Τα 22 Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της Θεσσαλονίκης για το Συλλαλητήριο στήν Αθήνα στίς 4-2-2018.





"ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"
(Στράβων)

Τα 22 Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της Θεσσαλονίκης χαιρετίζουμε ένθερμα και συμμετέχουμε μαζικά και αγωνιστικά στο συλλαλητήριο που οργανώνουν οι Παμμακεδονικές Ενώσεις στην Αθήνα, την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018 στις 2:00 μ.μ. στην Πλατεία Συντάγματος  μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη
 Καλούμε όλους τους Έλληνες να συνεχίσουμε τον δίκαιο αγώνα μας
και να υψώσουμε πάλι μαζί φωνή διαμαρτυρίας:
* Κανείς δεν δικαιούται να διαστρεβλώνει ούτε σημείο της ένδοξης ιστορίας μας.
* Το όνομά μας είναι η ψυχή μας!
* Δεν το διαπραγματευόμαστε!
* Δεν το εκχωρούμε σε κανέναν!
* Δεν το προδίδουμε!
* Δεν δεχόμαστε καμία ονομασία που να περιέχει τον όρο Μακεδονία!
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ
στο συλλαλητήριο!
Να μη λείψει ΚΑΝΕΙΣ!

ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

Ολόκληρο τό συλλαλητήριο γιά τήν Μακεδονία στή Θεσσαλονικη 21/1/2018( Βίντεο ).








Περίπου 500.000 Έλληνες διαδήλωσαν υπέρ τής Ελληνικότητος τής Μακεδονίας στόν Λευκό Πύργο καί στούς γύρω δρόμους μέχρι τό Μέγαρο Μουσικής !
Η Αστυνομία μίλησε γιά... 90.000 κόσμο, πράγμα ασφαλώς ψευδές, αφού τά πούλμαν από άλλες πόλεις ήταν ( σύμφωνα μέ τήν Αστυνομία πάντοτε ), γύρω στά 970 ! Άν υποθέσουμε πώς είναι αληθινός ο αριθμός καί δέν είναι πολύ περισσότερα καί στο κάθε πούλμαν επέβαιναν 40 άτομα( καί όχι 55 πού χωρούν τά περισσότερα), τότε οι 40.000 ήταν από άλλες περιοχές τής Ελλάδος !!! Καί τί μάς λέει δηλαδή η Αστυνομία, πώς πήγαν μόνο 50.000 Θεσσαλονικείς στό συλλαλητήριο υπέρ τής Μακεδονίας ;!!!!!!
Πρέπει να είναι κανείς ΣΥΡΙΖΑ για να πιστέψει ένα τέτοιο παραμύθι...
Ευτυχώς πού σήμερα υπάρχουν καί οι βιντεοκάμερες... . Πάντως αυτή η παραπλανητική προπαγάνδα, είναι μία απόδειξη πώς έχει γίνει εξαγορά συνειδήσεων καί μέσα στήν Ελληνική Αστυνομία, σέ ανθρώπους πού κατέχουν καίριες θέσεις ασφαλώς, όχι σέ όλους, μή γένοιτο .  


Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής . Η παραποίηση τού βίου τού από τούς παλαιοημερολογίτες !



 Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής στόν Ι. Ναό τού Πρωτάτου - 
Αγίου Όρους - Εμμανουήλ Πανσέληνου - λεπτομέρεια .


 Απόσπασμα από τό βιβλίο τού π. Βασιλείου Παπαδάκη : 
'' Οί κακοδοξίες τού ζηλωτικού παλαιοημερολογιτισμού ''.



 Τεράστια είναι επίσης η παραποίησις που κάνει ο π. Νικόλαος ( Σημ. Στμεν Καλς : ο π. Βασίλειος εννοεί τόν οικουμενιστή τών « ΓΟΧ » Νικόλαο Δημαρά ) στην ιστορία της αιρέσεως του Μονοθελητισμού, την οποία διηγείται διάσπαρτα και με πάρα πολλούς αναχρονισμούς. Στο προηγούμενο άρθρο μας είχε αποδειχθή, ότι οι άγιοι Μαξιμος και Σωφρόνιος είχαν εκκλησιαστική κοινωνία με τον Σεργιο Κωνσταντινουπόλεως το 634, αν και αυτός εκήρυσσε την αίρεσι από το 615.110 (Κατά συνέπεια δεν είναι επιβεβλημένο να αποσχισθούμε από όσους προωθούν τον συγκρητιστικό Οικουμενισμό, ενόσω δεν έχει κηρυχθή επισήμως και συνοδικώς η αίρεσίς τους).

