μετά των αιρεσιαρχών, αγωνιζόμενοι σθεναρώς δια την επκράτησιν της ορθοδόξου αληθείας εν τω σώματι της Εκκλησίας. Εν τη περιπτώσει των αυτοτιτλοφορουμένων ως Γ.Ο.Χ. προφάσει ευσέβειας και ένεκεν ζήλου ου κατ’ επίγνωσιν, ανηγορεύθη η ημερολογιακή διόρθωσις του Ιουλιανού ημερολογίου, κατά δέκα τρεις (13) ημέρας ούτως ώστε να συμπίπτει η εαρινή Ισημερία του ημερολογίου με την εαρινήν Ισημερίαν της κτίσεως, γεγονός, που δεν σημαίνει ότι προσέλαβεν η Εκκλησία το Γρηγοριανόν λεγόμενον ημερολόγιον διότι τότε θα είχεν εν χρήσει και το Πασχάλιόν του και θα συνεόρταζε το Πάσχα μετά των Δυτικών, ως δήθεν έκπτωσις και αποστασία ολοκλήρου του σώματος της Εκκλησίας των Πρεσβυγενών πατριαρχείων, των αυτοκέφαλων Εκκλησιών, ακόμη και εκείνων, που διατηρούν εις λειτουργικήν χρήσιν το μη διορθωθέν Ιουλιανόν ημερολόγιον με τραγικόν αποτέλεσμα να αποστούν του σώματος της Εκκλησίας και να εκπέσουν εις τον χώρον του περιπαίγματος του αλάστορος εχθρού.
2. Δεν τυγχάνει ακριβές ότι το σώμα της Εκκλησίας δια Πανορθοδόξου Συνόδου έχει αποδεχθή ότι οι εν αιρέσει τελούντες Αντιχαλκηδόνιοι Μονοφυσίται και Ρωμαιοκαθολικοί, κέκτηνται κανονικήν και έγκυρον μυστηριακήν ζωήν. Αντιθέτως η Εκκλησία πρεσβεύει αδιαπτώτως ότι εκτός του σώματος αυτής δεν υφίσταται και δεν λειτουργεί η ζωοποιός χάρις του Παναγίου Πνεύματος.
Τυχόν προσωπικαί γνώμαι ασταθών περί την δογματική αλήθειαν Κληρικών ή λαϊκών μελών αυτής οιουδήτινος βαθμού, ουδόλως υποχρεούν το σώμα της Εκκλησίας ή μολύνουν αυτό. Εν οία δε περιπτώσει ένιοι εξ αυτών τολμήσουν γυμνή τη κεφαλή να κηρύξουν αιρετικά φληναφήματα προσβάλλοντα την εκκλησιαλογίαν, το δόγμα, το πολίτευμα και το ήθος της Εκκλησίας, προφανώς θα διακόπτεται το μνημόσυνον αυτών και θα αποβάλωνται ως σεσηπότα μέλη εκ του πληρώματος της Εκκλησίας. Ήτις δεν κέκτηται, επαναλαμβάνομεν, ουδένα άνθρωπον ως κεφαλήν, ει μη τον κείμενον, ος εστίν Ιησούς Χριστός (Α’ Κορ. Γ’ 11). της Οικουμενικής Συνόδου ούσης αλαθήτου εκφραστού του θελήματος Αυτού.
3. Εν τη Μητροπολιτική Περιφέρεια του Πειραιώς και εν τη ευρύτερα περιοχή δραστηριοποιούνται όμιλοι αυτοτιτλοφορουμένων ως Γ.Ο.Χ. με αυτοπροοδιοριζόμενους ως Μητροπολίτας Πειραιώς κ.λ.π τους:
Α. κ. Γερόντιον της ομάδος των αξιοτίμων Υμετέρων επιστολογράφων.
