Οί
Παλαιοημερολογίτες , στήριξαν τήν
απόσχισή τούς από τήν Εκκλησία , σέ ένα
έγγραφο ( Σιγγίλιο τό ονόμασαν εκείνοι...
) κατά τού παπικού εορτολογίου , πού
υπέγραψαν οί Πατριάρχες : ( Κωνσταντινουπόλεως )
Ιερεμίας καί Σίλβεστρος ( Αλεξανδρείας
) , τό 1583 σέ τοπική σύνοδο , τό οποίο όμως
είχε ήδη πλαστογραφήσει πρό τού 1924 ,
κάποιος Μοναχός Ιάκωβος Νεοσκητιώτης
, καθώς τό θέμα τής αλλαγής τού ημερολογίου
υπάρχει εδώ καί αιώνες .
Από τό 1924 μέχρι σήμερα , έχουν εκδοθεί δεκάδες απολογιτικά βιβλία , εκατέρωθεν , χωρίς ποτέ κάποιος από τούς Παλαιοημερολογίτες νά παραδεχθεί τήν αλήθεια . Αντιθέτως , ο « πόλεμος » γίνεται όλο καί σφοδρότερος , ειδικά από τήν πλευρά τών αιρετικών Ματθαιικών ( διαιρεμένοι σέ 5 σχίσματα ) .
Τρείς μήνες όμως , περίπου , μετά τήν δημοσίευση τών εγγράφων περί τού πλαστού '' Σιγγιλίου ''στό διαδίκτυο , ό « χλιαρότερος » τών « ΓΟΧ » καί Οικουμενιστής , Κυπριανός Κουτσούμπας (
Σύνοδος Ενισταμένων ), παραδέχτηκε πώς τό λεγόμενο '' Σιγγίλιο '' μέ τά
ψευτο αναθέματα , στό οποίο στηρίχτηκαν οί Παλαιοημερολογίτες τό 1924 ,
είναι πλαστό !
Πρόκειται ασφαλώς γιά πρωτοφανή νίκη !
Ιδού τό σχετικό απόσπασμα τής μελέτης τού αιρετικού Κυπριανού :
1. Ο Αγιορείτης Μοναχός Ιάκωβος Νεασκητιώτης
αντέγραψε το 1858 διάφορα κείμενα εκ των ανωτέρω αναφερθέντων περί της
αποβολής και κατακρίσεως του Γρηγοριανού Ημερολογίου, τα οποία
ευρίσκονται στον υπ’ αριθ. 258 Κώδικα της Βιβλιοθήκης Καυσοκαλυβίων, από
τον οποίο εν συνεχεία καταρτίσθηκε ο υπ αριθ. 722 Κώδιξ της Μονής Αγίου
Παντελεήμονος12.
2. Τα κείμενα του Μοναχού Ιακώβου πρωτογενώς και τα εξ αυτού προελθόντα στους Κώδικες αποτελούν μίαν κραυγαλέως αυθαίρετον ανάμειξιν ετεροκλίτων και ετεροχρονισμένων κειμένων, στα οποία μάλιστα έχουν επενεχθή επίσης αλλοιώσεις και προσθήκες, ώστε να απορή τις ποία τελικά ήταν η πρόθεσις του πλαστογράφου, παραποιητού και διαστροφέως Ιακώβου.
3. Το οικτρόν όντως σύμφυρμα του Νεασκητιώτου Μοναχού χαρακτηρίσθηκε αυθαιρέτως ως «Σιγγίλιον Πατριαρχικόν και Συνοδικόν» «μετ’ επιτιμίου και αναθέματος», κατά δε την πορείαν της ιδιοτελούς πλέον χρήσεώς του, 1924 και εξής, εμφανίσθηκε σε πολλές παραλλαγές13, η μία χειροτέρα της άλλης, εν τέλει δε επεκράτησε ένας τύπος με τίτλον, ο οποίος είναι αμάρτυρος στα πρωτογενή κείμενα του ΙΣΤ´ και ΙΖ´ αιώνος: «Σιγγίλιον πατριαρχικής διατυπώσεως εγκυκλίου... μετ επιτιμίου και αναθέματος»14.