Αντιθετως, ο π. Νικόλαος είχε γράψει, ότι η αίρεσις του Μονοθελητισμού κηρύχθηκε μόλις το 638 και συνεπώς οι ανωτέρω  Αγιοι δεν εφήρμοζαν (δήθεν) το 634 κάποια Οικονομία προς τον Σεργιο: «Βλέπουμε, λοιπόν, ξεκάθαρα από την εκκλησιαστικήν ιστορίαν ότι η αιρετική δοξασία του Μονοθελητισμού του Σεργίου διακηρύσσεται επίσημα το 638. Δεν είναι, επομένως, καθόλου παράδοξον ότι ο  Αγιος (Σωφρόνιος) προσφωνεί τον Σεργιον "μακαριώτατον Δεσπότην, αδελφόν και συλλειτουργόν" πριν διακηρυχθή επισήμως η αίρεσις του Μονοθελητισμού, μόλις κατά το έτος 638».111 Δυστυχώς ο π. Νικόλαος στο νέο του άρθρο δεν παραδέχθηκε, όπως είχε χρέος, τα τεράστια ιστορικά του σφάλματα ούτε ζήτησε συγγνώμη από τούς αναγνώστας του περιοδικού του. Αντιθετως μάλιστα:

Ἑρμηνεία «κατά πρόθεσιν»;




τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου Θωμᾶ Βαμβίνη

Στίς 21 Δεκεμβρίου πανηγύρισε τό Παρεκκλήσιο τοῦἁγίου Θεμιστοκλέους, πού βρίσκεται στό Κοιμητήριο τοῦ ἁγίου Στεφάνου, στήν Ναύπακτο. 
Λειτουργώντας, λοιπόν, ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ, ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου μάρτυρα Θεμιστοκλῆ, βοσκοῦ ἀπό τά Μύρα τῆς Λυκίας, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε κατά τόν διωγμό τοῦ Δεκίου, ἡ προσοχή μας στάθμευσε σέ μιά διατύπωση ἀπό τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ, ἀπό ὅ,τι διαπιστώσαμε, «σημεῖον» στό ὁποῖο σύγχρονοι «βιβλικοί θεολόγοι», «συντηρητικοί» καί «προοδευτικοί», «ἀντιλέγουν» πρός ἔγκυρους ἑρμηνευτές τῆς πατερικῆς μας παραδόσεως.
Τό ἀνάγνωσμα ἦταν ἀπό τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου (κεφ. 8, στ. 28-39) πού ξεκινοῦσε μέ τόν πολύ γνωστό στίχο: «Ἀδελφοί, οἴδαμεν ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν». Ἡ προσοχή στάθηκε στό «κατά πρόθεσιν».