Β. κ. Παντελεήμονα της ομάδος του φερομένου ως Αρχιεπίσκοπου “Ματθαιϊκών” Γ.Ο.Χ. κ. Νικολάου,
Γ. κ. Γρηγόριον της ετέρας ομάδος των λεγομένων “Φλωρινικών” υπό τον φερόμενον ως Αρχιεπίσκοπον κ. Μακάριον,
Δ. κ. Νήφωνα, Καθηγούμενον της εν Κερατέα Αττικής Μονής Αγίας Σκέπης τον εν προφυλακίσει τελούντα,
Ε. κ. Τριαντάφυλλον εν Σαλαμίνι, αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Αι ανωτέρω παρατάξεις των Γ.Ο.Χ ουδεμίαν κοινωνίαν κέκτηνται μεταξύ των, αλλ’ αντιθέτως ευρίσκονται εις πλήρη σχάσιν και ευλόγως τίθεται το ερώτημα, δύναται η θεία Χάρις και ο Τρισυπόστατος Θεός της αληθείας, της αρμονίας και της ενότητας να έχη οιανδήτινα σχέσιν ή να αναπαύεται εις μίαν τοιαύτην πολυδιάσπασιν και πολυκερματισμού, που ασφαλώς εμπεριέχει και το στοιχείον του προσωπικού θελήματος και της αυτογνώμονος αντιλήψεως περί Εκκλησίας;
4. Ισχυρίζεται ο σεβαστός πρώτος Υμέτερος επιστολογράφος ότι δήθεν η παράταξις του κέκτηται Αποστολικήν διαδοχήν προερχομένην εκ της Ρωσσικής διασποράς και ούτω φέρεται αγνοών τας προβλέψεις των Ιερών Κανόνων, τους οποίους επιθυμεί να υπερασπίζεται καινά διακονή δια τας λεγόμενος υπερορίους χειροτονίας και την κανονικήν αυτών απαξίαν.
5. Διαμαρτύρεται ο δεύτερος Υμέτερος επιστολογράφος ότι ουδείς καθηρημένος Κληρικός της Εκκλησίας δι’ ηθικά ζητήματα κατέφυγεν εις τας παρατάξεις των Γ.Ο.Χ. Δυστυχώς δι’ εμέ η πολυετής διακονία μου εν τοις Συνοδικοίς Εκκλησιαστικοίς Δικαστηρίοις με καθιστά γνώστην πολλών περιπτώσεων καθηρημένων επί ηθικοίς παραπτώμασι καταφυγόντων εις την ανεξέλεγκτον κανονικώς και πολιτειακώς πολυποίκιλον και πολύαρχον θρησκευτικήν κοινωνίαν των παρατάξεων των Γ.Ο.Χ.
Δια να υποβοηθήσω δε την μνήμην αυτού υπομιμνήσκω ότι η Σύνοδος της παρατάξεώς του καθήρεσεν από Αρχιεπίσκοπόν της τον μακαριστόν Αυξέντιον Πάστραν και εξέλεξεν εις διαδοχήν αυτού τον κ. Χρυσόστομον Κιούσην διότι ο προληφθείς εχειροτόνησεν εις Μητροπολίτην Πατρών δια των επισκόπων της παρατάξεως του Βοιωτίας μακαριστού Γερασίμου Βράκα και Κεφαλληνίας Μαξίμου Βαλλιανάτου, τον επί κιναιδισμώ καθαιρεθέντα υπό της Εκκλησίας Δωρόθεον Τσάκον, μάλιστα ο μη αποδεχθείς την καθαίρεσίν του Αυξέντιος Πάστρας συνέπτυξεν ετέραν σύνοδον. Όθεν αντιλαμβάνεται πας τις ότι εκτός Εκκλησίας εμφιλοχωρεί πάσης φύσεως αστάθεια μη συνάδουσα με την αλήθειαν του αιωνίου Λόγου του Θεού, ως και ότι ο άκριτος ζηλωτισμός και ο ψυχοφθόρος οικουμενισμός αποτελούν όψεις του αυτού νομίσματος της πλάνης, που αποκόπτει από την κοινωνίαν του ζώντος Θεού.
6. Επιστέγασμα της αληθείας των ανωτέρω και θεόθεν επιβεβαίωσις αυτών τυγχάνει η κατ’ έτος δωρεά υπό του Τρισάγιου Θεού τη Αγία Αυτού Εκκλησία του αχειροποιήτου Αγίου Φωτός, τη ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου εν τω Ζωοδόχω Τάφω του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως του παλαιφάτου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων τελούντος εν πλήρει κοινωνία μετά του σώματος της Εκκλησίας. Τα συνεχές τούτο μέγιστον θαύμα θεόθεν καταδεικνύει την πλάνην των εκτος Εκκλησίας τελούντων και προσκαλεί αυτούς εις ανάνηψιν και μετάνοιαν.
Μετά τιμής
O Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