4. Στους προαναφερθέντας Αγιορειτικούς Κώδικας έχει γίνει ανάμειξις και συγκόλλησις των εξής τριών κειμένων, ασχέτων μεταξύ των, στα οποία ως προελέχθη έχουν επενεχθή αλλοιώσεις και προσθήκες:
α. της κοινής Επιστολής προς Αρμενίους των Πατριαρχών Ιερεμίου και Σιλβέστρου, 20.11.158315.
β. της «Πράξεως Συνοδικής», του 159316·
γ. του «Τόμου» Κυρίλλου Λουκάρεως, Πατριάρχου Αλεξανδρείας (1570-1638), εν Τριγοβύστω της Μολδοβλαχίας 1616 17.
5. Στον επικρατήσαντα τύπον του «Σιγγιλίου» πέντε είναι οι κραυγαλέες αυθαιρεσίες του συμπιλητού:
α. Ο τίτλος. Καθαρό επινόημα του πλαστογράφου.
β. Η ημερομηνία. Φέρεται ότι συνετάγη την 20.11.1583, παραπέμπουσα στην κοινή Επιστολή των Ιερεμίου και Σιλβέστρου του έτους 1583, ενώ το παρατειθέμενο κείμενο συνετάγη το έτος 1616.
γ. Οι υπογραφές. Οι υπογράφοντες Πατριάρχες Ιερεμίας († 1595) και Σίλβεστρος († 1590) δεν ευρίσκοντο εν ζωή το έτος 1616, ο δε Σωφρόνιος είχε ήδη παραιτηθή από του 1608.
δ. Το κείμενο. Είναι του Λουκάρεως (1616) και όχι της Συνόδου του 1583, το δε περιεχόμενό του είναι όχι μόνον τελείως άσχετο με το Ημερολογιακό Ζήτημα, αλλά και δεινώς παραπεποιημένο.
ε. Το ανάθεμα. Στο κείμενο του Λουκάρεως υπάρχουν έξι (6) αναθέματα, αφορώντα παπικές διδασκαλίες, στο δε «Σιγγίλιο» έχει προστεθή υπό του πλαστογράφου ένας έβδομος αναθεματισμός για όσους ακολουθούν «το νεοφεύρετον Πασχάλιον και ΝΕΟΝ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ των αθέων Αστρονόμων του Πάπα» (sic)18.
6. Το επιχείρημα, ότι δήθεν το περιεχόμενο των δύο προαναφερθέντων Αγιορειτικών Κωδίκων επιβεβαιώνεται από χειρόγραφον Κώδικα του Σινά, εκ του οποίου εδημοσιεύθη το «Σιγγίλιον» εν Ρουμανία υπό του Αρχιμανδρίτου Ουσπένσκυ, επισκεφθέντα το Σινά εν έτει 1850, δεν τεκμηριώνεται, διότι βάσει των ρουμανικών πηγών μας, ο Πορφύριος εδημοσίευσε εν μεταφράσει μόνο τον «Τόμον Αλεξανδρινόν» του Μελετίου Πηγά, ως και την Επιστολήν αυτού προς τον Τσάρο της Ρωσίας Θεόδωρον Ιωάννοβιτς, 12.9.159419.
2. Τα κείμενα του Μοναχού Ιακώβου πρωτογενώς και τα εξ αυτού προελθόντα στους Κώδικες αποτελούν μίαν κραυγαλέως αυθαίρετον ανάμειξιν ετεροκλίτων και ετεροχρονισμένων κειμένων, στα οποία μάλιστα έχουν επενεχθή επίσης αλλοιώσεις και προσθήκες, ώστε να απορή τις ποία τελικά ήταν η πρόθεσις του πλαστογράφου, παραποιητού και διαστροφέως Ιακώβου.