Ἡ καθαρή καί κατά τό νόημα ἀνάγνωση τοῦ Ἀποστόλου ἀπό τόν Ἱεροψάλτη, ἀλλά καί ὁ βίος τοῦ ἁγίου μάρτυρα Θεμιστοκλῆ, ἔδωσαν στό «κατά πρόθεσιν» τό νόημα πού βρίσκουμε στά ὑπομνήματα τῆς πρός Ρωμαίους ἐπιστολῆς, πού ἄφησαν κληρονομιά στήν Ἐκκλησία μας ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Τό «κατά πρόθεσιν» ἀναφέρεται στήν διάθεση πού εἶχαν αὐτοί τούς ὁποίους κάλεσε ὁ Θεός. «Προέγνω» ὁ Θεός τήν διάθεσή τους, τήν ἑτοιμασία τῆς ψυχῆς τους, τήν ἱκανότητά τους νά δεχθοῦν τήν κλήση Του καί τούς κάλεσε νά γίνουν «[σύμμορφοι] τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ».
Ὁ μάρτυρας Θεμιστοκλῆς ἔλαβε τήν κλήση τοῦ Χριστοῦ γιά τό μαρτύριο στό ὄρος, ὅπου ἔβοσκε τά πρόβατά του. Ἦταν ἕτοιμος. Εἶχε τήν «πρόθεσιν». Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶχε ἑνωθῆ μέ τήν ψυχή καί τό σῶμα του. Σέ αὐτό τό ὄρος κατέφυγε ὁ ἅγιος Διοσκορίδης, τόν ὁποῖο ζητοῦσε νά συλλάβῃ ὁ ἄρχοντας Ἀσκληπιός, οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ ὁποίου βρῆκαν στὸ ὄρος τόν Θεμιστοκλῆ μέ τό κοπάδι του. Αὐτός ἀπέκρυψε τόν Διοσκορίδη καί παρέδωσε τόν ἑαυτό του, ὁμολογώντας ὅτι εἶναι Χριστιανός. Καί κατόπιν, λόγω τῆς παρρησίας μέ τήν ὁποία ὁμολόγησε τόν Χριστό ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος Ἀσκληπιοῦ, «ἐτύφθη κατὰ γαστρὸς ἕως ἐρράγη· καὶ ἐπὶ ξύλου ἐκρεμάσθη. Εἶτα σύρεται ἐπὶ τριβόλων σιδηρῶν, ὑφ' ὧν ὅλον τὸ σῶμα περονούμενος, τῷ Θεῷ τὸ πνεῦμα παρέθετο». Αὐτό ἦταν τό «ἀγαθόν» τέλος τοῦ μάρτυρα Θεμιστοκλῆ· ἦταν ἡ εἴσοδός του στήν οὐράνια δόξα, στήν ὁποία εἰσῆλθε «κατά πρόθεσιν» μέ τήν «συνέργεια» τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ἄς ἔλθουμε ὅμως στό «κατά πρόθεσιν». Μετά τήν Θ. Λειτουργία, ἐπειδή εἴχαμε τήν ὑποψία, ὅτι πολλοί ὀρθόδοξοι ἑρμηνευτές, ἐπηρεασμένοι ἀπό «βιβλικούς θεολόγους» τῆς παραδόσεως τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ, ἑρμηνεύουν τό «κατά πρόθεσιν», ὡς «πρόθεση τοῦ Θεοῦ», ἀφήνοντας ὑπόνοια γιά ἁγιογραφική θεμελίωση τοῦ ἀπόλυτου προορισμοῦ, διδασκαλία τήν ὁποία δέχθηκε ὁ Λούθηρος, παίρνοντάς την ἀπό τόν ἱερό Αὐγουστῖνο, ἀνατρέξαμε σέ πέντε ἑρμηνεῖες τῆς Καινῆς Διαθήκης στά νέα ἑλληνικά, πού εἴχαμε στήν διάθεσή μας. Διαπιστώσαμε μέ ἔκπληξη ὅτι ὅλοι ἑρμηνεύουν τό «κατά πρόθεσιν», ὅπως ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος καί οἱ ἑρμηνευτές πού τόν ἀκολουθοῦν. Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές παραθέτουμε τίς ἑρμηνεῖες:
«Ναί· στενάζομεν, ἀλλά γνωρίζομεν, ὅτι εἰς ἐκείνους, πού ἀγαποῦν τόν Θεόν, ὅλα συνεργοῦν διά τό καλόν τους. Αὐτοί ἐκλήθησαν κατά τήν πρό αἰώνων ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ καί ἐδέχθησαν τήν σωτήριον κλῆσιν. Πῶς λοιπόν νά μή συνεργοῦν ὅλα διά τό καλόν τους;» (Π. Τρεμπέλας). Τό «κατά πρόθεσιν» ἑρμηνεύεται «κατά τήν πρό αἰώνων ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ».
«Τούς στεναγμούς μας διά τάς θλίψεις τῆς παρούσης ζωῆς τούς ἁπαλύνει καί τό γεγονός, ὅτι γνωρίζομεν πώς εἰς ἐκείνους πού ἀγαποῦν τόν Θεόν ὅλα ὑποβοηθοῦν καί συνεργάζονται διά τό καλόν των· εἰς αὐτούς δηλαδή, οἱ ὁποῖοι σύμφωνα μέ τήν προαιώνιον πρόθεσιν τοῦ Θεοῦ ἔχουν κληθῆ καί ἔχουν δεχθῆ τήν σωτηρίαν»(Ἰ. Κολιτσάρας). Ἐδῶ τό «κατά πρόθεσιν» ἑρμηνεύεται ὡς ἡ προαιώνια πρόθεση τοῦ Θεοῦ.
«Γνωρίζομεν ὅτι δι’ ἐκείνους πού ἀγαποῦν τόν Θεόν ὅλα συνεργοῦν διά καλόν, δι’ ἐκείνους πού εἶναι καλεσμένοι σύμφωνα μέ τήν πρόθεσιν τοῦ Θεοῦ»(Β. Βέλλας, Ἀρχιμ. Εὐ. Ἀντωνιάδης, Ἀμ. Ἀλιβιζάτος καί Γερ. Κονιδάρης). Ἐδῶ σαφῶς ἑρμηνεύται τό «κατά πρόθεσιν» ὡς πρόθεση Θεοῦ.
«Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι, ἄν ἀγαπᾶ κανείς τόν Θεό, ὁ Θεός κάνει τά πάντα νά συντελοῦν στό καλό του. Αὐτό ἰσχύει γιά ὅσους κάλεσε ὁ Θεός σύμφωνα μέ τό λυτρωτικό του σχέδιο»(Π. Βασιλειάδης, Ἰ. Γαλάνης, Γ. Γαλίτης, Ἰ. Καραβιδόπουλος). Τό «κατά πρόθεσιν» ἑρμηνεύεται πολύ ἐλεύθερα μέ τήν ἔκφραση: σύμφωνα μέ τό λυτρωτικό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή, ἡ «πρόθεσις» ἀναφέρεται πάλι στόν Θεό, στό λυτρωτικό Του σχέδιο, καί ὄχι στόν ἄνθρωπο.
«Ξέρουμε δέ καλά πώς σέ ἐκείνους πού ἀγαποῦν τό Θεό ὅλα συντελοῦν στό καλό, σέ ἐκείνους δηλαδή πού εἶναι καλεσμένοι σύμφωνα μέ τήν πρόθεση τοῦ Θεοῦ»(Ἀθανάσιος Ἰ. Δεληκωστόπουλος). Καί ἐδῶ τό «κατά πρόθεσιν» ἑρμηνεύεται ὡς «πρόθεση Θεοῦ».
Ὅλοι οἱ παραπάνω σημαντικοί ἑρμηνευτές δέν ἔλαβαν ὑπόψη -ἤ δέν θεώρησαν ἀκριβῆ(;)- τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί ἄλλων ἑρμηνευτῶν τῆς παραδόσεώς μας, οἱ ὁποῖοι ἑρμηνεύουν, ὅπως θά δοῦμε στήν συνέχεια, διαφορετικά ἀπό αὐτούς τό «κατά πρόθεσιν» τοῦ συγκεκριμένου ἀποστολικοῦ στίχου.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος μέ σαφέστατο λόγο, γιά τήν ἔκφραση «τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν», λέει: «Εἰ γάρ ἡ κλῆσις ἤρκει μόνον, τίνος ἔνεκεν οὐ πάντες ἐσώθησαν; Διά τοῦτό φησιν, ὅτι οὐχ ἡ κλῆσις μόνον, ἀλλά καί ἡ πρόθεσις τῶν καλουμένων τήν σωτηρίαν εἰργάσατο» (ΕΠΕ, Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἔργα, τ.17, σ.246). Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τό «κατά πρόθεσιν» τό ἑρμηνεύει «πρόθεση τῶν καλουμένων». Εἶναι ἡ πρόθεση τῶν ἀνθρώπων πού κλήθηκαν, ὄχι ἡ πρόθεση τοῦ Θεοῦ. Καί ἐξηγεῖ γιατί ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει «κατά πρόθεσιν κλητοῖς»: «Γιατί ἡ κλήση δέν ἔγινε ἀναγκαστικά, οὔτε βίαια. Ὅλοι βέβαια κλήθηκαν, ἀλλά δέν ὑπάκουσαν ὅλοι». Ὅλοι εἶναι «κλητοί» ἀπό τόν Θεό, ἀλλά δέν εἶναι ὅλοι «κατά πρόθεσιν». Τό αὐτεξούσιο εἶναι ἀπαραβίαστο. Αὐτά, δηλαδή, πού γράφει ὁ ἀπ. Παῦλος ἀφοροῦν τό τμῆμα ἐκεῖνο τῶν καλεσμένων ἀπό τόν Θεό, πού εἶχαν τήν πρόθεση νά δεχθοῦν τόν λόγο Του καί νά συνεργήσουν στήν σωτηρία τους. Εἶναι σαφές ὅτι σ’ αὐτήν τήν ἑρμηνεία δέν χωρᾶ ἡ θεωρία τοῦ ἀπολύτου προορισμοῦ.
Ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, πού συνοψίζει τήν ἑρμηνεία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, γράφει: «Κλητός δέ γίνεται ἄνθρωπος κατά πρόθεσιν, τοὐτέστι, κατ’ οἰκείαν προαίρεσιν. Οὐκ ἀρκεῖ γάρ ἡ κλῆσις (ἐπεί πάντες ἄν ἐσώθησαν· πάντες γάρ ἐκλήθησαν), ἀλλά χρεία καί τῆς προαιρέσεως» (PG 124, 452C). Ἐδῶ σαφῶς τό «κατά πρόθεσιν» ἀναφέρεται στήν προαίρεση τῶν ἀνθρώπων, ὄχι στήν «πρόθεση τοῦ Θεοῦ».
Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, πού μετέφρασε «εἰς τήν καθ’ ἡμᾶς κοινοτέραν διάλεκτον» τά ἑρμηνευτικά ὑπομνήματα τοῦ Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας, τά ὁποῖα ἐμπλούτισε μέ διάφορα σημειώματα, γράφει: «κλητός δέ γίνεται ὁ ἄνθρωπος, ἤτοι καλεσμένος κατά πρόθεσιν, ἤγουν μέ τήν ἐδικήν του προαίρεσιν· ἐπειδή δέν εἶναι ἀρκετόν μόνον τό ἀπό Θεοῦ κάλεσμα εἰς τό νά σωθῇ τινάς· ἀλλά εἶναι χρεία καί τῆς προαιρέσεως τοῦ ἀνθρώπου· καί οὕτως ἐκ τῶν δύω τούτων, τοῦ τε θείου καλέσματος, καί τῆς ἀνθρωπίνης προαιρέσεως, σώζεται ὅποιος σώζεται» (Ἑρμηνεία εἰς ιδ΄ Ἐπιστολάς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τ.Α΄, σ.96). Ἐδῶ τό «κατά πρόθεσιν» ἑρμηνεύται «καλεσμένος κατά πρόθεσιν, ἤγουν μέ τήν ἐδικήν του προαίρεσιν». Μέ τήν ὅλη ἀναλυτική διατύπωση τοῦ ἁγίου Νικοδήμου ἔχουμε σαφέστατη ἀπόρριψη τοῦ ἀπολύτου προορισμοῦ. Παραθέτει μάλιστα ὁ ἅγιος Νικόδημος καί τήν ἑρμηνεία τοῦ Θεοδωρήτου, ὁ ὁποῖος λέει: «σφόδρα δέ ἀκριβῶς συνέζευξε τῇ κλήσει τήν πρόθεσιν, οὐ γάρ ἁπλῶς καλεῖ, ἀλλά τούς πρόθεσιν ἔχοντας».
Ἐκτός ἀπό τά παραπάνω ὁ ἅγιος Νικόδημος σέ ὑποσημείωσή του μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά ἀντιληφθοῦμε τήν ἀφετηρία τῆς ἑρμηνείας τοῦ «κατά πρόθεσιν» ἀπό τούς σύγχρονους «βιβλικούς θεολόγους». Γράφει: «Ὁ δέ θεῖος Αὐγουστῖνος ἐν τῷ περί διορθώσεως, καί χάριτος, καί ἀλλαχοῦ, πρόθεσιν ἐννοεῖ τόν σκοπό τοῦ Θεοῦ»(ὅ.π. σ.96).
Ὅμως μέ τέτοιες ἑρμηνεῖες, ἀντλημένες («κατά πρόθεσιν»;) ἀπό τήν δυτική παράδοση, γίνεται πολύ δύσκολη ἡ ὀρθόδοξη ἑρμηνεία τῆς πρός Ρωμαίους ἐπιστολῆς, τά νοήματα τῆς ὁποίας ὡς τροφή πνευματική μᾶς τά προσφέρει καθαρά ὁ ἱερός Χρυσόστομος καί οἱ ἑρμηνευτές πού τόν ἀκολουθοῦν.

Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου

Κομμουνιστές - Ναζί - Συμμαχία ( Σοβιετική Ιστορία ) !











 Η φοβερή ταινία ''Σοβιετική Ιστορία ''( Soviet Story ) , όπως παίχτηκε στήν ΕΡΤ ( έκοψαν ένα κομμάτι , τό οποίο κατακρίνει τήν Ευρώπη , γιά τό ότι ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ) . 


Δείτε συγκλονιστικά ντοκουμέντα από τήν συμμαχία τών Κομμουνιστών μέ τούς Ναζί !!!




Ευρωβουλευτής τού ΣΥΡΙΖΑ αποκαλεί τά Σκόπια... Μακεδονία !!!






Με λύπη πληροφορείται η Παγκόσμια Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα, το περιεχόμενο της Συνέντευξης του γνωστού Δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου στον Ειδησεογραφικό Κόμβο "Telegraf" των Σκοπίων, όπου στις 26-3-2014, είχε δηλώσει προκλητικά: "Αποκαλώ την Μακεδονία με το όνομά της: Μακεδονία, όπως ο υπόλοιπος κόσμος"! 
Είναι πραγματικά κρίμα ο δημοσιογράφος του "Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα", να μην έχει στοιχειώδη Ιστορική Παιδεία και να συγχέει την Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με το τεχνητό μόρφωμα του Τίτο και του ...Γκρούεφσκι, ο οποίος έχει γεμίσει με ελληνικά αγάλματα τα Σκόπια, σε μια προσπάθεια να πείσει και να πειστεί, να ξεγελάσει ολόκληρες γενιές παιδιών και μαθητών, ότι αυτοί είναι δήθεν οι αρχαίοι "Μακεδόνες" και η "Μακεδονία"... Ο κύριος Κούλογλου, μπορεί τουλάχιστον να διακρίνει ότι η γλώσσα των "Μακεδόνων" - όπως τους αποκαλεί προκλητικά - δεν είναι Ελληνική; Ο κύριος Κούλογλου, μπορεί τουλάχιστον να επισκεφθεί τα Μουσεία της Βεργίνας και της Πέλλας και να δει τα γράμματα των αρχαίων επιγραφών της Μακεδονίας και των Νομισμάτων της; Ο κύριος Κούλογλου, μπορεί τουλάχιστον να αποδεχθεί την πικρή ιστορική αλήθεια ότι οι Σλάβοι κατέβηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων μόλις τον 6ο αιώνα μ.Χ.; Δηλαδή 900 τουλάχιστον χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο; Και άρα δεν μπορεί να είναι "Μακεδόνες", ούτε Θράκες, ούτε Ηπειρώτες, ούτε Ιουστινιανοί! Ούτε φυσικά Κύριλλοι και Μεθόδιοι, οι οποίοι τους φώτισαν και τους εκπολίτισαν στη συνέχεια! Αν δεν μπορεί, ας κάνει το τελευταίο ρεπορτάζ της δημοσιογραφικής καριέρας του πριν εισέλθει (;) στην Ευρωβουλή σαν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, πηγαίνοντας στις Βυζαντινές Εκκλησίες της Αχρίδας, με τις εικόνες με τα Ελληνικά Γράμματα και τις βυζαντινές πέτρες που βροντοφωνάζουν από μακριά "Ελλάδα", όπως και στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ηράκλειας κοντά στο Μοναστήρι, την οποία ίδρυσε ο Φίλιππος Β΄, πατέρας του Μεγαλέξανδρου και δυστυχώς για ...κάποιους Έλληνας από την κορφή ως τα νύχια... Τότε ίσως μάθει ποιοι είναι οι Μακεδόνες και ποια είναι η Μακεδονία! Ποτέ άλλωστε δεν είναι αργά... 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ 