3. Το οικτρόν όντως σύμφυρμα του Νεασκητιώτου Μοναχού χαρακτηρίσθηκε αυθαιρέτως ως «Σιγγίλιον Πατριαρχικόν και Συνοδικόν» «μετ’ επιτιμίου και αναθέματος», κατά δε την πορείαν της ιδιοτελούς πλέον χρήσεώς του, 1924 και εξής, εμφανίσθηκε σε πολλές παραλλαγές13, η μία χειροτέρα της άλλης, εν τέλει δε επεκράτησε ένας τύπος με τίτλον, ο οποίος είναι αμάρτυρος στα πρωτογενή κείμενα του ΙΣΤ´ και ΙΖ´ αιώνος: «Σιγγίλιον πατριαρχικής διατυπώσεως εγκυκλίου... μετ επιτιμίου και αναθέματος»14.
4. Στους προαναφερθέντας Αγιορειτικούς Κώδικας έχει γίνει ανάμειξις και συγκόλλησις των εξής τριών κειμένων, ασχέτων μεταξύ των, στα οποία ως προελέχθη έχουν επενεχθή αλλοιώσεις και προσθήκες:
α. της κοινής Επιστολής προς Αρμενίους των Πατριαρχών Ιερεμίου και Σιλβέστρου, 20.11.158315.
β. της «Πράξεως Συνοδικής», του 159316·
γ. του «Τόμου» Κυρίλλου Λουκάρεως, Πατριάρχου Αλεξανδρείας (1570-1638), εν Τριγοβύστω της Μολδοβλαχίας 1616 17.
5. Στον επικρατήσαντα τύπον του «Σιγγιλίου» πέντε είναι οι κραυγαλέες αυθαιρεσίες του συμπιλητού:
α. Ο τίτλος. Καθαρό επινόημα του πλαστογράφου.
β. Η ημερομηνία. Φέρεται ότι συνετάγη την 20.11.1583, παραπέμπουσα στην κοινή Επιστολή των Ιερεμίου και Σιλβέστρου του έτους 1583, ενώ το παρατειθέμενο κείμενο συνετάγη το έτος 1616.
γ. Οι υπογραφές. Οι υπογράφοντες Πατριάρχες Ιερεμίας († 1595) και Σίλβεστρος († 1590) δεν ευρίσκοντο εν ζωή το έτος 1616, ο δε Σωφρόνιος είχε ήδη παραιτηθή από του 1608.
δ. Το κείμενο. Είναι του Λουκάρεως (1616) και όχι της Συνόδου του 1583, το δε περιεχόμενό του είναι όχι μόνον τελείως άσχετο με το Ημερολογιακό Ζήτημα, αλλά και δεινώς παραπεποιημένο.
ε. Το ανάθεμα. Στο κείμενο του Λουκάρεως υπάρχουν έξι (6) αναθέματα, αφορώντα παπικές διδασκαλίες, στο δε «Σιγγίλιο» έχει προστεθή υπό του πλαστογράφου ένας έβδομος αναθεματισμός για όσους ακολουθούν «το νεοφεύρετον Πασχάλιον και ΝΕΟΝ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ των αθέων Αστρονόμων του Πάπα» (sic)18.
6. Το επιχείρημα, ότι δήθεν το περιεχόμενο των δύο προαναφερθέντων Αγιορειτικών Κωδίκων επιβεβαιώνεται από χειρόγραφον Κώδικα του Σινά, εκ του οποίου εδημοσιεύθη το «Σιγγίλιον» εν Ρουμανία υπό του Αρχιμανδρίτου Ουσπένσκυ, επισκεφθέντα το Σινά εν έτει 1850, δεν τεκμηριώνεται, διότι βάσει των ρουμανικών πηγών μας, ο Πορφύριος εδημοσίευσε εν μεταφράσει μόνο τον «Τόμον Αλεξανδρινόν» του Μελετίου Πηγά, ως και την Επιστολήν αυτού προς τον Τσάρο της Ρωσίας Θεόδωρον Ιωάννοβιτς, 12.9.159419.
Παραπομπές :
12.
Ευλογίου Κουρίλα Λαυριώτου, Κατάλογος των Κωδίκων της Ιεράς Σκήτης των
Καυσοκαλυβίων και των Καλυβών Αυτής, σελ. 129-130, Κώδιξ 258: «Βίβλος
ιερά ψυχωφελεστάτη περιέχουσα... συνήχθησαν εκ παλαιών χειρογράφων...