3.500.000 Μακεδόνες του Κόσμου





ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - τά Σκόπια νά ονομαστούν Μακεδονία !!!

"Μακεδονικό" - Ένα προπαγανδιστικό ψέμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς…



"Μακεδονικό" - Ένα προπαγανδιστικό ψέμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς…
Του Θανάση Κ.

«Αν δεν καταλάβουμε το πρόβλημα, δεν πρόκειται ποτέ να το λύσουμε…». Δεν το είπε κανένας «σοφός». Το αναγνώρισαν όλοι οι σοφοί της Ιστορίας. Κάποιοι μάλιστα διακήρυξαν, πώς πολλές φορές, το να ορίσεις το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο από το να το λύσεις
Σχετικά με το Σκοπιανό, κάποιοι πιστεύουν ακόμα πως το πρόβλημα ξεκίνησε τάχα, όταν διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία και μία από τις ομόσπονδες δημοκρατίες της θέλησε να ανακηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος (όπως και όλες οι υπόλοιπες).
Χρησιμοποιώντας το (εσωτερικό) όνομα που είχε από πριν, ως τμήμα της Γιουγκοσλαβίας. Από πριν, λέει…
Από πότε «πριν»;

Πώς χρησιμοποιούμε το Μεγάλο Αγιασμό ;

Ο Μέγας Αγιασμός προτείνεται από τους πνευματικούς σε κάποιες περιπτώσεις, όπου ο εξομολογούμενος έχει πέσει σε κάποιο αμάρτημα και δεν έχει ευλογία να κοινωνήσει. Ο πνευματικός του, λοιπόν, του προτείνει να νηστέψει και να πιεί Αγιασμό για να παρηγορηθεί. Ο Αγιασμός δεν αντικαθιστά την Θεία Κοινωνία, η οποία είναι το υπέρτατο δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
Γύρω από τό θέμα του Μεγάλου Αγιασμού οι πιστοί θέτουν διάφορες απορίες. Ερωτούν: «Πίνεται ο αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων; Μπορούμε να έχουμε το Μεγάλο Αγιασμό στο σπίτι μας και να τον χρησιμοποιούμε;». Πολλοί δίνουν αβασάνιστα μια πρόχειρη απάντηση με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση.



Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει για το Μεγάλο Αγιασμό και τη φύλαξή του: «Κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρευσάμενοι, οίκαδε τα νάματα αποτίθενται και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν… Και το σημείον γίνεται εναργές, ού διαφθειρομένης της των υδάτων εκείνων φύσεως τω μηκέτι του χρόνου, αλλ’ εις ενιαυτόν ολόκληρον και δύο και τρία πολλάκις έτη του σήμερον αντληθέντος ύδατος ακεραίου και νεαρού μένοντος». Δηλαδή, με λίγα λόγια, όσος καιρός κι αν περάσει, παραμένει κρυστάλλινος, ως μόλις τώρα ελήφθη από την πηγήν.
Η ακολουθία του αγιασμού των υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων είναι μια παλιά ιερή συνήθεια/πράξη της Εκκλησίας μας. Ευχές για τον αγιασμό του νερού βρίσκουμε σε αρχαιότερα κείμενα όπως οι Αποστολικές Διαταγές, Αποστολική Παράδοση του Ιππόλυτου και στο Ευχολόγιο του Σεραπίωνα, Επισκόπου Θμουέως κ.ά.
Τελείται δύο φορές, την παραμονή και την κυριώνυμον ημέρα των Θεοφανείων, μετά το τέλος της Θ. Λειτουργίας. Και στις δύο περιπτώσεις τελείται η ίδια ακριβώς ακολουθία. Μόνη διαφορά: ο πρόλογος της μεγάλης καθαγιαστικής ευχής δηλ. από το «Τριάς Υπερούσιε…» μέχρι το «συνεχόμενος φόβω εν κατανύξει βοώ σοι», διαβάζεται μόνο την ημέρα των Θεοφανείων. Ο Αγιασμός, λοιπόν, και των δύο ημερών είναι ακριβώς ο ίδιος, «Μέγας Αγιασμός».
Εις το Άγιον Όρος οι μοναχοί κοινωνούν του Μεγάλου Αγιασμού όχι μόνον κατά την ημέρα των Θεοφανείων, αλλά κατά την συνήθειά τους να πίνουν αγιασμό κάθε μέρα μετά την Θ. Λειτουργία, πίνουν από τον Μ. Αγιασμό της παραμονής όλο το οκταήμερο μετά τα Φώτα, μέχρι της αποδόσεως της εορτής. Επομένως, πίνεται ο Αγιασμός αυτός. Και πίνεται, ως γνωστόν, μετά την Θεία Μετάληψη και πριν να πάρουμε το αντίδωρο (ή ο,τιδήποτε άλλο). Το κείμενο της Ακολουθίας του Μ. Αγιασμού αναφέρει: «ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό (το ηγιασμένο ύδωρ…) προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον», και δή και «δαίμοσιν ολέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον» (πρβλ. και τη συναφή ευχή σε βασκανία· «φυγάδευσον και απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσαν επιβουλήν… και οφθαλμών βασκανίαν των κακοποιών ανθρώπων»).
Με το Μεγάλο Αγιασμό έχουμε ένα ισχυρό θεραπευτικό μέσο – φάρμακο, διδόμενο εκτάκτως και σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Με το ραντισμό του εκδιώκονται από κάθε τόπο τα πονηρά πνεύματα· συγχωρούνται συγγνωστά καθημερινά αμαρτήματα, δηλαδή δαιμονικές φαντασίες και αισχροί λογισμοί, εκδιώκονται ασθένειες και δίδεται ψυχική και σωματική υγεία. Και για να λεχθεί πιο συνοπτικά: όλοι όσοι τον δέχονται με πίστη παίρνουν αγιασμό και ευλογία.
Γι’ αυτό μπορεί να φυλάσσεται στο σπίτι (με επιμέλεια και ευλάβεια) και να πίνουν απ’ αυτόν οι πιστοί σε καιρό ασθένειας ή για αποτροπή βασκανίας και κάθε σατανικής ενέργειας. Φυσικά, καλόν είναι, όπως αυτό γίνεται και με την ευλογία του πνευματικού τους.
Με τον τρόπο αυτό χειραγωγείται ο πιστός να αποφεύγει άλλες «διεξόδους» (μαγείες, «ξόρκια», και άλλες μεθοδείες του πονηρού), και να καταφεύγει στα έγκυρα «αγιάσματα» της Εκκλησίας, όπως είναι ο Μέγας, αλλά και ο Μικρός Αγιασμός.

Πηγή: «Ορθόδοξη Μαρτυρία», σελ. 42-45, τ. 109 Άνοιξη – Καλοκαίρι 2016, έκδοση Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως «Οι φίλοι του Αγίου Όρους».




Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός .

Βίος Ἁγίου Νικηφόρου

AgiosNikiforos2_06
Ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Νικηφόρος, κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης, ἐγεννήθη στό χωριό Σηρικάρι τοῦ Νομοῦ Χανίων Κρήτης. Σέ πολύ μικρή ἡλικία στερήθηκε καί τούς δύο γονεῖς του. Ὅταν ἔγινε δεκατριῶν ἐτῶν, ὁ παπποῦς του τόν ἔστειλε νά ἐργαστῆ σ’ ἕνα κουρεῖο στά Χανιά. Στήν ἐργασία αὐτή τόν ἀγαποῦσαν ὅλοι, ἐπειδή ἦταν ὄμορφος, ἔξυπνος καί κοινωνικός.
Ὅμως ἡ ζωή τοῦ ἐπεφύλασσε ἕνα πολύ δύσκολο καί ὀδυνηρό ἄθλημα, πού ἄρχισε τότε, μέ τήν ἐμφάνιση τῶν πρώτων σημαδιῶν τῆς νόσου τοῦ Χάνσεν, τῆς γνωστῆς Λέπρας.
Γιά νά μή τόν ἀντιληφθοῦν οἱ ἀρχές καί τόν κλείσουν στό ἄνυδρο νησί τῆς Σπιναλόγκας, σέ ἡλικία μόλις δεκαέξι ἐτῶν ἔφυγε γιά τήν ᾿Αλεξάνδρεια.
᾿Εκεῖ γνωρίστηκε μέ τήν ἀνθοῦσα τότε ῾Ελληνική παροικία καί μέ ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου καί ὅλοι αὐτοί ἀγάπησαν πολύ τόν καλό Νικόλαο.
Μετά ἀπό λίγα χρόνια, πού τά σημάδια τῆς νόσου ἔγιναν πολύ ἐμφανῆ, ἔπρεπε καί ἀπό ἐκεῖ νά φύγει. Νά πάη, ὅμως, ποῦ; Κανένα δέν γνώριζε πουθενά. Τότε ἕνας ᾿Αρχιερεύς, πού ὁ Νικόλαος τοῦ ἐμπιστεύθηκε τό πρόβλημά του, τόν ἔστειλε στό λωβοκομεῖο τῆς Χίου, κοντά στόν Πατέρα ῎Ανθιμο, τόν μετέπειτα Ἅγιο Ἄνθιμο. Μετά τρία χρόνια, ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος τόν ἔκειρε μοναχό, μέ τό ὄνομα Νικηφόρος. Κοντά στόν Πατέρα ῎Ανθιμο, ὁ Πατήρ Νικηφόρος ἔφθασε σέ μεγάλα μέτρα ἀρετῆς.
Ὅταν ἔκλεισε τό λωβοκομεῖο τῆς Χίου, ὁ Πατήρ ῎Ανθιμος τόν ἔστειλε στόν ᾿Αντιλεπρικό Σταθμό τῶν ᾿Αθηνῶν μέ συστατική ἐπιστολή, στήν ὁποία ἔγραφε στόν Πατέρα Εὐμένιο, πού ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ, νά προσέξη «τόν θησαυρό πού τοῦ στέλνει ἡ Παναγία», διότι ἔχει πολλά νά ὠφεληθῆ ἀπό αὐτόν.
᾿Εκεῖ ὁ Πατήρ Νικηφόρος πέρασε ὅλη τήν ὑπόλοιπη ζωή του.῾Ο Πατήρ Εὐμένιος τόν φρόντισε μέ πολλή ἀγάπη καί τόν εἶχε ὡς πνευματικό του πατέρα.
῾Ο Ὅσιος πατήρ ἡμῶν Νικηφόρος ἐκοιμήθη στίς 4 ᾿Ιανουαρίου 1964, προπαραμονή τῶν Θεοφανείων.
Θαύματα ἐπετέλεσε ἤδη κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς του, καί ἐπιτελεῖ πολύ περισσότερα μετά θάνατον, ὅπως τό ὁμολογοῦν πολλοί ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εὐεργετήθηκαν ἀπό αὐτόν.

Ἀπό τό βιβλίο Σίμωνος Μοναχοῦ
«ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ,
ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ»

Άγιος Σιατίστης Αντώνιος - ομιλία γιά τήν Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού .






«Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ» (Μάρκος, ιγ΄ 32).
«Ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ούς ο Πατήρ έθετο εν τή ιδία εξουσία» (Πράξ. α΄ 7).


Άγιε τού Θεού Αντώνιε πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο Άγιος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος Κόμπος .







Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος (Κόμπος) γεννήθηκε το 1920 στο Άργος Αργολίδος. Υπήρξε απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάτοχος μεγάλης θεολογικής παιδείας, συμπλήρωσε της σπουδές του στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητής και Διευθυντής Ιερατικών Σχολών. Κατά τα έτη 1971-74 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 3/12/1967, πρεσβύτερος στις 4/12/1967 και στις 23/5/1974 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης. Ως μητροπολίτης έγινε γνωστός για την ασκητικότητα, τον λιτό βίο του και την ταπεινότητα που τον διέκρινε. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας τον χαρακτήριζαν "δεσπότη των ΚΤΕΛ'' και "δεσπότη των τρόλεϊ" επειδή δεν διέθετε αυτοκίνητο και χρησιμοποιούσε τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Μεγάλο υπήρξε το πνευματικό και κοινωνικό του έργο στην επισκοπή του και για αυτό ήταν ιδιαίτερα αγαπητός ως κληρικός. Εξέδωσε αξιόλογα θεολογικά έργα, ενώ δημοσίευσε βιβλιοκρισίες και άρθρα σε διάφορα περιοδικά. 
Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 17/12/2005 μετά από τρίμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Άλλος ένας Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού . 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...