και μετεφράσθησαν εις... απλήν φράσιν... πόνω και σπουδή και δαπάνη
Ιακώβου μοναχού... εν έτει 1858 εν τω όρει του Αθω», 1930.
Σημείωμα:
Ο αναφερόμενος ενταύθα υπ αριθ. 722 Κώδιξ της Μονής Αγίου Παντελεήμονος
πιθανόν είναι η πηγή της ρωσικής μεταφράσεως, με τίτλο «Σιγγίλιον της
Τοπικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1583», η οποία
δημοσιεύθηκε στο επίσημο περιοδικό της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής
Εκκλησίας της Διασποράς, «Εκκλησιαστικαί Ειδήσεις» [Βελιγράδι], αριθ. 15
και 16, 1924, σελ. 18.
-
Ο Μητροπολίτης πρώην Κιέβου Αντώνιος, διαπρεπής Ιεράρχης και
Πρωθιεράρχης της Ιεράς Συνόδου των Ρώσων της Διασποράς, «επίστευσεν ως
γνήσιον το περίφημον πλαστόν “Σιγγίλιον” του Ιερεμίου, όπερ υπεδείχθη
αυτώ εν Αγίω Ορει» ( Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου, Η Διόρθωσις του
Ιουλιανού Ημερολογίου εν τη Εκκλησία της Ελλάδος, σελ. 35, Αθήνησι
1933).
13. Ευλογίου Κουρίλα Λαυριώτου, αυτόθι, σελ. 130, Κώδιξ 258, § 27: «και ιδιαιτέρως τα πρακτικά της Συνόδου [1593] εδημοσιεύθησαν λίαν παραπεποιημένα παρά φανατικών ζηλωτών (!)».
14.
Βλ. το πλήρες κείμενο στο Γρηγορίου Ευστρατιάδου, Η πραγματική αλήθεια
περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου, σελ. 119-122, Αθήναι 1929.
15. Βλ. ανωτ., Β´, § 2.
16. Βλ. ανωτ., Α´, § 6α.
17. Βλ. Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Τόμος Αγάπης κατά Λατίνων, σελ. 552-554, εν έτει 1698.
18.
Είναι αξιοπρόσεκτον, ότι ο έβδομος αναθεματισμός του «Σιγγιλίου»
ελλείπει και από το κείμενο των Λατίνων, οι οποίοι προσεπάθησαν να
αναιρέσουν τον Τόμον του Λουκαρέως. Βλ. «Αποδοκιμασία και Κατάκρισις...
και η των Αναθεματισμών παρ αυτού δη του Κυρίλλου [Λουκάρεως] πάλαι
εκφωνηθέντων Απόρριψις», σελ. 119-156, Ρώμη 1671.
19.
Βλ. Γρηγορίου Ευστρατιάδου, ένθ ανωτ., σελ. 208-209· Επισκόπου
Μελχισεδέκ, «Ορθόδοξος Εκκλησία και Ημερολόγιον», περιοδ. «Ρουμανική
Ορθόδοξος Εκκλησία», τ. Ε´, 1880-1881, σελ. 561-604· Μελετίου Πηγά,
Επιστολαί, «ΚΓ´, Θεοδώρω τω ευσεβεστάτω και ορθοδοξοτάτω Βασιλεί
Μοσκόβου και Αυτοκράτορι πάσης Ρωσίας...», περιοδ. «Εκκλησιαστικός
Φάρος», τόμ. ΝΓ´ 1971, ΙV, σελ. 611.
13/26 Μαΐου 2011
--------------------------
Εφ΄ όσον λοιπόν , οί ίδιοι οί « ΓΟΧ » παραδέχονται τήν απάτη τού λεγομένου '' Σιγγιλίου '', στό οποίο στήριξαν τήν απόσχισή τούς έκ τής Εκκλησίας Τού Χριστού τό 1924 , τό μόνο πού απομένει είναι η μετάνοια καί η επιστροφή τούς .